313-bob. Mehmon mezbonni zeriktirm asligi haqida

764.  Abu Shurayh Ka'biy (r.a.) aytdilar: Rasulul-loh (s.a.v.) dedilar: "Kim Allohga va oxirat kuniga ishonsa, yaxshi gap gapirsin yo jim tursin. Kim Al-lohga va oxirat kuniga ishonsa mehmonini muddati bilan ikrom qilsin. Muddati bir kecha-kunduzdir. Mexmondorchilikuch kundir. Bundan oshig'i sadakdtsir. Mehmonning mezbonni zeriktirar darajada uning uyida turshpi o'zi uchun xalol emas".

314-bob. Agar mehmon mezbon uyining tashqarisida tong ottirsa...

765.  Miqtsom Abu Karim (r.a.) aytdi: "Payg'amba-ri-miz (s.a.v.): "Mehmonning tunab qolishi har bir musulmon zimmasidagi hakdir. Kimki mezbonning uyidan ta-shqarqtsa tong otgarsa, mehmonnavozlik qarzi bo'ynida qoladi, xoxlasa o'taydi, xohlasa tark etadi". dedilar".

315-bob. Mehmonga iltifot ko'rsatilmasa...

766.  Uqba ibn Omir (r.a.) aytdilar: "Men Rasululloh (s.a.v.)dan: "Ey, Allohning Rasuli, siz bizni bir qavm huzuriga jo'nadantaz, o'sha qavm bizni mehmon qilmasa, qanday yo'l tushshni buyurasiz?" - deb so'radim. Rasulul-loh (s.a.v.): "Agar biror qavm oddiga mexmon bo'lib bor-sangaz, mexmon uchun lozim narsalarni buyursalar, qabul qiling. Agar bunday qilmasalar, ular o'tashlari lozim bo'lgan mexmondorchilik haqqini talab qiling", dedilar".

316-bob. Kishi mehmonga o'zi xizmat qilishi haqida

767. Abu Usayd Soidiy (r.a.) Rasululloh (s.a.v.)ni to'yiga taklif qildi. O'sha kuni ayoli kelin bo'la turib o'zi xizmat qildi. U ayol: "Bilasizlarmi, men Rasululloh (s.a.v.) uchun qanday ichimlik tayyorladim? - deb so'radi. - Men ul zot uchun kechki xurmodan bir idish sharbat tayyorladim".

317-bob. Mehmonga taom quyib, o'zi namozga turgan kishi haqida

768.  Na'im ibn Qa'nab (r.a.) aytdi: "Men Abu Zarr (r.a.)ning uyiga bordimu uni topa olmadim. Ayolidan: "Abu Zarr qaerda?" - deb so'radim. "Ishdalar, hozir ke-lib qoladilar", deb javob berdi ayoli. Men uylarida o'tirib turgavdim, ikki tuyani haydab Abu Zarr kelib qoldi. Tuyalarni bir-biriga orqama-orqa bog'lagan, ular-ning har biriga bitgadan mesh ortilgandi. Abu Zarr ularni yerga olib qo'yib, kelib men bilan so'rashdi. Men: "Ey, Abu Zarr, ijari uchratgan odamlarim ichida men uchun sendan sevimlirog'i ham, sendan yomonrog'i ham bo'lma-gan", dedim. U: "Xo'sh, bu gapingni qanday tushunishim kerak?" - deb so'radi. "Men johiliyat davrida go'dak qizim-ni tiriklay ko'mgan edim, "Sen uchun tavba yo'li ham yo'q, najot ham!" - deysan deb senga yo'liqib qolishdan qo'rqdr-dim. Hamda "Tavba qilsang tavbang qabul bo'ladi va sen uchun najot yo'li bor", deyishingdan umid qilardim", dedim. Abu Zarr: "Johiliyatdan qaytib, haq yo'lni top-dingmi?" - dedi. "Ha", dedim. U: "Alloh taolo Islomga kirgandan keyin oldingi gunohlarni kechiradi", dedi va ayoliga: "Bizga taom keltir!" -deb buyurdi. Ayoli kuloq solmadi. Abu Zarr unga yana qaytardi, ayoli bu safar ham quloq solmadi va hatgo ikkovlari janjallashib qolish-di. Abu Zarr: "Haqiqatda siz ayollar Rasululloh (s.a.v) aytganlaricha bor ekansiz!" - dedi. Men: "Rasululloh (s.a.v) ular haqida nima deganlar?" - deb so'radim. Abu Zarr: "Ul zot: "Ayol kishi qovurg'a suyagi kabidir, sen uni to'g'rilamoqchi bo'psang sindirib ko'yasan. Agar uni boshqara bilsang, ro'zg'oring but bo'ladi", degandilar", dedi. Shundan keyin ayoli burilib kelib, kaklik-nikiga o'xshash sho'rva qo'yib ketdi. Abu Zarr: "Menga e'tibor bermay sen olaver, men ro'zadorman", dedi va namozga turdi. U ruku'larni yengil (tez-tez) qildi. So'ng namozini tamomlab, ovqat yeya boshladi. Men: "Yo tavba, meni addaysan, deb o'ilamagandim!" - dedim. U: "Nega endi, men seni uchrat-ganimdan beri aldaganim yo'q", dedi. "Axir ro'zadorman, Demabmiding?" - dedim. U: "Shunaqa dedim. Men bu oy Hisobidan uch kun ro'za tutdim, menga uning ajri yozildi va ovqatlanish halol bo'ldi", dedi.

318-bob. Kishi oilasi nafaqasini ado etishi haqida

769.  Savbon (r.a.)dan rivoyat qilindi: "Rasululloh (s.a.v.) aytdilar: "Dinor (ya'ni pul)larning eng af-zali kishining o'z ahli ayoliga, Alloh yo'lidagi biro-darlariga va Alloh uchun atagan jonivor-hayvonla-riga sarflangan pulidir".

770.  Abu Mas'ud Badriy (r.a.)dan rivoyat qilindi: "Rasululloh (s.a.v.): "Kimki ahli ayoliga savob umidida nafaqa qilsa o'sha qilgan nafaqasi uning uchun sadaqadir", dedilar".

771. Jobir ibn Abdulloh (r.a.) aytdilar: "Bir kishi Rasululloh (s.a.v.) huzurlariga kelib: "Yo, Rasululloh, menda bir qancha dinor bor", dedi. "O'zing uchun sarf qil", dedilar ul zot. "Menda undan ortiqchasi bor", dedi u kishi. Shunda Rasululloh (s.a.v.): "Unda ularni xizmatkoringga yoki bolangga sarfla", dedi-lar. "Menda undan-da ortiqchasi bor", dedi yana u kishi. Rasululloh (s.a.v.): "Unda ularni Alloh yo'lida saq-la, bu (savob yuzasidan) eng oz bo'lganidir", dedilar".

772.  Abu Hurayra (r.a.) aytdilar: "Payg'ambarimiz (s.a.v.): "Sening to'rt dinor puling bo'lsa, 1 dinorni miskinga bersang, 1 dinorni qul ozod qilish uchun bersang, bir dinorni Alloh yo'lida sarflasang, yana bir dinorni ahli ayoling nafaqasiga ishladang, shulardan eng afzali ahli ayolingga sarf qilganing hisoblanadi", dedilar".

319-bob. Barcha sarfdan savob olish haqida

773.  Sa'd ibn Abi Vaqqos (r.a.)dan rivoyat qilindi: Rasululloh (s.a.v.) u kishiga: "Bilginki, na faqat Allohning roziligini istab qilgan ehsoning-ga, bal-ki ayolingning og'ziga solgan bir luqma taoming uchun ham albatga ajr-mukofot olasan", dedilar.