MUHARRAM OYINING BIRINCHI KUNIDA RO’Y BERGAN MO’JIZA

Essizgina onaya, pahlavondek o’g’li Alloh yo’lida shahid bo’ldi, bu juda katta baxtdir, ammo bu yil onaning ahvoli har yildagidan ko’ra ayanchliroq, qarilik uni yengib qo’ygan edi.

Uning niyati esa imom Husayn (a.s)ning azasiga har yildagidek ehson qilish edi. Shahidlar Allohning oldida yuqori martabaga egalarku, nega endi bu yilgi nazrini ado etishga yordam bermayapti?

Tehronning qadimgi ko’chalaridan birida kichik soddagina uyi "œJavodul aimma" masjidi yaqinida edi. Bu mahalladan ko’p yigitlar shahid bo’lishgan, hatto aytish mumkinki, uning har bir metriga bittadan shahid to’g’ri keladi.



Onaxonning Mehrdod ismli (familiyasi Rahimiy) va Asg’ar Behfar ismli kuyovi ana shu mahalla shahidlaridandirlar. Bu shahidlarning firoqida masjid ahli yuragi bechora onaning qalbi kabi torayib qolgan edi. Ha, sog’inch o’g’ir tuyg’udir.

Usha kuni oqshomda qalbi sog’inchdan entikkan kampir juda chanqadi va suv ichish uchun asta sekin tashqariga chiqdi, lekin birdan ko’zlarining oldi qorong’ilashib ketdi va u yerga yiqildi.

Yaxshiyamki xushidan ketdi, aks holda og’ir dardga bardosh berolmagan bo’lar edi. Asl voqea nima bo’lganligini tushunish uchun onaxonning boshqa o’g’li Rizoning gaplariga quloq osaylik"¦

Onamlar yiqilib tushganlarida tezda ularni "œRasululloh" kasalxonasiga olib bordik. Baraka topgur bir doctor onamlarni tekshirgandan keyin meni oldiga sekin chaqirib oldi-da, yumshoqlik bilan yotig’I bilan bunday dedi: Agar onangiz tirik qolishlarini istasang, vaqtni boy bermay "œXotamul anbiyo" kasalxonasiga olib boring, u yerda operaciya qilinishlari lozimdir". Bu kasalxonaning otini eshitishim bilan xursand bo’lib ketdim, chunki mening "œshahidlar oilasi uchun" degan maxsus kartam bor edi va aytilgan kasalxona ham maxsus shahidlar xonadonlari uchun mo’ljallangan edi.



Ammo u yerga borganimda "œJoy yo’qdir" degan javobni eshitdim. Lekin bu yerga kelishdan oldin u yerda joy borligini bilgan edim, shuning uchun "œaxir bo’sh joy borligini aniq bilaman-ku"-dedim. Joy ham bor,deb faraz qilaylik lekin u joy boshqacha kasallarga mo’ljallangan-dedi. Men boshqa shifoxonaga ketishga majbur bo’ldim. Bu xususiy shifoxona bo’lib u yerga onamni joylashtirdim"¦ ammo afsuski mana to’rt kundirki onamlar bexush holda edilar. Men tushkunlikka tushgan edim, ammo katta opamlar umidlarini qo’ldan bermagan edilar.



Ular Mashhad shahriga safar qildilar va u yerda imom Rizoni ziyoratiga kirib Allohdan yolvorib duo qildi. Keyin esa shahid akam Mehrdodga xitob qilib bunday dedilar: Ey Alloh yo’lida shahid bo’lgan Mehrdod.



 Onamlarning ahvollaridan xabaring bor, nahotki ularning Muharram oyini ko’rishlarini istamayotgan bo’lsang?" (opam "œshahidlar tirikdirlar va ko’p narsalardan xabardor ekanligiga ishonar edilar, shuning uchun ukalari bilan ana shunday gaplashgan edilar). Opam ana shunday duolarga mashg’ul holida, ya’ni aynan usha oqshom birdan onamlar o’zlariga keldilar.

Shifokorlar uchun bu hol kutilmagan edi, chunki ul zot oldingi sog’ paytlaridan ko’ra ham sog’lomroq edilar. Men ularni ko’rib ko’zlarimdan yosh qalqdi, onam esa tabassum bilan menga boqar edilar .

Menga qarab turgan hollarida birdan bir narsa eslariga tushgandek "œ Rizojon bolam, bilasanmi bugun nechanchi?" Men necha kundan beri o’zimni o’qqa-cho’qqa urib yurgan edim, shuning uchun also nechanchi chislo ekanligini bilmas edim.

Palataga kirib kelgan hamshiradan so’ragan edik, u "œBugun Muharram oyining birinchi kunidir"-deb javob berdi.

"œBISMILLOH" NING KUCHI

Kunlardan bir kuni hazrat rasululloh (saov)Madina atrofida yurgan edilar, quduq yonida qiynalib suv tortayotgan bir a’robiyni ko’rib qoldilar.

Ul zot unga yaqinlashib, shuncha suvni nima qilasan?-deb so’radilar. A’robiy Tuyalarim uchun suv kerak-deb javob berdi.

Shunda rasululloh (saov): Yordamlashish uchun senga mardikor kerak emasmi?-deb so’radilar.

U: Kerak, faqat har tortib bergan chelaging uchun uchta xurmo beraman-dedi.

Rasululloh (saov) rozi bo’ldilar. Ul zot yettita chelak suv tortib berdilar? Sakkizinchi chelakka kelganda esa arqon uzilib ketdi. Buni ko’rgan a’robiy qattiq g’azablanib ketdi va hazrat rasululloh (saov)ning muborak yuzlariga tarsaki tortib yubordi.

Ammo hazrta indamadilar va qo’llarini quduqqa solib chelakni chiqardilar-da yana arqonga bog’lab berdilar va yo’llarini davom ettirib ketdilar. Hazratning muloyim raftorlarini ko’rgan a’robiy qattiq ta’sirlandi va qilgan ishiga juda afsuslandi, lekin rasululloh (saov) u y erdan uzoqlashib ketgan edilar. A’robiy rasulullohni urgan qo’lini olib shartta chopib tashladi va xushidan ketib qoldi. Bir karvon usha yerdan o’tib ketayotgan edi, ular quduq yonida bexush yotgan qo’li qonab yotgan odamni ko’rib unga yaqinlashishdi. Suv ichirib uni o’ziga keltirishdi v anima bo’lganini so’rashdi. U bo’lgan voqeani aytib berdi-da, meni rasululloh huzurioga oboringlar, deb yolbordi. Ular haligi odamni hazratning huzurlariga olib b orishdi.

A’robiyni ko’rgan rasululloh (saov) uni darrov tanidilar, ammo qo’lining kesilganligini ko’rib hayron bo’ldilar va havotir olib, senga nima bo’ldi?-deb so’radilar. Haligi odam Sizga ko’tarilgan qo’limni kesib tashladim, veni kechiring-dedi. Paygambarimiz (saov) Iymon keltir va musulmon bo’l-dedilar. Lekin a’robiy-To qo’limni qaytadan ulab bermaguningizgacha iymon keltirmayman-dedi. Shunda hazrat kesilgan qo’lni olib o’z joyiga qo’ydilar-da "œBismillahir Rohmanir Rohim" deb duo qildilar.



Haligi qo’l hech narsa bo’lmagandek yana o’z joyiga ulanib qoldi va butunlay sog’ayib ketdi. Buni ko’rgan a’robiy baland ovozda "œLa ilaha illallohu Muhammadan rasululloh" deb iymon keltirdi.

Bir yosh yigit qaysi majlisga kirsa o'sha majlis ajib hushbo'y chiroyli bo'lar ekan. bu yigitning vujudidan ajib bir muattar is anqib turarkan.hamma bu muattar isning rohatbahshligini aytib yurar ekan. bir kuni do'stlaridan ba'zilari bu yigitdan:" Bunday ajib hushbo'yni qayerdann olasan?" deb so'radilar. ul yigit:" BU muattar hid menga Olloh taolo tarafidan berilgan bir lutfdir. Olloh taoloning mukofotidur." deb javob berdi va bunday deb davom etdi. "Bir hotin menga tuzoq qurdi, hiyla bilan meni uyiga chaqirdi, so'ngra u meni nafsiga da'vat etdi. ko'p iltijolar qildim. meni qo'yib yubor, men Ollohdan qo'rqaman, sen istagan yomonlikni qilolmayman dedim. Ammo ayol qabul etmadi. uning qo'lidan qutulmoq uchun choralar istadim. nihoyat aqlimga bir fikr keldi. butun tanamga iflos surtdim. Hamma yog'imga surtilgan  najosatlar shunday badbo'y hid taratdiki, ayol mendan nari qochdi, jinni deb haydadi. men ham gunohdan qutulib uyimga ketdim. Shu kundan beri mendan shunday muattar is kela boshladi. Bu menga Olloh taoloning bir lutfidir."

Izoh: Ey jannat istagan mo'min, ko'ryapsanmi? Ollohning lutfiga erishmoq oson emas. Ollohdan qo'rqish, Ollohga Muhabbat shunday bo'ladi. Eng tahlikali vaqtlarda pokizalikni saqlaydi. Ollohdan qo'rqqan hech vaqt gunoh ish qilmaydi. Ollohni sevaman deganlar gunohdan o'zlarini saqlaydilar. Bunday kimsalar jannatga kirar ekanlar. Bu dunyoda esa ushbu hikoyadagi yigit kabi Ollohning ne'matlariga erishadilar.

Бир неча асрлар олдин Тобеинлар даврида Боғдод Ислом тараққий стган шаҳарлардан бири бслиб, у ерда жуда ксп мусулмон уламолари, олимлари сшаган. Шу сабабли шаҳар Ислом динининг илм маркази ҳисобланган. Кунлардан бир кун А ум подшоҳи Боғдод мусулмонларига уч савол бериш амри билан сз слчисини жснатди. А­лчи шаҳарга етиб боргач, халифага подшоҳнинг истагини билдирди. Шунда халифа шаҳар уламоларини саройга йиғишни буюрди. А­лчи минбарга чиқиб:
- Мен сизларни тортишувга чақираман. Агар подшоҳимнинг уч саволига жавоб бера олсангиз, у сизларга ксп мол мулк ваъда қилмоқда. Мана саволларим: Аллоҳдан аввал нима бслган? Аллоҳ қаерга қараспти? Ҳозир Аллоҳ нима қилспти?
Уламолар орасида сукунат чсмди.(Ўзингиз бу саволларга жавоб беришга журъат стармидингиз?) Тссатдан оломон ичида майин овоз сшитилди: - Дадажон, рухсат беринг, мен унинг саволларига жавоб берай!
Бу овоз отасига сргашиб келган ёш боланики сди. Халифадан рухсат ссралгач, болакайга гапиришга изн берилди. А ум слчиси ёш мусулмонга мурожаат қилиб, биринчи саволини такрорлади:
-   Аллоҳдан аввал нима бслган?
Йигитча саволга савол билан жавоб берди:
-   Санашни биласизми?
-   Ҳа, - деди слчи.
-   Унда сндан пастга қараб сананг!
А­лчи "œсн, тсққиз, саккиз, дес санай бошлади ва ниҳост "œбир" деб тсхтади. -   Аега тсхтадингиз, бирдан кейин нима бор?", - деди бола.
-   Бир снг охиргиси, ундан кейин ҳеч нарса йсқ, - деди ҳайронлик билан слчи.
-   Оддий бир сонидан кейин ҳеч нарса йсқ скан, қандай қилиб Якка бслган Аллоҳдан аввал бир нарса бслиши мумкин?! У Аввал ва Охир, Зоҳиру, Ботиндир.
А­лчи бу жавобга ҳеч қандай сътироз билдира олмади ва иккинчи саволни берди:
-   Аллоҳ қаерга қараспти?
-   Шам келтириб ёқинг, - деди йигитча, - снди сса унинг нури қаерга қараб таралаётганини айтинг.
-   Аммо, шамнинг нури ҳар тарафга таралади: шарққа, ғарбга, шимолга, жанубга... Аниқ бир томонни айтиш мушкул, - дес ҳайрати ортди слчининг.
-   Агар сратилган нур ҳар томонга қарар скан, унинг Яратувчисидан нимани кутмоқдасан?! "œАллоҳ осмонлар ва ернинг нуридир..."(Аур, 35) хитоб қилди бола.
А­лчи сз ксзларига ишонмасди. Қаршида турган бу кичкина болакайнинг усталик билан бераётган жавоблари уни тилини тишлашга мажбур қилди. Тушкунликка тушган слчи охирги саволни беришга оғиз жуфтлар скан, йигитча унга:
"œТсхтанг, сиз менинг срнимга тушиб, мен сса минбарга чиқишим адолатлироқдир. Саволингизни ҳамма сшитди, снди менинг жавобимни ҳам сшитишсин, - деди.
А­лчига бу таклифга рози бслди ва минбардан тушиб учинчи саволни такрорлади:
-   Ҳозир Аллоҳ нима қилспти?
Йигитча ғурур билан:
-   Аллоҳ ҳозир бу минбардан Исломни масхара қилмоқчи бслган ёлғончини тушириб, уни ҳаммага кулги қилди. Аллоҳнинг борлигига ва бирлигига ишонган мсминни сса юксалтириб, тилига ҳикмат солиб ҳақиқатни баён қилдирди. Ҳамма нарсага Қодир Аллоҳ "œ... ҳар куни иш амалдадир". (Ар-А оҳман, 29).
Мағлуб слчи бу ссзлардан сснг иснод билан сз шаҳрига қайтиб кетди. Бола сса Ислом оламидаги снг буюк олимлардан бири бслиб етишди. Аллоҳ уни гсзал ҳикмат ва динни чуқур тушуниш иқтидори билан тақдирлади. Унинг исми Абу Ҳанифа бслиб, у бутун дунёга Имоми Аъзам номи билан машҳурдир.
Ўсиб келаётган мусулмон фарзандларимизни ҳам шундай ҳикмат соҳибларидан бслишларини Аллоҳдан ссраб дуо қилайлик.

ИМОМИ ААªЗАМ ВАСИЯТЛАА И

Ҳар ишни шошмасдан, сҳтиёткорлик билан қил.
Беш вақт намоздан кейин Қуръон сқиш ва зикрга вақт ажрат.
Гаплашганда овозингни баландлатмасдан оғир ссзлаш.
Ўзинг учун кам гапирмоқ ва оз ҳаракатни одат қил. Токи атрофдагилар сабр ва саботни сендан сргансинлар.
Ҳар ойда бир кун бслса ҳам рсза тут.
Қслингда бслган дунё молини ва баданнинг саломатлигига сътибор қил. Чунки қиёмат куни иккисининг ҳам ҳисобини беришинг лозим.
Муаззин азон чақириши билан масжидда бслишга ҳаракат қил.
Менинг васистларимни қабул қил. Зеро, уларда дунё ва охиратинг учун фойда бордир.
Ҳар ишда мурувватли бсл.
Зинҳор бахил бслма, ҳолинг ёмон бслади. Тамаъгар ва ёлғончилардан ҳам бслма мурувватсиз қоласан.
Илм аҳллари орасида бслган суҳбатлардан мақсад обрс бслса, бу мажлислардан узоқ бсл.
Фисқ, мусиқа ва ҳаром аралашган мажлисларга кирма. Уларга сртоқ бслишинг сени ёмонликка бошлайди.
Ота-онангни, устозингни ҳайр дуода унутма.
Бу насиҳатимни қабул қил. Зеро буни сени ва бошқаларни ислоҳ қилиш учун васист қилдим.

Ilk namoz, ilk sajda...

Bu hikoya AQSHdagi KAnzas universitetining matematika o'qituvchisi, professor Jefri LAngning "Men musulmon bo'lgan kun" kitobidan olingan. Unda professor o'zining islomni qabul qilgach, birinchi o'qigan namozi haqida yozadi:
"Musulmonlikni qabul qilgan kunim masjid imomi menga namoz o'qish tartib - qoidalariga oid kitobcha hadya qildi. Buni ko'rgan musulmon o'quvchilardan ba'zilari nafsingizga og'ir keladigan ishlarda oshiqmang, deyishdi. Men esa hayron bo'ldim:namoz o'qish shunchalik qiyinmi?Shu o'y bilan qaror qildim - besh vaqt namozni o'rganib, bugundanoq o'qishga kirishaman.
O'sha kecha xonamda o'tirib olib, kitobchadagi suralarni, duolarni o'qib chiqdim, namoz harakatlarini o'zlashtirishga, arabcha matnlarni o'qib, inglizcha ma'nolarini tushunishga harakat qildim. Namozga tayyor ekanimga ishonch hosil qilganimda yarim kecha bo'lgan edi. Demak, xufton namozidan bsohlayman.
Tahorat olish uchun yuvinish xonasiga kirdim, kitobga qarab-qarab tartib bo'yicha tahorat oldim, yuz - qo'limdan suv tomganicha xonamga kirdim(chunki kitobda tahoratdan so'ng artinmaslik mustahab ekani aytilgandi). Xonaning o'rtasiga qiblani taxmin qilib solingan joynamoz ustiga bordim. Lekin shu payt eshik ochiq emasmikin, degan xavotir o'tdi o'yimdan. Borib qaradim, yopgan ekanman. Namozga turdim, chuqur nafas oldim, keyin qo'llarimni ko'tardim."Allohu Akbar" deya takbir aytdim-u...ovozimni hech kim eshitmayaptimi, degan hayol bilan derazaga qaradim,parda ochiq edi.Tez deraza oldiga bordim,meni kuzatishmayaptimi,deb tashqariga qaradim, hech zog' yo'q. Pardani yaxshilab yopib, joynamozga qaytdim. Avval "Fotiha", ortidan kichik suralardan birini o'qidim(arabcha o'qishga juda qiynaldim, agar o'sha paytda birorta arab meni eshitsa, hech nimani tushunmagan bo'lardi).So'ngra past ovoz bilan takbir keltirdim va ruku'ga egildim,qo'limni tizzamga qo'ydim.Shu paytgacha belim hech kim qarshisida bunchalik mayishmagan edi. Uch bora "Subhana robbiyal a'ziym", keyin qaddimni tiklab "Sami'allohu liman hamidah,Robbana lakal hamd", dedim. Yurak urishim tezlashib,hayajon bosdi.Endi sajdag navbat kelgandi. Bezovta nigohlarim sajdagohga qadalgandi:"Nahotki men sohibi huzuridagi qulday qo'llarimni tizzamni yerga qo'ysam?Nahotki o'zimni o'zim xor qilib burnimni yerga ishqasam?Yo'q, bunday qilolmayman!" Shu o'ylar bilan joyimda mixlanib qoldim.Turib ketay desam, oyoqlarim qotib qolgandek edi. Yo'q, dedim o'zimga o'zim, bsohladimmi, ortga qaytmayamn. Yordam ber Allohim, deya o'zimni majburlab egildim. Boshimni sajdaga qo'ydim(burnim yerga tegdi).Uch bora "Subhana robbiyal a'la"dedim. Yurib o'tirdim va yana takror sajdaga bordim. "Allohu akbar" deya o'rnimdan turarkanman, g'ururim bilan tinmay bahslashardim...
Keyingi rakatlar, sajdalar ancha oson kechdi, sokin kechdi. Ikki yonimga salom berayotganimda vujudimda qattiq xorg'inlik his qildim, voajab, namoz o'qish shunchalik mushkul ishmi? Shu o'y xayolimga urilishi bilan uyat, pushaymonlik hislari qamrab oldi, boshim egildi va ...yig'lay boshladim:"Allohim, johilligimni, takabburligimni avf qil.O'zingga ma'lum, men uzoq yo'l bosib keldim.Bu yorug' yo'lning boshidaman, tugatishimga yordam ber..."
Shu asno titroq ichida qolgan tanamga yoyilgan rohatbaxsh halovat vijdonimgacha yetib keldi, go'yoki Alloh taoloning rahmati tanamdagi kichik zarralarigach qamrab oldi. O'zim esa sababini bilmagan holda yig'layverdim. Juda totli yig'i edi bu (o'sha paytdagi hissiyotlarim izohini endi topgandekman:biz chin dildan tavba qilganimizda Alloh azza va jalla ham gunoxlarimizni kechirar, ham qalbimizga shifo va xotirjamlik berar ekan)..
Egik boshimni ikki qo'lim orasiga olib uzoq yig'lab o'tirdim. Ko'zyoshlar ichra Alloh taolo va namozga juda muhtojligimni, ularsiz yashash endi imkonsiz ekanini idrok etdim va duo qildim:
"Allohim, agar men Senga yana kufr keltirishga jur'at qilsam, jonimni ol, toki huzuringga iymonim bilan boray.Shu daqiqadan ishondimki, sening biri borligingni inkor etadigan bo'lsam, bu hayotning menga keragi yo'q.
SENSIZ YASHAMOQ MENGA HAROMDIR!!!"

"Irfon"taqvimidan.2009/1430/(IV)

...haj marosimiga borgan insonlar haj ruknlaridan birini bajarish uchun masjidul haromga keldilar hammalari hayajonda 4-5 kishi guruh - guruh bo'lib olishgan bir guruh brodarlar masjidul haromga kirganlari zahoti ka'bani ziyorat qilishga shoshilibdilar ka'ba toshi yahshi ko'rinadigan joyga borib zavq bilan tamosha qilishar ekan oralaridan bir kishi ka'ba tomonga shunday qo'rqinch bilan qarab turip qolipti va birozdan so'ng yonidagi sheriklariga qarab muqaddas kaba qani dep so'rapti sheriklari esa hayron bo'lib muqaddas tosh tomonga ishora qilishibdi u esa u yerda hech narsa yo'qligini aytibdi. u insonga boshqalarga ko'ringan muqaddas tosh o'rni bo'sh holatida ko'rinibdi, hamma hayrat ichida qolgan u inson esa qayg'u ichida hech kim hech narsa deya olmapti.
safardan qaytish chog'ida o'sha kishi umri bo'yi abort qiluvchi doktor sifatida ishlaganini va allohdan gunohlarini kechirishini istab kelganini aytgan va qilgan ishidan qattiq nadomad chekkan holida hajga borib ka'bani ko'rmay qaytgan (alloh asrasin). Manba.

...haj marosimiga borgan insonlar haj ruknlaridan birini bajarish uchun masjidul haromga keldilar hammalari hayajonda 4-5 kishi guruh - guruh bo'lib olishgan bir guruh brodarlar masjidul haromga kirganlari zahoti ka'bani ziyorat qilishga shoshilibdilar ka'ba toshi yahshi ko'rinadigan joyga borib zavq bilan tamosha qilishar ekan oralaridan bir kishi ka'ba tomonga shunday qo'rqinch bilan qarab turip qolipti va birozdan so'ng yonidagi sheriklariga qarab muqaddas kaba qani dep so'rapti sheriklari esa hayron bo'lib muqaddas tosh tomonga ishora qilishibdi u esa u yerda hech narsa yo'qligini aytibdi. u insonga boshqalarga ko'ringan muqaddas tosh o'rni bo'sh holatida ko'rinibdi, hamma hayrat ichida qolgan u inson esa qayg'u ichida hech kim hech narsa deya olmapti.
safardan qaytish chog'ida o'sha kishi umri bo'yi abort qiluvchi doktor sifatida ishlaganini va allohdan gunohlarini kechirishini istab kelganini aytgan va qilgan ishidan qattiq nadomad chekkan holida hajga borib ka'bani ko'rmay qaytgan (alloh asrasin). Manba.

Tavba...
Alloh asrasin bunday xoldan.
Tog'risi eshitib g'alati bo'b ketdim.

20 yoshlik qiz avtomabil halokati natijasida favot etdi.
Vafotidan bir oz avval yaqinlari ahvolin qanday degan savollariga
Olloh Hamdusini yaxshi deb javob berib turgan edi
Biroq oz vaqt ichida dunyodan ko'z yumdi. Ollox uni o'z rahmatiga olsin
Marhumani mahsus yuvush honasiga olib kelishdi uni yuvib tayorlashni boshladik
U go'yo shirin uyqudayu hozir uyg'onadigandek yuzi tabasumdan yonardi
Badanida jarohat, singan va qon asoratlari ko'rinmay ketdi.
Shu voqt g'aroyib hodisa yuz berdi. Biz yuvish asnosida marhumani ko'targan edik
Burnidan oq modda suzib chiqdi va hona hush bo'y musht hidi bilan to'ldi.
Subhan ollox u chindan ham musht hiddi endi takbirlab olloxni zikr qildik
Qizim yani marhumani dugonasi edi yeg'lay boshladi marhuma yaqinlarinnh biridan
u haqida hayotlik paytida qanday bo'lganligini so'radim ular shunday javob berishdi:
Voyaga yetgandan beri nomozni kanda qimagan,Turli tele seriallar ko'rmas
Umuman televizorlarga qiyo boqmas, qo'shiqlar eshitmas edi. 13 yoshga to'lgandan buyon
dushanba va payshanba kunlari nafl ro'za tutishni o'ziga odat qilgan edi .
O'limidan oldin olloh yo'lida o'liklarni yuvib tayorlash bilan shug'illanmoqchi edi .
Biroq birovlarni yuvishdan oldin o'zi yuvildi. muallimalari dugonalari
uning taqvosi go'zalhulqi va hush momilasi haqida gapirishardi muallimalari va dugonalari
hayotida yaxshi tasurot qoldirgandi endi vafotidan keyin eslashadigan bo'ldi deb yakunladi
17 yoshlik bir qizni jasadini yuvish uchun olib keltirishdi singilarimiz yuvishga kirishdilar
yuvishni boshlaganlarida qizning tanasi oq edi asta sekinlik bilan qoraya boshladi
Va bir parcha ko'mirde bo'lib qoldi. Uning holi qanday kechgani bizga qorong'u
Yaqinlaridan u haqda yana so'rolmadik chunki biz ko'rgan narsa ularni qo'rqitishi mumkin edi
shuningdek uning bu holini biza yashirishim kerak ham edi.Ollohdan salomatchilik
Va ofiyat so'raymiz aziz singlim bu ikki qissadan ibrat oldingizmi soliq mo'minalarga ergashasizmi
Yoki gunoxkor forsihalar sizga namunami bilingizki qaysi hotimani ravo ko'rasiz
shu yerda ikki hikoya payoniga yetadi ollox taolodan o'zini yo'lida yurishimizni
Va chiroyli o'lim topishimizni so'rab qolamiz !!!

Xolislik saridan

IKKI DIRHAM

Yozning issiq kunlaridan biri edi. Shamol tinmay qum zarrachalarini  to’zitib o’ynar edi. Yo’l chetidan yosh yigit otini yetaklaganicha sekin asta kelar edi. Otning tiyrak ko’zlari va bir taralgan yollari kishi etiborini jalb etadigan holatda chiroyli edi.  Yigit o’zining otiga mahliyo bo’lib kelar edi, oti esa bu narsani sezgandek viqor bilan yurib kelar edi.

Mening jajji do’stim, hoynahoy bu yigit kim ekan deb ichingiz pishgandir? Bu yigit hazrat Ali (a.s) dir. U aziz paygambarimiz (s.a.o.v) ning amakilarining o’glidir. Kun isib ketgan edi va peshin namozining vaqti yaqinlashgan edi.  Ali   (a.s)  Quyoshga qaradi u bu bilan namozga qancha vaqt qolganligini bilmoqchi edi.  Yo’lning chetida bir tekis solingan  paxsa devorli uylar ko’rinib turar  va ular orasida esa minorali masjid ajralib turar edi. Ali namozga kechikmaslik uchun masjid tarafga shoshilib ketdi. Lekin masjidga yetib kelganida bir kishining boshini ushlab gamgin holda o’tirganligini ko’rdi.

Alining unga rahmi keldi, u o’zicha  namozni o’qib bo’lgach unga yordam berishlikni diliga tugib qo’ydi. Shuning uchun usha kishining oldiga kelib mahribonlik bilan salomlashdi, so’ngra "œOtim ga qarab tura olasanmi? Men ungacha namozimni  o’qib olaman-dedi". 

Haligi odam rozi bo’ldi. Ali masjidga kirib ketdi, yo’lda cho’ntagida qancha puli borligini bilish uchun qo’lini slogan edi, ikki dirhami borligini ko’rdi va uni usha otini qarab turgan odamga bervorishni mo’ljalladi.  Eshik tagida qolgan haligi odam esa otning atrofida aylanar uni silab erkalatar edi. Hayolida Agar shu ot meniki bo’lganida bormi, hamma poygalarda golib chiqqan bo’lur edim, deb o’yladi. Birdaniga zehnida yana shu fikr keldi, ya’ni rostdanam meniki bo’lsa nima qilipti, deb o’ylashni boshladi. Shayton ham uni tobora ko’proq vasvasaga sola boshlagan edi.

Shayton :  Tezroq bo’l, vaqt ganimatdir, hozir namoz tugaydi, ungacha otni olginu bu yerdan tezda qochib qol-deb vasvasaga solishni qo’ymas edi. Kishining ko’zlari bir zumda quvonchdan chaqnagandek bo’ldi, u otni uzangidan tortib :   Tezroq bo’l  jonivor, chuh"¦  chuh "¦ deb otni torta boshladi. Lekin ot bir qadam ham jilmadi. Jahli chiqqan halihgi odam otning biqiniga tepa boshladi va Namuncha o’jar bo’lmasa bu ot, deb mingirlar edi.

Namoz esa tugar yotgan edi. Shayton esa yana vasvasa  qila boshladi: Hech bo’lmasa otning ustidagi biror arzigulik narsasini olib ket, quppa — quruq hech narsasiz sho’ppayib ketaverasanmi?-der edi. Lekin otning ustida biror arzigulik narsasi yo’q edi, uning egasiga vafodorligiyu husni bor edi xolos. Faqatgina otning o’zangi nisbatan yangi edi, uni ko’rib yechib olgan odam Hech bo’lmasa bu qaysar otdan shu narsaga ega bo’ldim deb uni yechib oldi va tezda masjidning yonidan uzoqlashib qochib ketdi. Namoz tugagan edi va hamma masjiddan tashqariga chiqayotgan edi. Hazrat Ali ham endi masjiddan chiqadigan payti bo’lib qolgan edi.

Shayton vasvasasi ish berganligidan va gunohkorlar soni yana bittaga ortganligidan xursand edi.  Alining vafodor qariya do’sti otni o’zangsizligini ko’rib "œQanday qilib Xudodan qo’rqmay o’grilik qilishadiya, deb norozi ohangda gapirar edi. U Aliga qarab, ruxsat bering, bugunoq bozorga borib yangi o’zang sotib olib kelay.

O’grini Alloh jahannamda kuydirsin deb qargab ham qo’ydi. Ali qo’li bilan do’stining yelkasiga qoqib qo’yib, kulimsiragan holda  "œHadeb  gapiraverma,  va hech qachon bunaqa yomon qargamagin, hato dushmaningni ham aytgan so’zlaring bilan so’kmagin. Undan ko’ra unga ham o’zingga nima tilasang, ushani tilagin-dedi

U ham : To’gri aytasiz-dedi.

Ali: Mening ikki dirhamim bor, mana shu pulimga munosib  o’zangni sotib olib kelgin-dedi. Haligi gulom bozorni ko’p aylandi ammo Alining ko’ngliga yoqadigan o’zangni topa olmadi.

Anchadan keyin bir joydan ho’jayinining ko’ngliga yoqad igan o’zangni topdi va uni ikki dirhamga sotib oldi. Hazrat Ali haligi o’zangni ko’rib bunday dedi: Allohga shukur, yo’qolgan molim topildi, ikki dirham ham atalgan egasiga yetib bordi, lekin u bu pulni Allohning gazabi bilan birga qo’lga kiritdi-deb aytdi.