341/5. Abdulloh ibn Mas’ud (r.a.) dardga chalingan bir kishining qulog’iga nimanidir o’qidilar. U sog’ayib ketdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Uning qulog’iga nima deb aytding?» deganlarida,  «Mo’minun» surasining 115-oyatidan to oxirigacha o’qiganlarining xabarini berdilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Agar biror kishi mana shu oyatlarni ishonch bilan o’qisa, tog’ni ham maydalab yuboradi», dedilar. Ibn Sunniy rivoyatlari

95-bob. Bolalarga va boshqalarga panoh tilanadigan duo

342/1. Ibn Abbosdan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Hasan va Husaynlarga

«U’iyzukuma bikalimatillahit tammati min kulli shaytonin va hammah va min kulli ‘aynin lammah», duosini o’qib panoh tilar va: «Bu duo otangiz Ismoil va Ishoq alayhimossalomlarning panoh tilaydigan duolari edi», deb aytar edilar. (Ma’nosi: Allohning mukammal kalimalari bilan har bir shaytondan, zararli hasharotlardan va yomon ko’zdan sizlarga panoh tilayman.) Imom Buxoriy rivoyatlari

96-bob. Yiringlaganda, yallig’langanda va a’zolarga toshadigan narsalarga aytiladigan duo

343/1. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ayollaridan biri rivoyat qiladilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mening huzurimga kirdilar. Barmog’im yallig’langan edi. Shunda Rasululloh: «Senda g’arov qamishi (Hindistondan keltirilgan o’simlik) bormi?» deb so’radilar. Uni barmog’imga qo’ydilar va:

«Allohumma musag’g’irol kabiyr va mukabbiros sog’iyr, sog’g’ir ma biy», deb ayt, shunda u sendan yo’qoladi», dedilar». (Ma’nosi: Ey kattani kichik, kichikni katta qiluvchi Zot, mendagi narsani kichik qil.) Ibn Sunniy rivoyatlari

KASALLIK VA O’LIM HAMDA U IKKISIGA  TAALLUQLI ZIKRLAR KITOBI

97-bob. O’limni eslashni ko’paytirishning mustahabligi

344/1. Abu Hurayradan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh alayhissalom: «Lazzatlarni ketkazuvchi (o’limni) ko’p zikr qilinglar», dedilar. Termiziy, Nasoiy, Ibn Moja rivoyatlari

98-bob. Kasalning ahvolini uning ahli va qarindoshlaridan so’rash hamda so’ralgan kishining javobi to’g’risida

345/1. Ibn Abbos (r.a.) rivoyat qiladilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o’lim to’shagida yotgan edilar. Ali ibn Abu Tolib (r.a.) u zotning huzurlaridan chiqqanlarida, odamlar: «Ey Abul Hasan, Rasulullohning ahvollari qanday?» deb so’rashdi. Shunda Ali (r.a.): «Alhamdu lillah, shifo topgan holda tong ottirdilar», dedilar». Imom Buxoriy rivoyatlari

99-bob. Kasal aytadigan, uning huzurida aytiladigan va o’qiladigan zikrlar haqida

346/1. Oisha (r.a.) aytadilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam to’shaklariga yotishda ikki kaftlarini jamlab, so’ng unga suflar va: «Qul huvallohu ahad», «Qul a’uzu birobbil falaq», «Qul a’uzu birobbin nas» suralarini o’qir, ikki kaftlari bilan qodir bo’lganlaricha tanalariga surtar edilar. Surtishni boshlari, yuzlari va tanalarining old tomonidan boshlardilar. Uch marta shunday qilardilar. Shikoyat qilsam, menga ham ana shunday qilishni buyurar edilar». Buxoriy va Muslim rivoyatlari

Boshqa bir sahih rivoyatda: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o’lim to’shagida yotganlaridagi kasalliklarida ham ikkita «Qul a’uzu»ni o’qib, o’zlariga dam solardilar», deyiladi.

Oisha (r.a.): «Rasulullohning ahvollari og’irlashganida, ana shularni qo’llariga o’qib suflab, barakali bo’lgani o’z qo’llarini o’zlariga  surtar edim», deydilar.

347/2. Oishadan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga birov bir narsadan — chaqami, jarohatmi — shikoyat qiladigan bo’lsa, ko’rsatgich barmoqlarini yerga qo’yib, so’ngra ko’tarib, quyidagi duoni o’qir edilar:

«Bismillahi turbatu arzina biriyqoti ba’zina yushfa bihi saqiymuna biizni robbina». (Ma’nosi: Allohning ismi bilan, yerlarimizning tuprog’i bilan, ba’zilarimizning tupugi bilan Rabbimizning izni ila kasallarimiz shifo topadi.) Buxoriy, Muslim, Abu Dovud va boshqalar rivoyat qilishgan.

348/3. Oishadan (r.a.) rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ahllaridan ba’zilariga o’ng qo’llarini surtib, panoh tilab, quyidagi duoni o’qirdilar:

«Allohumma robban nasi azhibil ba`sa ishfi anta shafiy la shifaa illa shifauka shifaan la yug’odiru saqoma». (Ma’nosi: Allohim, Sen insonlarning rabbisan, qiyinchiliklarni ketkaz, shifo ber, Sen shifo beruvchisan. Sening shifoingdan boshqa shifo yo’q. Sen bergan shifo birorta ham kasallik qoldirmaydi.) Buxoriy va Muslim rivoyatlari

Boshqa rivoyatda: «Ey insonlar Rabbi, kasallikni ketkaz.  Shifo Seni qo’lingda, sendan boshqa uni ochuvchi yo’q», deyilgan.

349/4. Anasdan (r.a.) rivoyat qilinadi. Bu zot Sobitga (r.a.): «Rasululloh dam solib o’qiydiganlari bilan dam solaymi?»  deb quyidagilarni aytdilar: «Allohumma robban nas, muzhibal ba`si ishfi anta shafiy, la shafiya illa anta shifa`a la yug’odiru saqoma». (Ma’nosi: Allohim, Sen insonlarning rabbisan, qiyinchiliklarni ketkaz, shifo ber, Sen shifo beruvchisan. Sening shifoingdan boshqa shifo yo’q. Sen bergan shifo birorta ham kasallik qoldirmaydi.) Imom Buxoriy rivoyatlari

350/5. Usmon ibn Abul Osiydan (r.a.) rivoyat qilinadi. U zotga kasallik yetganidan Rasulullohga shikoyat qildilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam u zotga: «Og’riyotgan yeringga qo’lingni qo’y, «Bismilloh»ni uch marta aytib:

«A’uzu bi’izzatillahi va qudrotihi min sharri ma ajidu va uhaziru», deb yetti marta o’qi», dedilar. (Ma’nosi: Allohning izzati va qudrati ila o’zimda topadigan va hazar qiladigan narsaning yomonligidan panoh tilayman.) Imom Muslim rivoyatlari