Hazrati Umar o‘pgan bosh

Abu Rofe‘dan, roziyallohu anhu rivoyat qilinadi:
Hazrati Umar, roziyallohu anhu, rimliklar ustiga bir qo‘shin yubordi. Qo‘shinda ashoblardan Abdulloh ibn Huzofa ismli bir zot ham bor edi. Rimliklar uni asir olib, qirollari yoniga olib bordilar va:
— Bu odam Muhammadning, sollallohu alayhi va sallam, sahobalaridan ekan, — dedilar. Qirol Abdullohga:
— Hozir seni o‘zimga sherik qilib olsam, nasroniy bo‘lasanmi? — dedi.
— Meni o‘zingga sherik qilishgina emas, butun hukmdorlik va saltanatingni menga o‘tkazsang va bunga qo‘shimcha tarzda arablarga qarashli barcha yerlarni menga bersang ham, Muhammadning, sollallohu alayhi va sallam, dinidan aslo voz kechmayman, — dedi Abdulloh.
— Unday bo‘lsa, seni o‘ldiraman.
— O‘zing bilasan.
Bu savol-javobdan so‘ng qirol uni chor mixga osib, otishni buyurdi. Biroq otuvchilarga:
— O‘q otayotib, tekkizmang va har safar otishdan oldin unga nasroniylikni taklif qiling, — deya tayinladi.
Kamonchilar shunday qilishdi. Ammo Abdulloh nasroniylikni qabul qilmadi. Nihoyat qirolning amri bilan uni tushirdilar. So‘ng bir ulkan qozonga suv quyib, qaynatdilar.
Boshqa bir musulmon asirni keltirishib:
— Xristian bo‘lmasang, seni shu qaynoq suvga otamiz, — deyishda va qabul qilmagach, qaynoq qozonga tashlab yuborishdi.
Qirol endi qaynoq suvga Abdullohni tashlashni buyurdi. Buyruqni bajarishga kirishar ekan, Abdulloh yig‘ladi. Shunda ahvolni qirolga ma‘lum qildilar. Qirol umidlanib:
— Uni huzurimga keltiring, — dedi.
Olib kelishdi. Qirol yana nasroniylikni taklif qildi. Abdulloh yana rozi bo‘lmadi.
— Unda nega yig‘lading? — so‘radi qirol.
— Men o‘z-o‘zimga dedimki, hozir seni qaynoq suvga tashlaydilar va besh daqiqa ichida o‘lib ketasan... Holbuki, men vujudimdagi tuklar qadar ko‘p jonim bo‘lsa, har kuni ulardan bittasini Alloh yo‘lida fido etishni orzu qilaman.
Shunda qirol:
— Hozir seni qo‘yib yuborsam, mening boshimni o‘pasanmi? — deb so‘radi.
— Bir o‘zimni emas, sheriklarimni ham qo‘yib yuborsang, boshingni o‘paman, — dedi Abdulloh.
Abdulloh ibn Huzofa, roziyallohu anhu, deydilar: "Ichimda bu odam Allohga qanchalar dushman bo‘lsa-da, o‘zimni va o‘rtoqlarimni qutqarish uchun boshini o‘pishimning nima zarari bor?" dedim va borib boshini o‘pdim. U ham asirlarni qo‘yib yubordi".
Abdulloh asirlar bilan Madinaga kelganida Hazrati Umar, roziyallohu anhu: "Abdulloh ibn Huzofaning boshini o‘pish har bir musulmonga fazilatdir. Bu vazifani eng avvalo men ado etmog‘im kerak", dedilar va turib Abdullohning boshini o‘pdilar».

Bir hakimdan so‘rashgan ekan: "Bizlar duo qilamiz, lekin duolarimiz ijobat bo‘lmaydi. Alloh taolo: "Menga iltijo-duo qilinglar, Men sizlarga (qilgan duolaringizni) mustajob qilurman", deb aytgan-ku?" deb. Hakim aytibdi: "Sizlarda yetti xislat duolaringizning ijobatini man’ qiladi". "Qaysi xislatlar?" deb so‘rashdi. Aytdi:

"Sizlar Rabbingizni g‘azablantirasizlar, ammo Uning rizosini talab qilmaysizlar, ya’ni, Allohning g‘azabi vojib bo‘ladigan ishlaringga pushaymon qilmaysizlar.
Bizlar Allohning bandalarimiz, deysizlar. Ammo bandaning ishini qilmaysizlar, ya’ni, banda xo‘jasi buyurganni bajaradi va Uning amridan chiqmaydi.
Sizlar Qur’onni o‘qiysizlar, lekin unga ergashmaysizlar, ya’ni, tafakkur va ta’zim bilan o‘qimaysizlar, buyruqlariga amal qilmaysizlar.
Biz Muhammad sollallohu alayhi vasallamning ummatlarimiz, deysizlar-u, u kishining sunnatiga amal qilmaysizlar, ya’ni, sizlar odatlarga va rasm-rusumlarga amal qilib, sunnatga ergashmaysizlar.
Sizlar dunyoni yalang‘och deb aytasizlar, ammo unga ishonib qolgansizlar.
Sizlar harom va shubhali luqma yeysizlar. U ikkovidan qaytmaysizlar.
Oxirat dunyodan yaxshiroq, deysizlar, lekin oxirat talabida harakat qilmaysizlar va oxiratdan ko‘ra dunyoni ko‘proq xohlaysizlar".

КГБ ходимини мот қилган закий қария

Шўравийлар замонида мусулмон ота-боболаримиз баъзида қизиқ ҳолатларни бошдан кечиришган, устиларига ёғилажак балоларни заковат ва камоли ҳотиржамлик ила даф этишган.

 …Ёқасининг тагида юлдуз таққанлардан бири бир масжид имоминиг олдига кириб:
- Домулла, тилингиз анча эркин бўлиб қолибди, ҳаддингиздан ошяпсиз экан, - деди.
Имом домла вазиятнинг нозиклигини англади, лекин ўзини йўқотмай жавоб қилди:
- Яхши келдинг, ўғлим, сени келсин деб атайин гапирганман. Қачондан бери бўшайман, дейман бўшатишмайди. Бу ерга чоллардан бошқа ҳеч ким келмайди, ёш-яланг бозорда у ёққа чиқиб одамларга икки оғиз насиҳат қилай, десам масжид, маросимдан ортолмайман. Жон болам, мени шу масжиддан халос қил…
- Сизни бу ердан бўшатиб, бозорда ваъз айттириб қўймаймиз. Балки панжаранинг орқасида ўтирасиз,- деди масъул ходим.
- Қамоққами, жуда яхши-да, болам, бозордагиларнинг ҳаёли савдода, менинг гапимни эшитармиди? Қамоқдагилар эса бекорчи, уларга насиҳат кор қилади. Ажабмас, кўзи очилиб беш-ўнтаси мусулмонликка қайтиб қолса. Шундай қил, болам, қама мени…
- Сизни қамаб одамлар орасига ташламаймиз. “Одиночка” си бор, бир ўзингиз ўтирасиз.
- Э-е, ўша “ночка” си керак, болам. Масжидда ишлаб юравериб, маъракаларга боравериб эътикоф деган нарсага ҳеч имкон бўлмаган, шу жойга обор мени…
- “Одиночка” да бир кун ҳам ўтирмайсиз, сизни чиқариб отишади.
- Болам, илтимос, ҳозир нағанингни чиқарда, шу ерда от. Эртага қанақа ҳолатда бўламан, билмайман, ҳозир масжидда отақол, керак десанг тилхат ёзиб бераман…
Қамоқдан, қийноқдан, ўлимдан қўрқмаган бу закий инсон “КГБ” ходимини ҳар томонлама мот қилган эди. Бир оз тараддудланиб турди-да:
- Ўйлаб кўрамиз, ҳозирча ишингизни қила туринг,- деб чиқиб кетди ва шу бўйи қорасини кўрсатмади.

Манба: Cодиқлар

Imom Buhorining mirzalari Muhammad ibn Abulhotim aytadi: Hoshim ibn Ismoil va uning shogirdidan quydagilarni eshitdim: Buhoriy bolalik chog'ida biz bilan darsga qatnashar edi, bir necha kunlar o'tib ketsa ham hech  narsa yozmas edi. Biz unga bu haqda gapirgan edik u: ikkovingiz menga juda ko'p gapirdingiz , yozgan narsalaringizni ko'rsatingchi dedi, biz yozgan narsalarimizni olib kelgan edik  o'n beshmingdan ortiq hadis chiqdi. Usha hadislarni hammasini u bizga yoddan o’qib berdi , hattoki ba'zi hatoimizni  uning yodlab olgan narsasiga etimot qilib tuzatdik , shunda u: sizlar meni behudaga kelib kunlarini zoye  qilmoqda deb o'ylovdizmi dedi. Ana o'shanda biz uni oldiga brov tusha olmasligini bilgan edik. (sunniy aqiydalar)

Имом Аҳмад ибн Ҳанбал сёв дунё кезиб илм таҳсил қилган,  таърифдан  беҳожат  олимлардан.  Олим  бугунги  кунда қандай шуҳратга сга бслсалар, ҳаётлик чоғларида ҳам шундай шуҳратга сга сдилар. Ислом оламининг турли минтақаларидан толиби илмлар келиб ҳадис  сшитар, айни пайтда сзлари ҳам олам кезиб уламолардан таҳсил олар сдилар. 
Кунларнинг бирида, олим одатларига биноан сз юртларидан  узоқроқ  ерга  сафарга  чиқадилар.  Ярим  кечада  бир шаҳарга кириб келадилар. Изғиринда қолган олим масжидда тунамоқчи бслиб, масжид дарвозасини қоқадилар. Ҳа деганда  сшик  очилмайди.  Дарвоза  сна  тақиллатилади.  Ичкаридан  уйқисираган  қоровул  чиқиб  келади.  Имом  салом  бериб масжидга киришга изн ссрайдилар. Олимни танимаган қоровул  дағаллик  билан  йсқ  жавобини  бериб,  сшикни  қарсиллатиб ёпади. Олим совуқдан сақланиш учун узоқ вақт у ёқдан бу  ёққа  юриб  чиқадилар.  Бомдодгача  шу  алфозда  тунни стказмоқчи  бслган  мусофирни  совуқ  енгади.  А­шик  сна
қоқилади.  Ширин  уйқуси  бузилган  қоровул  бу  гал  ғазабини ютолмай  масжид  дарвозаси  олдидаги  нотаниш  кимсани итариб юборади. Бундай муомалани кутмаган олим  тссатдан  тушган  зарбадан  ерга  қулайдилар.  Баджаҳл  "посбон" ердаги  кишини  оёғидан  судраб  йслнинг  у  юзига  олиб  стиб қссди. Ўринларидан туришларига ёнларидаги сшик очилади.
У  нонвойхона  скан.  Ашроқ  истарали  йигит  сшик  олдидаги нотаниш  киши  билан  ссрашиб,  ичкарига  таклиф  қилади.
Таклиф  бажонидил қабул қилинади. Йигит мусофир кишига жой ксрсатиб, сзи ишга киришади. Ҳали зувала қориб, ҳали стин  ёриб  юрган  йигит  тинмай  "Алҳамдулиллаҳ,  астағфируллоҳа ва атубу илайҳ", дерди. Қсл меҳнатда, тил ҳамду
сано,  истиғфорда.  Йигитнинг  чаққон  ҳаракати  ва  тинмай зикр қилишини ксрган олим қизиқиб: 
— Бундан бошқа зикрни ҳам биласизми, — деб ссрайдилар.
— Ҳа, алҳамдулиллаҳ. Қуръон сқишни биламан, маъсур дуо ва зикрларни биламан, — деди ва олимнинг таажжбуланиш сабабини  англагандек,  истиғфор  ва  ҳамд  айтиш  сирини ошкор  стди  —  Аллоҳ  доим  менга  инъом  индиради,  мен  сса билиб-билмай  гуноҳ  қиламан.  Шунинг  учун  бир  гал  ҳамд айтаман,  бир  гал  истиғфор.  Ўзига  шукрким,  кам  бслганим йсқ. Учта жуда катта тилагим бор сди. Шунинг иккитасини Аллоҳ берди, учинчиси... — деб тсхтаб қолди.
— Шунчасини берган Аллоҳ қолганини ҳам беради.
— Шундайку-с, лекин учинчиси амри маҳолроқ. Мен бу ерда  нонвойхонада  ишлайман.  Кекса  ота-онам,  оилам  бор.
Ишдан бсшасам талаби илм билан машғул бсламан. Бағдодда Аҳмад ибн Ҳанбал деган олим борлар. Ошналарим бориб у кишидан таълим олиб келди. У олимнинг  оғзидан ҳадислар сшитишди. Менинг сса имконистим йсқ. Ягона орзуйим шу олим билан учрашиш, ҳадис сшитиш...   
— Сиз ҳамд билан истиғфорни ксп айтаверинг Аллоҳнинг Ўзи Аҳмадни оёғидан тортиб олдингизга олиб келиб қссди, мен сша Аҳмад ибн Ҳанбалман , — деб олим йиғлаган сканлар.
forum.islom.uzdan olindi.

Кеча китоблар орасида кундалик дафтаримни ксриб қолдим. Туркчадан таржималарим, айрим китоблардан диққатли жойларини ёзиб қолдирганларим бор скан.
Шуларни А амазонда сизларга ҳам илиндим. Бошқа форумдошларимиз таржима қилиб жойлашган бслишса узр.

АЖОЙИБ БИА  ЖАВОБ

А­ътиқодли бир кекса кампир бор скан. Ҳар куни срталаб сшигининг тагига чиқиб, баланд овоз билан:
— Аллоҳим! Бизга бераётган неъматларинг учун шукроналар бслсин! — деб дуо қиларкан.
Ҳар сафар дуо қилганда, ён қсшни аёл чиқиб:
— Аллоҳ йсқ, сй кампир, Аллоҳ йсқ! — дер сди.
Бу гаплардан кекса кампир ҳар қанча асабийлашса ҳам, ҳар куни тонгда чиқиб, баланд овоз билан шукр қилаверар, қсшниси ҳам ортидан "œАллоҳ йсқ" десверар скан.
Бир куни кечаси қсшнининг ҳаёлига бир шум фикр келиб дсконга йсл олибди. Халтасини тслдириб, мева-чева ва бошқа егуликлар олиб қсшни кампирнинг сшиги тагига қсйибди.
А­рталаб кампир одатдагидай чиқиб остонадаги егуликларга ксзи тушиб қувонч билан:
— Аллоҳим, Сенга шукрлар бслсин, бу берган ризқинг учун шукроналар бслсин!!!
Дарахт ортида писиб турган қсшниси чиқиб келиб:
— Аллоҳ йсқ кампир, буларни мен қсйдим — дебди. Кекса кампир пинагини хам бузмай:
— Аллоҳим Ўзинг буюксан! Сенга ҳар қанча шукроналар келтирсам ҳам камдир! Ҳам мана бу егуликларни бердинг, ҳам буларнинг пулини шайтонга тслатдинг!

www.temizhikayeler.com

БИА  ОАААИАГ А­ҲТИАЖИ

Абул Ҳасан Ҳарқоний ҳазратлари (қ.с.) бир куни шундай деди:
Икки ака-ука бор сди. Бу икки ака-уканинг ҳизматига муҳтож кекса онаси бор сди. Бу ака-укалардан бири бур кун онасига қарар, бошқаси туни билан Аллоҳга ибодат қилиб чиқар сди. Хуллас, онасига бир кун ака хизмат қилар, бир кун ука хизмат қилар сди. Бир куни акаси, ибодат қилиш навбати келган укасига:
— Бугун ҳам онамизга сен ҳизмат қил, илтимос, мен ибодат билан машғул бсламан — деди. Укаси ҳам навбати келган бслса ҳам, акасининг ҳурматига рози бслди.
Ака намоз сқиётиб, сажда вақтида ухлаб қолди, шунда бир туш ксрди. Тушида бир овоз:
— Укангни мағфират стдик, сени ҳам унинг хизматлари сабабидан мағфират стдик — деди.
— Мен  Аллоҳ таолога ибодат қилиб чиқспман, укам сса онамга ҳизмат қилспти. А­нди укам қилган иш сабаб мен мағфират қилинаманми? — деб ҳайрон бслди. Бунга жавобан сна сша овоз:
— Ҳа, шундоқ. Сен қилган ибодатларингга бизни ҳеч қандай сҳтиёжимиз йсқ, лекин онангни сенларда сҳтиёжи бордир!

Дарҳақиқат Аллоҳ таоло бизнинг ибодатларимизга мухтож смас, кечаси билан ибодат қилиб чиқишимиз фақат сзимиз учундир. Аллоҳ беҳожат зот, хожатманд сса биз бандалардир.

www.temizhikayeler.com

Одамлар бирор аъзоларида жисмоний оғриқ сезсалар, пул сарфлаб табибга чопадилар. Ае таажжубки, худди шу одамлар маънавий хасталикларни текинга даволайдиган устозлар ёнига сқинлашмайдилар.

"Бир ксза сув" китобидан.

АҲМОҚЛИК АИМАДИА 
"œАхмоқлар қанча слим ксрсалар ҳам сз слимларини хотирларига келтиришни истамайдилар...".

"œБошқалар камчилигини қирқ ёриб текширадилар ва уларни барчага айтадилар. Фақат ҳомликлари туфайли сз камчиликларини асло ксрмайдилар"

"œБу дунёга шунчалар алданганларки, барча нарса маҳв бслишини билганлари ҳолда, талон-тарождан жуда қсрқадилар. Ҳолбуки, сланғоч кишининг сзини сғрилар талон-тарож қилишидан қсрқиши ғалати ишдир.
Инсон бу дунёга сланғоч ҳолда келиб, сланғоч ҳолда кетади. Аҳвол шундай бсла туриб, улар сғриларнинг номини сшитмаёқ, юраклари така-пука бслади. Ўлим онида бойликлари сзиники смаслигини тушуниб етадилар. Лекин начора, бу пайтда снди кеч..."

Жалолиддин А умий.

"œДсстингдан бир жафо келганда, унинг минг марта вафо қилганини унутма! Чунки, схшилик гунох олдида шафоатчи кабидир".

"œСен ерда бслганларга марҳамат қилгинки, кскда бслганлар сенга марҳамат қилсинлар! Сендан қуйида бслганга жонинг ачисинки, сендан юқорида бслганларнинг сенга жони ачисин".

"œЎлим фариштаси ғофил бойнинг жонини олиш билан уни уйқудан уйғотади. Бундай киши сзи ҳақиқий сгаси бслмаган бойлик учун дунёда чеккан  қийинчиликларини сйлаб, ҳайратга тушади ва минг марта пушаймон бслади. Лекин бу пушаймонлик унга ҳеч фойда бермайди".

Ўлим йслда туриб, бизни кутмоқда. Инсон сса сайр қилиш ва умрни беҳуда стказиш билан овора.
Умр сртанги кун орзуси билан сшаш, ғофиллик билан жанжал-сурон қилиш, жонни асмай меҳнат қилиш билан тугаб боради.
Жалолиддин А умий.