— To‘xta, to‘xta. Nimalar deyapsan?
Jahongir kulib yubordi.
— Voqeani xuddi senlar ham biladigandek gapirib o‘tiribman. Avval daftarga ko‘z yugurtirib chiqinglar. Keyin gaplashamiz.
Barchalari tunni tog‘ qo‘ynidagi oromgohda o‘tkazdilar. To‘lqin uxlamay Jahongirning kundaligini o‘qib chiqdi.
— Xo‘sh, o‘rtoq muharrir, «yosh yozuvchi»ning ijodiga qanday baho berasiz, — dedi Sulton ertalab nonushtaga to‘planganlarida.
— Yomon emas. Chidasa bo‘ladigan, — dedi To‘lqin do‘stining haziliga hazil bilan javob berib. Keyin Jahongirga qaradi: — Shularning hammasiga o‘zing guvoh bo‘ldingmi? Elalloma voqeani shundayligicha tiklay oldimi?
— Deyarli tiklab berdi. Ba’zi o‘rinlarda voqeaning mantiqiy davomini o‘zim qo‘shdim. Elalloma tiklagan voqealarda men birinchi shaxs sifatida ishtirok etdim. Yozishda uchinchi shaxs sifatida, chetda turib qog‘ozga tushirdim.
— Nimaga?
— Tahlil uchun shu usul ma’qul bo‘ldi. Undan tashqari qanday yozishni ko‘p o‘ylashga fursatim ham yo‘q edi. Ertaga tajribaxonada xulosalarimni bayon qilaman. Katta tahlil boshlaymiz. Keyin miyani elektroddan xalos etib, yangi hujumga shaylanamiz.
— Bu endi ertaning ishi. Bugungi ishimiz g‘alaba bilan tugadi. Eng muhimi shu! — Sulton shunday deb do‘stlarini quchdi.
Bu damda quyosh tog‘ cho‘qqisidan ko‘tarilgan, olam nurga cho‘mib borardi.
1973 yil.T A M O M
