Бир куни оқшомга сқин Абу Дубб водийидан стаётганлар бир қанча ёшларнинг ғаройиб
хаттиҳаракатлар билан машғул сканликларини ксриб қолдилар. Тсхтаб, кузата бошладилар. Бу
орада ёшлар намоз сқиб бслдилар. Ахнас ибн Шарик исмли йсловчи уларга мурожаат стди:
— Аималар билан шуғулланганингизни ссрасам бсладими?
—Ксриб турганингдай, ибодат қилаётирмиз.
—Ғаройиб ҳодиса.. санамингиз қани?
—Қанақа санам?
— Биродар, «қанақа санам»инг нимаси? Одатдаги санамда.
—Биз оддий санамларга сиғинмаймиз.
Абу Суфён суҳбатта аралашди:
—Яъни, буюк Хубал каби, Лот ва Уззо каби санам демоқчи.
—Улар ҳам босгибосги тош смасми? Бошқа тошлардан нима фарқи бор уларнинг?
Баҳс шу йссинда қизиб кетди. Келганлар ҳалиги мусулмон ёшларнинг устидан кула
бошладилар. Вазист тобора кескинлашар сди. Саъд тезда асабийлашди.
—Ҳозироқ даф бслинглар бу ердан! — дес шиддатланди.
—Войвой, ксрқиб кетдик. Аима, бизни қувиб юбормоқчимисан? — дес мазах қилишди
улар.
— Албатта! Тез йсқолинглар бу ердан!
— Маълум бслдики, сен калтак егинг келспти скан, сй Саъд. Сени бир оз тарбислаб
қсймасак бслмайдиганга схшайди, токи тилингни ҳадеб узайтиравермагин.
Юқорироқда бир калла сусги турарди. Саъд уни олмоқчи бслиб чсзилди. Олдию снг
олдинда турган йигитнинг бошига тушириб юборди. Суск қаттиқ тушиб, ҳалиги йигитнинг
бошини ёрди, юзи қора қонга беланди.
бслди.
Илоҳий ваҳий келганидан бери мушриклар билан илк бор юз берган тсқнашув мана
шундай содир бслди. Бу йслда биринчи марта қон Саъд ибн Абу Ваққос томонидан оқизилди.
Саодат асри қиссалари
