475

Abu Hanifa (r.a.) Alqamadan, u Ibn Buraydadan, u otasidan rivoyat qiladi. Ibn Buraydaning otasi aytdi: «Rasululloh (s.a.v.): «Eng afzal jihod zolim sulton (rahbar) oldida haq so‘zni gapirmoqdir», dedilar».

476

Abu Hanifa (r.a.) Shaybondan, u Abdulmalikdan, u otasidan, u Abu Hurayradan (r.a.) rivoyat qiladi. Abu Hurayra (r.a.) aytdilar: «Rasululloh (s.a.v.): «Sendan maslahat so‘ragan kishiga to‘g‘ri (yo‘l) ko‘rsat. Aks holda, unga xiyonat qilgan bo‘lasan», dedilar».

477

Abu Hanifa (r.a.) Hasan Sha’biydan rivoyat qiladi. Sha’biy aytdi: No‘‘mondan eshitdim, u Rasulullohning (s.a.v.): «Mo‘minlar bir-birlarini sevishda, o‘zaro bir vujud kabidir. Agar bosh og‘risa jasadning hammasi unga qo‘shilib, uyqusi qochadi va harorati oshadi», deganlarini eshitganini aytdi.

478

Abu Hanifa (r.a.) Abdurrahmon ibn Xozimdan rivoyat qiladi. Abdurrahmon ibn Xozim aytdilar: «Rasululloh (s.a.v.): «Jabroil menga qo‘shni haqida shunchalar tavsiya berdiki, qo‘shni-qo‘shniga merosxo‘r bo‘lsa kerak, deb o‘yladim. Jabroil menga tungi (tahajjud - Tarj.) namoz (o‘qish)ni shunday tavsiya qildiki, ummatimning eng yaxshilari juda oz uxlasalar kerak, deb o‘yladim».

479

Abu Hanifa (r.a.) Anasdan (r.a.) rivoyat qiladi. Anas (r.a.) aytdilar: «Rasulullohning (s.a.v.) bunday deganlarini eshitdim: «Alloh taolo g‘amginga yordam berishni yaxshi ko‘radi».

480

Abu Hanifa (r.a.) Abdulazizdan, u Abu Qatodadan rivoyat qiladi. Abu Qatoda (r.a.) aytdi: «Rasululloh (s.a.v.): «Zamon (dahr) ni so‘kmanglar. Alloh zamondir (zamonning yaratuvchisidir)», dedilar».

481

Abu Hanifa (r.a.) aytdilarki: «80-hijriy sanada tug‘ildim. Rasulullohning sahobalaridan Abdulloh ibn Unays 94-yil hijriyida Kufaga keldi. O’shanda 14 yoshda edim. Uni ko‘rdim va uning Rasulullohdan (s.a.v.): «Bir narsani haddan ziyod sevmog‘ing seni ko‘r va kar qiladi», deb aytganlarini eshitdim, deganlarini eshitdim».

482

Abu Hanifa (r.a.) deydiki: «Vasila ibn Asqodan eshitdim, u Rasululloh (s.a.v.): «Din birodaringning boshiga tushgan (musibatlar - Tarj.) narsalarga sevinma. Alloh unga ofiyat berib, seni u balolarga duchor qiladi», deganlarini aytdi».

NAZOKAT KITOBI

483

Abu Hanifa (r.a.) Hasandan, u Sha’biydan, u No‘mon ibn Bashirdan rivoyat qiladi. No‘‘mon aytdi: «Nabiy (s.a.v.) bunday dedilar: «Insonda bir parcha go‘sht bor. U solih bo‘lsa, jasadning qolgan a’zolari ham solih bo‘ladi. U buzuq, boshqa a’zolar ham buzuq bo‘ladi. U qalbdir!»

484

Abu Hanifa (r.a.) Ibrohimdan, u Asvaddan, u Oisha onamizdan (r.a.) rivoyat qiladi. Oisha onamiz (r.a.) aytdilar: «Men Hazrati Muhammad (s.a.v.) bilan Ul zot dunyodan o‘tgunlaricha ketma-ket uch kecha-uch kunduz to‘yib non yemadik. Muhammad (s.a.v.) dunyodan o‘tgunlari qadar boshimiz dunyo g‘am-tashvishlaridan chiqmadi. Hazrati Muhammad (s.a.v.) dunyodan o‘tganlaridan so‘ng, ustimizga musibat yog‘ildi».
Bir rivoyatda «Dunyo ustimizga shunday yog‘ildi», deyiladi.
«Hazrati Muhammadning (s.a.v.) oilalari uch kun ketma-ket to‘yib bug‘doy noni yemadi», deyiladi yana bir rivoyatda.