27 şubat. 2012

Bugün günlerden pazartesi. Her zamanki gibi iş telaşı, okul telaşıyla uyanırız bu güne. Ben çalışmasam da, okumasam da, hissederim bu günün ciddiyetini. Oğlumla başladık tabii ki günümüze. Hava kapalı...Şubat ta bitiyor hay Allah. Nasıl da geçermiş zaman.

Elimdeki çevirimin son cümlelerini bitirmek istemiyormuş gibi hep erteliyorum. MSN'i açtım...İyi ki açmışım. Çünkü çok sevdiğim candan arkadaşım, Üniversite yıllarımın, sevgili İstanbul'un kokusunu getiren dostumla karşılaştım. O da evlenmişti, almıştım haberini...

Onunla sohbet ederken eski günler bir bir geldi aklıma. Gelinlikli hali beni daha da çok heyecanlandırdı. Belki de anne olduğum için gelinlik görünce sanki kızını evlendirmiş biri gibi hissettim kendimi. Canım dostum, mutlu ol inşallah. Nerede olursan ol, Rabbim korusun seni ve sevdiklerini...

Arkadaşım bir dostunun Özbekistan'a araştırma amacıyla gidip geldiğini söyledi. Mutlu kalmış mı, sordum hemen:) Tabii ki merakımdır Özbekistan konusu. O da daha o konuda konuşmadıklarını, konuşunca bana bildireceğini söyledi.

Mesafeler...İnsanın kalbinde bir insana karşı sevgisi oldu mu hiçmiş mesafeler...Sohbetimiz sonunda gözyaşlarım geldiler misafirliğe...
Bu özlem, hasret gözyaşlarıydı. Herşeyi özledim demek, herkesi, öğrencilik yıllarımdan hatıralarım benim. Sizleri çok seviyorum, canım dostlarım. Bir gün yine buluşacak mıyız bilemem, ama o eski günleri hatırladıkça sizleri ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha anladım ben...

Şükredebiliyor muyuz?

Sanırım bir ay oldu, Türkiye'de yüz nakli konusu başlayalı, bir de el ve bacak nakli vardı. Önce Antalya Tıp Fakültesinde yapıldı, dediklerine göre çok başarılı geçmiş ameliyat.

Şimdi de dünyada ilk kez hem iki bacak, hem de iki kol ameliyatı Hacettepe Hastanesinde yapılacakmış...

Bütün bunlar bir yana da, ben kendimce şunları düşündüm:

İnsanlar yüzsüz yaşamış senelerce, kendini insan olarak hissedememiş, önce kolu, bacağı sapasağlam doğup, sonra kazalar sebebiyle engelli kalan vatandaşların sağlığına kavuştuktan sonraki sevinci görmek gerçekten güzel.

Ama ben bütün uzuvlarım sağlamken, şükrümü ne kadar eda edebiliyorum ki?
Bu dünya imtihanlarla dolu, hep derim bunu. İnsanoğlunun en büyük imtihanlarındandır diğer insanlardan eksik yaratılmış olması, eksik kalmasi, çünkü bir başka varlık size ilginç bakış yapmaz, başka bir yaratılmış sizi küçümsemez, ne yazık ki insanla insan dalga geçer bu durumlarda...

İnsanların aşağılaması da çok acı vericidir ne yazık ki.

Uzun lafın kısası: Yaradan, şükrünü tam yapanlardan eylesin...

Hatalar- doğrularımın altyapısıdır. İnsan hatalarını da sevmeli, çünkü onlar olmasaydı ben doğrularımı bulamazdım.

İnsanoğlu yaşarken her saniye bir şey öğrenmede tıpkı çocuk gibi olmalı. Çocuk daha dünyayı tanımıyor, yavaş yavaş alışıyor, tanıyor her şeyi.

Hayat kendi gizemi, güzellikleri bazen ise korkutucu yanıyla gizemlidir aslında.

Önemlisi hatanı düzelten iyi insanlar olsun, uslübunu güzel yapsın ki, senin de nefsin ayağa kalkmasın.

Yanlışlarımı düzelttiğiniz için minnettarım...

Bu sene ilk kez kışın kendine özgü kokusu olduğunu farkettim.

Ne kokuyordu biliyor musunuz- çocukluğum...

Ne kadar özlemişim meğersemse...

Selamün aleyküm

Bahar gelmiş sonunda, güneş parıl parıl parlıyor, elhamdülillah:)

Gerçi "Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır" sözünu de unutmayalım, değil mi:)

Apartman hayatı işte, içeriden izlersin her şeyi, müstakil ev olsaydı, toprak kokusundan, çimenlerin yeşermeye başlamasından anlardık baharın geldiğini...

Bahar hoş geldin, sefalar getirdin...

Selamün aleyküm.

Çoktan yazmamışım buraya:)

Evet günler öyle hızlı geçiyor ki, ne yapıp, yapmadığımı düşünemiyorum bazen.

Son 2 haftadır oğlum hasta oldu, onunla uğraştım sürekli. Arada diğer sitedeki yemek yarışmasına katıldım.

Dün yine biraz üşüttü sanırım, gece ateşlendi yine ateş düşürücü verdim, ateşi düştü, uyudu, inşallah bir daha yükselmez, yoksa yine doktorun yolunu tutacağız mecburen:(

Üzerimde yorgunluk, bıkkınlık var, hayırdır inşallah.

Nasip olursa eve gideceğiz, düşüncesi beni mutlu ediyor, 2.5 ay kadar süremiz kaldı, hayırlısı olsun...