Ba’zan yosh onalardan: "œMening bolam rosa qiziqib reklama ko`radi. O`zi bir yarim yosh bo`lsa ham tikilib turganini ko`rib hayron qolaman" kuyidagi iftixor bilan so`zlangan gaplarni eshitib qolamiz. Xo`sh, bu holatni har taraflama tekshirib ko`raylikchi.
Bolaning e’tiborini ekranning yorqinligi o`ziga tortadi. Ekranda so`zlanayotgan dialoglar ham bolaga yoqimli bo`lishi mumkin. Hatto, bunday paytda onalar tezgina ba’zi bir ishlarini bitirib oladilar. Hamma mumnun. Bu holat o`zida qanday zararli ta’sirlarni saqlaydi? Uy ishlaridan charchagan ona endi televizor yonida bolani ko`proq qoldira boshlaydi. Chunki u bolaga televizor yaxshi ta’sir qilmoqda, degan yanglish fikrga borib qolgan bo`lishi mumkin.
To`g`ri bolalardagi kattalarga o`xshashlik, ular kabi gapirishlikka tirishish bu uning aqliy rivojlanayotganidan dalolat. Bu intilish ortidan bola eshitish va takrorlash kabi qobiliyatlarni rivojlantiradi. Ammo bolaning o`rganayotgan so`zlarini e’tibor bilan eshitib, bu qobiliyatni olishda ko`maklashish bu ota va onaning vazifasi. Masalan, bola ilk bora gapirayotganda unga qancha e’tibor bersangiz u ko`proq narsa o`rganib sizdan shirin so`z eshitishga harakat qiladi.
Bola hayotining ilk sanasida nutqning nafaqat ovoz tarafi bilan balki, bu so`zdan keyin qilish lozim bo`lgan harakatlarni ham o`rganib boradi. Ota-ona bilan munosabatda bo`lgan bola dialogdagi so`zlar tartibini, imo qilishni, suhbatdoshning yuzida aks etgan ishoralarni tushunishni o`rganadi. Bolalar har xil o`yinlar orqali dunyoni tanib boradilar. Masalan, quvlashmochoq. Umuman olganda ota-onalar bolalari bilan o`yinni o`ziga xos ta’lim maktabi qilsalar ham bo`ladi. Bir vaqtning o`zida ham onaning ham bolaning e’tibori bir narsaga qartilgani bois, kichkintoy onasidan hayot san’atini ta’lim oladi. U bu o`yin mobaynida narsalar va harakatlar nomini o`rganadi.