293-bob. Istixora duosi haqida
724. Jobir ibn Abdulloh (r.a.) aytdilar: "Rasululloh (s.a.v.) bizga Qur'ondan bir sura o'rgatgandek istixora duosini o'rgatib: "Kimki biror ishga niyat qilsa, ikki rak'at nafl namoz o'qisin va shunday duo qilsin: "Ey, Allohim! Sen bilganing uchun o'zim haqqimda xayrlisini menga bildirishingni so'rayman. Qudratingdan quvvat istayman, Sening buyuk karamingni tilayman. Chunki, Sening har bir ishga kuching yetadi, qodirsan, men qodir emasman. Sen barcha narsalarni biluvchisan, men bilolmayman. g'ayb narsalarning bilimdoni o'zingsan. Allohim, agar bu ish mening dinimda, turmushimda, ishimning oqibatida, bugunim va kelajagimda xayrli, deb bilsang uni menga nasib et va muyassar ayla. Yo'q, agar bu ish dinimga, turmushimga, ishim oqibatiga, bugunim va istiq-bolimga zararli, deb bilsang, uni mendan, meni undan uzoqpashtir. Xayr qaerda bo'lsa uni menga taqdir qil va muyassar et. Meni u bilan mamnun qilgin". So'ngra hojatini aytsin", degandilar".