* * *
Rosululloh sallallohu alayhi vasallamning amakilari Hamza roziallohu anhu vafoti tufayli kechirayotgan musibatlari nihoyatda og‘ir edi. Shu sababli bu musibatga sabr qilib, tinchlanish ham o‘ta qiyin kechdi. Ammo taqdir Janob Rosululloh sallallahu alayhi vasallam uchun juda go‘zal bo‘lgan sabr va tasallini zahira qilib qo‘ygan edi.
Payg‘ambarimiz Uhuddan uylariga qaytib ketayotib, yo‘lda jangda otasidan, eridan va akasidan ajralgan Banu Diynor qabilasiga mansub bir ayolning yonidan o‘tib qoldilar. O’sha ayol jangdan qaytayotgan musulmonlarga ko‘zi tushishi bilanoq , ular tomonga yugurib kelib, jang natijasi xususida so‘radi. Musulmonlar unga bu jangda otasidan, akasidan va eridan ajralganini bildirdilar.
U ayol esa his-hayajon va xavotir bilan:
"œRosululloh sallallahu alayhi vasallamga hech narsa qilmadimi?" - deb so‘radi. Musulmonlar:
"œAlhamdulillah, sen yaxshi ko‘rganingdek, u kishi sog‘-omonlar" - dedilar. O’sha ayol:
"œMenga Rosululloh sallallahu alayhi vasallamni ko‘rsatinglar" - dedi. Musulmonlar Rosululloh sallallahu alayhi vasallam yetib kelgunlaricha, ayolning yonida biroz to‘xtab turdilar. Ayol vaqtiki, Rosululloh sallallahu alayhi vasallamni ko‘rgach, u zotning yonlariga kelib dedi:
"œSizga yetadigan musibatdan boshqasi biz uchun u qadar og‘ir emas".