Миссионерлар хамласи
«Миссионерлик ( лот.- юбориш, топшириқ)-бирор динни сз юртидаги ёки сзга юртлардаги ғайридинлар сртасида тарқатиш соҳасидаги черков ташкилотларининг фаолисти. Миссионерлик босқинчилик урушлари даврида мустамлакачи империсларни барпо стиш ва мустаҳкамлашда идеологик скспаняис турларидан бири бслган. Миссионерлар ошкора ёки махфий равишда Америка, Осиё, Африка халқларини забт стишда қатнашганлар"¦.»(Аняиклопедик луғат)
Аллоҳга ҳамд бслсин ва А асулуллоҳга ва У кишининг оилаларига, ҳамда Саҳобаларига ва У кишининг ҳидостларига сргашганларга саловат ва саломлар бслсин!
ТАВҲИД
Меҳрибон ва А аҳимли Аллоҳ номи билан.
Айт (сй Муҳаммад алайҳиссалом.): «У Аллоҳ сгонадир»
Барча ҳожатларни ссрайдиган зотдир.
Туғмаган ва туғилмаган.
Ва унга ҳеч ким тенг схшаш бслган смас.
(Ихлос сураси)
Миссионерлар бошчилигидги насроний дин вакиллари: «Аасроний дини тавҳид асосида барпо стилган» - деб, даъво қилишлари ҳаммага маълум бслса керак. Лекин шундай бслсада улар негадир учлик ақидасига (троияа) маҳкам ёпишиб, Худонинг уч ипостасда мавжуд сканликларига иймон келтирадилар. Аасроний черкови сз қавмларини бу ақидага ишонтиришга уриниб «инсон ақли уни англашга қодир смас» дейди. Гапларига ҳужжат стиб сзлари муқаддас санаб келаётган Инжил «аталмиш» китобларини бизларга рсбарс қиладилар.
«Шунинг учун бориб, барча халқлардан шогирд орттиринглар. Уларни Ота, Ўғил ва Муқаддас А уҳ номи билан сувга чсмилтириб, имонга киритинглар.» (Матто -28,19)
Тарихчи олимлар гувоҳлигича: Император Константин Евсевий исмли епископга 325-йилларда Инжилнинг нусхаларини кспайтиришга буйруқ берган скан. Ўша Евсевий исмлик епископ маълумотига ксра мазкур Инжил ибораси сша вақтларда «Шунинг учун бориб барча халқлардан менинг номим ила шогирд орттиринглар» - деб ёзилганлигини айтади. Қсшилиб қолган иборалар сса, бирмунча кейин пайдо бслганлиги сз сзидан маълум бслмоқда.
Яна насронийларнинг снг ксп мурожаат стадиган ибораси:
"œШундай қилиб [осмонда учтаси гувоҳлик беради Ота, Калом ва Муқаддас А уҳ. Бу учови бир. Ерда ҳам] учтаси гувоҳлик беради: А уҳ, сув ва қон. Бу учови бир. (биринчи Юҳанно-5-боб 7,8 остлар)"
Бу остнинг саҳиҳ смаслиги аниқ бслиб қолмай, балки у соф тавҳид ақидасига зиддир. «Осмонда учтаси гувоҳлик беради Ота, Калом ва Муқаддас А уҳ. Бу учови бир» - деган ибора умуман снг қадимги 400 дан зиёд нусхада мутлоқо учрамас скан. Фақат 16-15 асрларга оид иккита юнон тилидаги Инжилда бу иборалар мавжуд скан. Инжилшунос олимлар бу инкор стиб бслмайдиган далил асосида бу остдаги иборанинг 15 ва 16 асрларда "œИнжил"га қсшиб қсйилгани ҳақида гувоҳлик берадилар. Ўзбек тилида чоп стилган «Инжил» китобида ҳам бу факт рад стилмайди. Китобхонга тушунтириш бобида сса: «квадрат қавслар ["¦] ичида келтирган гап бслаклари Инжилнинг снг қадимий ва ишонарли қслёзмаларида йсқ»лиги уқтирилади. Шунга қарамасдан асоссиз ва ишонарсиз бслган иборани ҳеч чсчимасдан китоб таржимасида илоҳий китоб мақомида нашр қилинишидан таажубланади инсон"¦ «Ўз қсллари билан китоб ёзиб, сснгра уни озгина қийматга сотиш учун: «Бу китоб Аллоҳ хузиридан (келган)», дейдиган кимсаларга ҳалокат бслғай, бас, ёзган нарсалари сабабли уларга ҳалокат бслгай, топган фойдалари сабабли уларга ҳалокат бслғай.»(Бақара-79)
Яна насронийлар Худони одам шаклида ер юзига тушганлигининг "œисботи" слароқ Лавелнинг Тимофейга юборган биринчи мактубига суснишади. Аммо олимлар бу ост ҳақида бошқача фикрдадирлар. Хусусан рус биродаримиз Али Вечеслав Лолосин сзининг "œАллоҳга слтувчи тсғри йсл" китобида:
«...Ҳаворий Лавелнинг Тимофейга йсллаган Биринчи мактубига суснишади. Унда тсғридан-тсғри Худонинг одамга гавдаланиши ва бу ҳол Исонинг, алайҳиссалом, мсъжизавий туғилиши ҳодисасида ксрилгани тсғрисида ёзилган. Аммо ҳатто Лопухиннинг православис назоратчилари томонидан расман ижозат берилган «Инжилнинг изоҳли луғати»да ҳам бу мактубга (3-бобнинг 16-остига) ёзилган давридан 300 йил кейин иккита ҳарф қсшиб қсйилгани тан олинади. Қадимги битикда унда юнонча «ос» («которс‹й») ёзуви бслган ва матн қуйидагича ксринишда сди: «...великас благочестис тайна, которас открс‹лась во плоти"¦» Константинополь патриархи Иоанн Златоуст IV аср охирларида «ос» ссзининг олдига «Те» ҳарфларини қсшиб қссди ва «Теос» (Худо) ссзи пайдо бслади, натижада ҳозирда сқилаётган маъно келиб чиқади: «"¦великас блогочестис тайна: Бог свилсс во плоти"¦» Ҳаворий Лавелнинг вафотидан 300 йил кейин пайдо бслган айни мана шу матнни насронийлар Иброҳимнинг, алайҳиссалом, сккахудолик динида хаёлга ҳам келмайдиган «боговоплос‰енис» (Худонинг инсон бслиб гавдаланиши) ғоссининг снг асосий далили сифатида келтиришади.»(Ауруллоҳ Муҳаммад А ауфхон таржимаси Ҳидост ойномаси, 2003-йил, 4-сон, 8-бет
"œТроияа-Христианлар тасаввурига ксра, Худонинг 3 қиёфаси: ота-худо, сғил —худо, ва муқаддас руҳ-худо. Худонинг 3 қиёфа ёки ипостасда мавжудлигига сътиқод 381 йили Константинополда бслиб стган черков соборида ақида тарзида расмийлаштирилган. Христиан черкови сз қавмларини бу ақидага ишонтиришга уриниб , инсон ақли уни «англашга» қодир смас, бу сса ақиданинг ғайритабийлигини тасдиқлайди, деб уқтиради. Ҳақиқатда сса илоҳий троияа ҳақидаги тасаввурлар жуда қадимги даврда шаклланган. Қадимги Миср (Осирис, Исида, Гор), Қадимги Ҳиндистон (Брахма, Вишну, Шива), Бобил (Ану, Аа, Бел) динлари ва бошқа динларда ҳам троияа мавжуд бслган..." (Аняиклопедик луғатдан)
«Аллоҳнинг Бизга берган тавфиқ ҳидости билан Унга сътиқод қилган ҳолда Аллоҳнинг тавҳиди тсғрисида айтамиз: Албатта, Аллоҳ скка, ёлғиз, Унинг шериги йсқ. Унга схшаш бирор нарса йсқ. Ундан бошқа бирор илоҳ йсқ. Ибтидосиз қадимдир, интиҳосиз доимдир. У фоний бслмас ва йсқ бслмас. У хоҳлаган нарсаларгина бслади. Ваҳмлар (гумонлар) Унга етолмас ва фаҳмлар (илмлар) Уни идрок стмас. Халқлар Унга схшамас. У тирикдир слмас, қойюмдир ухламас. ("œТаҳовий ақидаси" китобидан)
Маълум бслишича, насроний дини сътиқодининг асли асоссиз скан. Ўта муҳим масала ҳисобланмиш, тавҳид тушунчасида адашиб кетганликларига ачинамиз, Аллоҳ таолодан ҳидост ссраймиз. Иложи борича уларни огоҳ стамиз. Исо алайҳиссаломнинг "œИнжил"да айтган гапларининг баъзисини уларга сслатиб қссмиз:
«Тингла сй Исроил! А аббимиз бслган Худованд сгона Худованддир. (Марк-12,29)»
«Шунда Исо: -Йсққол ксзимдан, шайтон! Чунки Тавротда: А аббинг- Худовандга сажда қил, биргина Унга итоатда бсл», деб ёзилган-дейди. (Матто-4,10)
«Абадий ҳаёт сса Сени танҳо Ҳақ Худони ҳамда Сен юборган Исо Масиҳни таниб билишдан иборатдир».(Юҳанно-17,3)
« - Яхши гапирдинг, Устоз, - деди уламо Исога. - Худо сгона, ундан бошқа худо йсқ, деб тсғри айтдинг.»(Марк-12,32)
Исо алайҳиссалом Худо сгона деб турса-ю, черков руҳонийлари Худонинг уч қиёфаси — ота худо, сғил худо, ва муқаддас руҳ худо деб турса? Ачинарлиси насронийлар Исо алайҳиссалом ссзларига итоат қилмасдан аллақандай сохта устозларнинг гапларига алданганлар. Ааҳотки Аллоҳ таолонинг ҳақ пайғамбари бслмиш Исо алайҳиссалом даъват стган таълимотдан ксра сохта устозларнинг сохта фатволари устун бслса?
Аллоҳ, албатта, Масиҳ ибн Марсмдир деганлар кофир бслдилар Масиҳ ибн Марсм сса: «Менинг А аббим ва сизнинг А аббингиз (бслган) Аллоҳга ибодат қилинг. Ким Аллоҳга ширк келтирса, албатта унга жаннатни ҳаром қилди ва унинг турар жойи дсзах бслади. Ва золимларга нусрат бергувчилар йсқдир» деди (Моида сураси-72)Сохта устозлар сзлари адашгани етмаганидек кспчиликни жар ёқасига олиб боришган. Мана снди бизнинг миллатга ҳам ҳамла қилмоқдалар. Аллоҳ таолонинг ҳақ пайғамбари ва қули бслмиш Исо алайҳиссаломни А обб даражасига кстарганликлари рост ва уни А аббий деб атаганликлари ҳам ҳақиқатдир. Мазкур масалага "œИнжил"дан носаролар зарарига ҳужжат бсладиган остлар мавжудлиги жуда қизиқарлидир.
«Қиёмат кунида ксплар менга «А А аббий, ё А аббий бизлар Сенинг номинг билан башорат қилмадикми? Сенинг номинг билан жинларни қувиб чиқармадикми? Сенинг номинг билан кспгина мсъжизалар сратмадикми?» - дейдилар. Ўша вақтда Мен уларнинг юзига қараб: Мен сизларни ҳеч қачон таниган смасман, сй бадкирдорлар, менинг олдимдан кетинглар! - дейман» (Матто-7,22-23)
Бу ёғи жуда қизиқ бслдику бу дунёда Исо алайҳиссаломни А обб қилиб олиб ва унинг номи ила ҳар хил ишлар қилиб, охиратда шарманда бслса. Ааҳотки, ушбу сиз сътиқод қилаётган «Инжил» сизнинг зарарингизга хизмат қилувчи ҳужжат бслса-ю, сиз ҳеч нарсани гсё билмагандек хаётингизни давом стдирсангиз. Аега ақл ксзларини очмайсиз, ахир? Аега Исо алайҳиссаломни А обб қилиб олгансиз, ахир Исо алайҳиссаломдан олдин келган барча пайғамбарлар ҳам, скка Аллоҳга ибодат қилишга даъват стганликларини схши биласизлар-ку. Улуғ пайғамбарлардан Иброҳим алайҳиссалом, Мусо алайҳиссалом ва бошқа Аллоҳнинг слчилари Исо алайҳиссаломга ибодат қилмаганлар-ку? Аксинча, улар бутун оламларни сратган Аллоҳ Ҳақ субҳанаҳу ва таолога ибодат қилганлар-ку. Исо алайҳиссалом ҳам, Бани Исроилни сзига смас, сгона Аллоҳга ибодат қилмоққа даъват стганлар-ку. Шу нарсанинг сзи сизлар учун очиқ ҳужжат смасми?
«Шу маҳал бир киши Исонинг ёнига келиб:
-Валинеъмат Устозим! Абадий ҳаёт насиб бслиши учун қандай савобли иш қилмоғим лозим?» -деб ссради. Исо унга деди:
-Аега сен Мендан савобли иш ҳақида ссраспсан? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким савоб сгаси смас. Агар боқий ҳаётга сришмоқ истасанг, илоҳий амрларга риос қил.(Матто-19,16-17)»
съни Исо алайҳиссалом аниқ қилиб мен Худо смасман, биргина Худодан бошқа ҳеч ким савоб сгаси смас- демоқдалар, минг афсуски сохта устозлар сна Исо алайҳиссаломнинг гапларини сътиборга олмадилар, уни сзларига Худо қилиб олдилар ва илоҳий амрларга риос қилмаса ҳам инсон нажот топади деб, Исо алайҳиссаломнинг амрларини ва муборак йслларини буздилар.
Ай аҳли китоблар! Динингизда ҳаддан ошманг ва Аллоҳ ҳақида ҳақдан бошқани айтманг. Албатта, Масиҳ Исо ибн Марсм Аллоҳнинг пайғамбари, Марсмга илқо қилган калимаси ва ундан бслган руҳдир. Бас, Аллоҳга ва унинг пайғамбарларига иймон келтиринг. Уни учта деманг. Тсхтанг, сзингизга схши бслади. Албатта, Аллоҳ сгона илоҳдир, сзга смас У сзининг боласи бслишидан пок бслди. Осмонлардаги нарсалар уникидир, ердаги нарсалар уникидир. Вакилликка Аллоҳнинг сзи кифос қилур.(Аисо-171, "œТафсири хилол"дан таржима)
«Ислом дини инсонистнинг ақидасини тсғри йслга солишга келган. Бу сринда носароларнинг ақидасини тсғриламоқда. Маълумки, насроний дини снгилиги вақтида ақида тсғри бслган. Лекин замон стиши билан бу ақида аста секин бузила борган. Милодий олтинчи асрга келиб, А им императорларининг тазйиқи остида насроний ақидаси тамоман бузилиб бслган сди. Аосаролар сз динларида ҳаддан ошиб кетдилар. Аллоҳнинг бандаси ва пайғамбари Исо алайҳиссаломни, Аллоҳнинг сғли, дедилар. Сснгра, Аллоҳ уч аслдан ота, сғил ва муқаддас руҳдан иборатдир, деб даъво қилдилар. Шунингдек, Биби Марсмни ҳам илоҳлик даражасига кстардилар. Худонинг зоти ва сифатлари ҳақида битмас- туганмас ихтилофларга тушдилар. Охири келиб, сзлари ҳам тушуниб етмайдиган ақидавий машмашаларга гирифтор бслдилар. Уларнинг ушбу ва шунга схшаш ксплаб ишлари динда ғулувга кетиш — ҳаддан ошиш сди...»("œТафсири ҳилол"дан)
Аасроний дин вакилларининг сътиқодига ксра, Исо Масиҳ инсон смас, аксинча у ер юзига инсон қиёфасида тушган Худодир. Шунга қарамасдан «Инжил» китобидан унинг бутун оламлар Худосими ёки бошқами тушуниб бслмайди. "œИнжил"нинг бирон жойида ҳам Исо Масиҳ аниқ қилиб Худо деб аталмаган, носаролар шунга қарамасдан Исо алайҳиссаломни Худо ёки «Худонинг сғли» ҳам дейдилар. Маттода 32 марта, Маркда 15 марта Луқада 22, Юҳаннода сса 12 марта Исо алайҳиссаломни «инсон сғли» дейилган. Ҳамма вақт бу ссзларни Исо алайҳиссаломнинг сзлари баён стган. Хушхабарчиларнинг ҳаммаси бслиб 70 мартадан зиёд Исо инсон сғли деса-ю, черков руҳонийлари уларнинг гапларига сна сътибор бермаса...?
