ОҚ ОЛМАЛАА ЛИШГААДАОтам Умматқул Худойбердиевнинг
ёрқин хотирасига багишлайманОтагинам!
Сиз кетдингиз, қолди кетмону пахта,
Лаймонангиз шунча срта тслишини билмабман.
Куз келмасдан илдизига болта теккан дарахтдай
Сслишини билмабман.
Асимда бор: сочингизга илк оқ тола тушган чоқ
Қайғурибман, отам срта қарисптилар чоғи.
Аогоҳ, сизни йсқотдим мен оқ олмалар пишган чоқ,
Дилдан кетмагай доғи.
Оқ олмалар пишган кунлар босди-ку қора ғамлар,
Тополмадим мен отамни боғ айланиб, ёш тскиб.
Ҳар йилгидай тикланса-да саф-саф пичан ғарамлар,
Уни сзи тиклолмади, кетган бслса-да скиб.
Ташвиши ксп сди ҳали, пичан пишиб далада,
Шохлардаги унга мустар оппоқ олмалар қолди.
Отагинам, оқ олмани севардингиз боладай,
Сизга олма терар қслим бу кун термасдан толди.
Оқ соқолли боболарни тавоб қилардим-ку мен,
Оқлик ксриб изида.
Сизга, отам мсйсафидлик умрин тилардим-ку мен,
Тилакларим тсзиди.
Билардингиз, услибми, боқолмасдим сизга тик,
Тсйиб қаролмагандим.
Тирикчилик кунингизга ризқи тскин фарзанддек
Ҳали сролмагандим.
«Ота мерос» уйни қуриб, тснғич сғилни уйлаб,
Узатмоқчи сдингиз-а сндигина оёқни.
Бугун кезар сканман мен танҳо олмазор бсйлаб,
Азиламан кстарганча армон деган зил тоғни.
Гарчанд умр сснгигача инсонга сермеҳнат йсл,
Билмадингиз Сиз дунёда борми унинг адоғи.
Ксз олдимдан стаётир у чапдаст, сертомир қсл
Ва кафтларнинг счмас муҳр — танга-танга қадоғи.
Қорайган сахий тупроқнинг ранги акс стар унда,
Минг кишилик давраларда бслсангиз ҳам топардим.
Ўша қслингиздан таниб топар сдим, оҳ, шунда,
Гсдаклигим соғинчию зори билан спардим.
Саманингиз турар сша қозиғида депсиниб,
Акам миниб, балки бир кун сиздай чавандоз бслар,
Ҳаёт қизиқ, ссар скан сснгсиз йиллар спкини,
Чавандозлар кетар скан, чавандозлар туғилар.
Аммо «тойлар от бслгунча юраклар лат бслар», деб,
Онам йсқлар йсқловларда, сиз ёдига тушганда.
Йиллар оша укаларим такрорлаб юрар мендек:
«Биз отамдан айрилганмиз оқ олмалар пишганда»...
1971 йил 18 сентсбрь
Халима Худойбердиева