39-bob.

«Va Fir’avn xonadoniga mansub, iymonini maxfiy tutib yurguvchi bir mo‘min odam (bunday) dedi: «Parvardigoringizdan aniq dalilu isbotlar keltirgan hamda «Mening parvardigorim Ollohdir» deguvchi kishini o‘ldirursizlarmi?! Basharti u yolg‘onchi ersa, yolg‘oni (gunohi) o‘z bo‘yniga va agar rostgo‘y ersa, u sizlarga va’da qilayotgan narsalarning (uqubatlarning) ba’zisi (boshlaringizga) tushgay. Turgan gapki, Olloh taolo quyushqondan chiqquvchi yolg‘onchi kimsani hidoyat qilmas!» («G’ofir» surasi, 28-oyat)

Oisha raziyallohu anho rivoyat qiladilar: «Keyin, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam (Hiro’ g‘oridan) qalblari titragancha (yuraklarini vahima bosgancha) Xadichaning huzuriga qaytib keldilar. So‘ng, Xadicha ul zot birlan birga Varaqa ibn Navfalning qoshiga yo‘l oldilar. Varaqa ibn Navfal nasroniylar dinini qabul qilgan bo‘lib, Injilni arabcha qiroat qilur erdi. Varaqa Janob Rasulullohga: «Nimani ko‘rayotirsiz?» — dedi. Ul zot bo‘lgan voqeadan uni xabardor qildilar. So‘ng, Varaqa: «Bu Olloh taolo Musoga nozil qilgan o‘shal Nomusdur (Jabroildur). Qaniydi, (siz payg‘ambarlik qiladirgan vaqtda, qavmingiz sizni (Makkadan) chiqarib yuboradirgan kezlarda hayot bo‘lsam-u, sizga biror sezilarli yordam qilsam!» — dedi».

40-bob.

Olloh taoloning qavli: «Ey Muhammad alayhissalom, sizga Muso xususidagi xabar keldimi? Vaqtiki, ul (olisdagi) bir olovni ko‘rib...» («Muqaddas Tuvo vodiysida» degan qavligacha) («Toha» surasi, 9— 12-oyatlar)

Molik ibn Sa’sa’a raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam Isro’ kechasi xususida sahobalarga hikoya qila turib, beshinchi osmonga yetganlarida Horun alayhissalomni uchratganlarini aytdilar. So‘ng, bunday deb marhamat qildilar: «Jabroil alayhissalom menga: «Bul Horundurlar, ul kishiga salom beringiz!» — dedilar. Men ul kishiga salom berib erdim, alik olgach: «Marhabo, solih birodar va solih payg‘ambar!» — dedilar».

41-bob. Olloh taoloning qavli: «Olloh Muso birlan (bevosita) gaplashdi» («Niso» surasi, 164-oyat)

Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bunday deb marhamat qildilar: «Men tunda (Al-Masjid ul-Aqsoga) sayohat qildirilganimda (ya’ni, Isro’ kechasi) Muso alayhissalomni ko‘rdim. U kishi (buy-bast va rang jihatdan xuddi Banu Qahtonga mansub) Shinva’a qabilasi kishilariga o‘xshar erkanlar. So‘ng Iso alayhissalomni ham ko‘rdim. Ul kishi o‘rta buyli va oq-qizil yuzli bo‘lib, guyo biror issiq boshpanadan tashqariga chiqqanga o‘xshaydilar. Men ersam Ibrohim alayhissalomning farzandlariga o‘xshayman. Keyin, menga ikki idish keltirildi, birida sut va boshqasida mast qilguvchi ichimlik. Jabroil alayhissalom: «Bulardan xohlaganingizni ichingiz!» — dedilar. Men sutni olib ichdim. Shunda menga: «Islom xilqatiga (tabiatiga) xos ne’matni (yoki Odam bolasiga halol qilingan eng dastlabki ne’matni) oldingiz, agar mast qilguvchi ichimlikni olganingizda ummatingiz gumroh bo‘lgan bo‘lur erdi»" — deyildi».

Ibn Abbos raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Biror banda: «Men Yunus ibn Mattodan yaxshiroqman» — deb aytmasligi lozim», — dedilar va ul kishini otalari (Matto)ga nisbat qildilar. Shuningdek, Janob Rasululloh Isro’ kechasi xususida eslab, Muso alayhissalomning buy-bast va rang jihatidan Shinva’a qabilasi kishilariga o‘xshash erkanliklarini, Iso alayhissalomning ersa o‘rta buyli erkanliklarini aytdilar. Keyin, jahannam qo‘riqchisi Molik va Dajjol xususida ham esladilar».

Ibn Abbos raziyachlohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam Madinaga kelganlarida (yahudiylarning) Oshuro’ kuni ro‘za tutayotganlarini ko‘rdilar. Yahudiylar: «Bu kun — Olloh taolo Muso alayhissalomga najot berib, Fir’avn xonadonini g‘arq qilgan buyuk kundur. Muso alayhissalom buning shukronasiga (shu kuni) ro‘za tutganlar», — deyishdi. Shunda Janob Rasululloh: «Men Muso alayhissalomga eng haqli odamman!» — dedilar-da, Oshuro’ ro‘zasini o‘zlari ham tutdilar, sahobalarga ham tutmoqni buyurdilar».

42-bob.

Olloh taoloning qavli: «Va (Biz) Muso birlan - o‘ttiz kechaga va’dalashgan erdik, keyin uni (yana) o‘n kun qo‘shib to‘ldirdik. Nihoyat, parvardigorining (uning uchun ta’yin qilgan) vaqti qirq kschaga yetdi...» («endi men mo‘minlarning eng peshqadamiman» degan qavligacha) («A’rof» surasi, 142—143-oyatlar)

Abu Sa’id raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bunday dedilar: «Qiyomat kuni odamlar (yashin urgandek) behush bo‘lib yiqiladilar. Keyin, men birinchi bo‘lib hushiga keltirilgan odam bo‘laman. Shunda qarasam, Muso alayhissalom Arsh ustunlaridan birini ushlab turgan bo‘ladilar. Lekin, men ul kishi mendan avval hushlariga keltirildilarmi yoki Tur tog‘ida behush bo‘lib yiqilganlari evaziga bu safar behush qilinmadilarmi, bundan bexabar bo‘laman».

Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Agar Banu Isroil bo‘lmaganida erdi, go‘sht sasimagan bo‘lur erdi, agar momo Havo bo‘lmaganlarida erdi, ayol eriga xiyonat qilmagan bo‘lur erdi!» — dedilar» {ya’ni, Banu Ysroil Olloh taolo nozil qilgan salvo (bedana) go‘shtini ochko‘zlik qilib g‘amlagani boisidan o‘shal vaqtdan to hanuzgacha go‘sht sasiydirgan bo‘lib qolgan. Momo Havo ersalar shaytoni la’iynning vasvasasiga uchib, Odam alayhissalomni jannatdagi ta’qiqlangan daraxt mevasini yemoqqa undaganlar}.

Xizr alayhissalomning Muso alayhissalom birlan suhbatlari xususida

Abdulloh ibn Abdulloh Ibn Abbosdan naql qiladilarki, Ibn Abbos va Harr ibn Qays al-Fizoriy Muso alayhissalomning hamrohlari xususida o‘zaro bahslashib qolishibdi. Ibn Abbos: «O’shal kishi Xizr alayhissalom bo‘lganlar», — debdilar. Shu asnoda ularning yonidan Ubay ibn Ka’b o‘tib qolib, Ibn Abbos ul kishini oldilariga chaqiribdilar-da: «Men va mana bu hamsuhbatim Muso alayhissalom hamsuhbat bo‘lgan kishining kim bo‘lganligi borasida o‘zaro tortishib qoldik, Muso alayhissalom o‘shal (bo‘lajak) hamsuhbatlari birlan qanday uchrashmoq mumkinligini (Olloh taolodan) so‘ragan erdilar. Siz Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning o‘shal kishi haqida zikr qilganlarini eshitganmisiz?» — debdilar. Ubay ibn Ka’b: «Ha, men Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning bunday deganlarini eshitganman», — debdilar: «Bir mahal Muso alayhissalom Banu Isroilga mansub bir to‘da odamlar orasida (xutba) qilib turgan erdilar, bir kishi kelib: «Siz o‘zingizdan ko‘ra bilimdonroq biror odamni bilurmisiz?» — dedi. Muso alayhissalom: «Yo‘q, (bilmayman)», — dedilar. Shunda Olloh taolo Muso alayhissalomga: «Albatta, bizning bandamiz Xizr (sizdan bilimdonroqdur)» — deb vahiy yubordi. So‘ng, Muso alayhissalom ul kishi birlan uchrashish yo‘lini so‘radilar. Olloh taolo hut — (baliq)ni (uchrashuv vositasi) qildi va: «Agar hutni yo‘qotsangiz, ortingizga qaytingiz, u birlan uchrashgaysiz» — deyildi. Muso alayhissalom (g‘ulomlari birlan birga) hutni (kutargancha) dengiz bo‘ylab yo‘lga chiqishdi. Bir mahal g‘ulomlari ul kishiga: «Aytingiz, menga ne balo bo‘ldiki, xarsang oddida dam olganimizda (beparvolik qilib) hutni yo‘qotibman? Meni chalg‘itib, uni yodimdan chiqargan faqat shaytondur!» — dedi. Muso alayhissalom: «Bizning istagimiz ham xuddi shu erdi», — dedilar. Keyin, ikkalalari suhbatlashgancha kelgan yo‘llariga qaytib ketishdi. (Xarsangga yetib borishgach), ul yerda Xizr alayhissalomni ko‘rishdi. Keyin, ikkalalari o‘rtasida Olloh taolo o‘z Kitobida rivoyat qilgan voqealar ro‘y berdi».

Sa’id ibn Jubayr rivoyat qiladilar: «Men Ibn Abbosga: «Navf al-Bakoliy Xizr alayhissalomga hamroh bo‘lgan Musoni Banu Isroil (payg‘ambari) Muso alayhissalom ermas, ul boshqa Muso, deb ta’kidlayotir», — dedim. Ibn Abbos: «Olloh taoloning dushmani (ya’ni, Navf) yolg‘on aytibdi! Bizga Ubay ibn Ka’b Janob Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning bunday deb aytganlarini rivoyat qilib bergan», — dedilar: «Darhaqiqat, Muso alayhissalom Banu Isroil orasida xutba qilib turib erdilar, ul kishidan: «Kim eng bilimdon?» — deb so‘raldi. Muso alayhissalom: «Men», — dedilar. Shunda parvardigor ul kishini «Ilm Olloh taologa xosdur» demaganlari uchun koyib: «Ha, albatta, ikki dengiz qo‘shilgan yerda mening bir bandam bordur, o‘shal sizdan bilimdonroqdur», — dedi. Muso alayhissalom: «Parvardigoro, kim meni ul kishi birlan uchrashtirgay?» (yoki «Ul kishi birlan qanday uchrashgayman?») — dedilar. Olloh taolo: «Bir hutni olib, savatga solgaysiz, uni yo‘qotgakingiz hamonoq o‘shal yerda uni (topgaysiz)», — dedi. So‘ng, Muso alayhissalom bir hutni olib, savatga soldilar-da, g‘ulomlari Yo‘sha’ birlan birga yo‘lga chiqdilar. Yura-yura bir xarsang oldiga yetib kelishdi-da, unga boshlarini qo‘yib (dam olishdi). Muso alayhissalom uxlab qoldilar. Hut harakatlanib (savatdan) chiqdi-da, dengizga tushib suzib ketdi. Olloh taolo baliq ortida qolgan izni tarqatmadi, natijada suv betida (uzun) yo‘l qoldi. Keyin, ikkalalari (turib), kunning qolgan qismida va tun buyi yo‘l yurishdi. Nonushta vaqti bo‘lganda Muso alayhissalom g‘ulomlariga: «Bizga nonushtamizni keltir, bu safarimizdan toliqdik», — dedilar. Muso alayhissalom Olloh taolo o‘zlariga buyurgan yerga (xarsang turgan yerga) yetib kelgunlaricha sira toliqmadilar, endi ersa ul kishi ochiqib va charchab qolgan erdilar. G’ulomlari ul kishiga: «Aytingiz, menga ne balo bo‘ldiki, xarsang oldida dam olganimizda (beparvolik qilib) baliqni yo‘qotibman? Meni chalgitib, baliqni yodimdan chiqargan faqat shaytondur! Baliq bir ajabtovur ravishda dengizga tushib suzib ketibdi», — dedi (mazkur g‘ulom xarsang oldida dam olishgan vaqtda baliqning yo‘qolganini bilgan va uning dengizda qolgan izini ko‘rgan bo‘lib, buni Muso alayhissalomga aytishni unutib, yo‘lda davom etavergan erdi). Shunday qilib, o‘lar (o‘lik) baliqning dengizga tushib suzib ketganidan va uning suv bstida izi saqlanib qolganidan taajjub qilishdi. Muso alayhissalom g‘ulomlariga: «Biz istagan narsa (xuddi) shu erdi», — dedilar. So‘ng, ikkovlari o‘zaro suhbatlashgancha kelgan yo‘llariga qaytishdi-da, nihoyat mazkur xarsang oldiga yetib borishdi. Ul yerda ustiga kiyimini yepib yetgan bir kishini (Xizr alayhissalomxp:) ko‘rishdi. Muso alayhissalom salom berdilar. Ul kipgi alik olgach: «Sizning yeringizda qanday qilib salom (tinchlik, omonlik, xotirjamlik) bo‘lishi mumkin?» — dedilar. Muso alayhissalom: «Men Musoman», — dedilar. (Xizr alayhissalom Muso alayhissalomni tanimadilar. Agar ul kishi gaybdak xabardor bo‘lganlarada erdi, kurgan zamonlari tanigan bo‘lur erdilar. Bu zrsa payg‘ambarlarning Olloh taolo o‘zlariga ma’lum qilgan g‘aybdangina xabardor bo‘lganlariga dalildir). Xizr alayhissalom: «Banu Isroil (payg‘ambari) Musomi?» — dedilar. Muso alayhissalom: «Ha, shunday, o‘zingiz bilgan (ilmi) rushddan menga ta’lim bersangiz, deb huzuringizga keldim», — dedilar. (Muso alayhissalomning birovdan ta’lim olmoqlari payg‘ambar va shariat sohibi ekanliklariga nomuvofiq bo‘lib, bu yerda ul kishi o‘ta kamtarinlik va boodoblik qildilar, o‘zlarini bilimsizroq hisoblab, ul kishiga ergashmoqqa izn so‘radilar va irshod qilmoqlarini iltimos qidtsilar). Xizr alayhissalom: «Ey Muso alayhissalom! Olloh taolo o‘z ilmidan menga shunday narsalarni o‘rgatganki, uni siz bilmaysiz va Olloh taolo o‘z ilmidan sizga shunday narsalarni o‘rgatganki, uni men bilmayman», — dedilar. Muso alayhissalom: «Sizga ergashsam, maylimi?» — dedilar. Xizr alayhissalom: «Siz men birlan sabr qilib yurolmagaysiz. o‘zingiz bilmagan (aqlingiz yetmagan) narsani (ko‘rganingizda) qanday sabr qilgaysiz?» — dedilar. Muso alayhissalom: «Inshoolloh, siz mening sabr-toqatli erkanimni ko‘rursiz. Men biror ishda sizga osiylik (itoatsizlik) qilmasman», — dedilar. Keyin, ikkalalari dengiz sohili buylab yo‘l olishdi. Nogahon ularning yonidan bir kema o‘tib ketayotgan erdi, kemadagilardan o‘zlarini kemaga chiqarib olishlarini so‘rashdi. Kemadagilar Xizr alayhissalomni tanib qolishib, ul kishini (ikkalalarini) bepul kemaga chiqarishdi. Ikkalalari kemaga chiqishgach, bir chumchuq uchib kelib, kema chetiga qo‘ndi-da, dengizdan bir yoki ikki cho‘qib suv ichdi (bu yerda dengiz emas, daryo bo‘lsa kerak. Chunki, dengiz suvi shur bo‘lib, qush uning suvini ichmaydi). Shunda Xizr alayhissalom Muso alayhissalomga: «Ey Muso alayhis salom! Mening ilmim birlan sizning ilmingiz Olloh taolo ilmidan ana shul chumchuq dengizdan tumshug‘i birlan olgan suvchalik kamdur», — dedilar. So‘ng, Xizr alayhissalom boltani olib kema taxtalaridan birini kuchirishga kirishdilar-da, Muso alayhissalom «Hoy, hoy, ne qilayotirsiz?!» — deb aytishga ulgurmaslaridanoq uni ko‘chirib bo‘ldilar. Muso alayhissalom ul kishiga: «Bu ne qilganingiz? Bular bizni pul olmay kemaga chiqarishdi, siz bo‘lsangiz ularni g‘arq qilmoq uchun qasddan kemalarini teshib qo‘ydingiz. Qanday (yomon) ish qildingiz!» — dedilar. Xizr alayhissalom: «Men birlan sabr qilib yurolmagaysiz, deb aytmaganmidim?» — dedilar. Muso alayhissalom: «(Va’damni) unutib qilgan e’tirozim uchun meni ayblamangiz, meni qiyin ahvolda qoldirib, o‘zingizga ergashmog‘imga mone’lik qilmangiz!» — dedilar. Bu dastlabki ixtilof Muso alayhissalomning o‘z va’dalarini unutib qo‘yganlari oqibatida yuzaga keldi. Keyin, ikkalalari kemadan tushgan vaqtlarida o‘rtoqlari birlan o‘ynab yurgan bir bolaning oldiga kelishdi. Xizr alayhissalom qo‘llari birlan uning boshini ushlab, mana bunday qilib uzib tashladilar. (Ushbu hadis roviylaridan biri bo‘lmish Sufyon raziyallohu anhu Xizr alayxissalom bolaning boshini qanday uzib tashlaganlarini anglatish uchun barmoqlari uchi birlan bir narsani uzgandek qilib ko‘rsatdilar). Muso alayhissalom Xizr alayhissalomga: «Bir gunohsiz odamni nohaq o‘ldirdingiz, qanday yomon ish qildingiz!» — dedilar. Xizr alayhissalom: «Men birlan sabr qilib yurolmagaysiz, deb sizga aytmaganmidim?!» — dedilar. (Xizr alayhissalom bu gal qattiqroq tanbeh berish maqsadida «sizga» so‘zini ataylab qo‘shib aytdilar, chunki Muso alayhissalom yana va’dalarini unutib, takror e’tiroz bildirgan erdilar). Shunda Muso alayhissalom: «Agar bundan keyin yana biror narsa xususida sizga savol bersam, meni o‘zingiz birlan olib yurmangiz, (va’damni unutib e’tiroz bildirganim uchun ersa ilgaridan) uzr aytib quyganman», — dedilar. Ksyin, ikkalalari yo‘lda davom etishib, bir qishloq ahli qoshiga kelishdi-da, qorinlarini tuyg‘azishni iltimos qilishdi. Qishloq ahli ularni mehmon qilishdan bosh tortdi. So‘ng, ikkalalari qishloqda yiqilay deb turgan bir devor oldidan chiqib qolishdi. Xizr alayhissalom o‘shal dsvorni qo‘llari birlan mana bunday qilib tuzatib quydilar. (Xizr alayhissalomning dsvorni qanday tuzatganlarini anglatish uchun bir narsani pastdan yuqoriga silagandsk qilib ko‘rsatdilar). So‘ng, Muso alayhissalom: «Qavm (mazkur qishloq ahli) qoshiga kelganimizda na qornimizni tuyg‘azdi va na bizni mehmon qildi, siz bo‘lsangiz ularning dsvorlarini tiklab qo‘ydingiz. Agar istasangiz, (bu ishingiz uchun ulardan) pul olmog‘ingiz mumkin, pul ersa bizga yegulik va safarda qiynalmasligimie uchun asqatar erdi», — dedilar. Shunda Xizr alayhissalom: «(Sizning) bu (galgi e’tirozingiz) men birlan siz o‘rtamizda ayriliq (bo‘lmog‘iga sababdur). Endi, men sizga o‘zingiz sabr qilolmagan narsalarni tushuntirib berayin», — dedilar».

Janob Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Agar Muso alayhissalom sabr qilganlarida erdi, Olloh taolo (o‘z Kitobida) ikkalalari xususlaridagi xabarlarni bizga bayon qilgan bo‘lur erdi», — dedilar.

Sufyon raziyallohu anhu: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Olloh taolo Muso alayhissalomni rahmat qilsin, agar ul kishi sabr qilganlarida erdi, ikkalalari qilgan ishlar haqida bizga bayon qilingan bo‘lur erdi» — deb aytdilar», — deydilar.

Ibn Abbos raziyallohu anhu: «(Mazkur kema egalari) ketayotgan tomonda bir podshoh bo‘lib, u (o‘z mulkiga kirib kelgan) har bir yaroqli (yaxshi) ksmani zo‘rlik birlan tortib olayotgan erdi. (Xizr alayhissalomning kemani teshib qo‘yganlarining boisi ham aynan shunda bo‘lib, kema egalari keyin uni tuzatib olishlari mumkin erdi). Bola xususiga kelsak, u kofir bo‘lib, ota-onasi mo‘min erdi», — dedilar-da, «Kahf» surasining (60—82) oyatlarini qiroat qildilar».

Abu Huraira raziyallohu anhu rshyuyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «(Xizr alayhissalomning) «Xizr» deb atalishlarining boisi shulki, ul kishi o‘t-o‘lansiz oppoq yer ustida (po‘stida) o‘ltirganlar, ortlarida ersa ko‘m-ko‘k o‘t-o‘lanlar (shamoldan) tebranib turgan»,— dedilar». (Mujohid raziyallohu anhuning aytishlaricha, «Xizr» deb atalishlarining boisi — ul kishi namoz o‘qisalar. Atroflaridagi barcha narsalar ko‘karib ketar erkan. Asl nomlari ersa «Balyo» erkan).

43-bob.

Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bunday deb marhamat qildilar: «Banu Isroilga: «Sajda qilgan holda eshiqdan kirib kelingizlar-da, «Yukimiz (gunohimiz) yengillashtirilsa erdi!» — deb aytingizlar», — deyildi. Shunda ular aytishlari lozim bo‘lgan so‘zni o‘zgartirishdi-da, ketlarini yerga surgagancha (eshiqdan kirib kelib): «Arpa» — deb aytishdi».

Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bunday dedilar: «Darhaqiqat, Muso alayhissalom uyatchan, hayoli kishi erdilar, badanlarining biror uyatli yeri ko‘zga tashlanmas erdi. Shul boisdan Banu Isroilning ko‘pchiligi ul kishiga ozor berib: «Bul odam bekorga o‘ralib-chirmalib yurmasa kerak, badanida biror aybi bo‘lganidan shunday qilsa kerak. U yo moxov yoki dabba, yoki mayib», — deyishar erdi. Olloh taolo Muso alayhissalomni ularning bul gaplaridan xalos qilmoqni iroda qildi. Bir kuni Muso alayhissalom yakka o‘zlari qolib, barcha kiyimlarini (echdilarda), ularni bir tosh ustiga qo‘ydilar. So‘ng, cho‘mildilar. Cho‘milib bo‘lgach, kiyimlarini olmoq bo‘lib tosh oldiga kelib erdilar, tosh kiyimlarini olib qochdi. Shunda Muso alayhissalom asolarini olib, «Ey tosh, kiyimlarimni ber, ey tosh, kiyimlarimni ber, ey tosh!» — deganlaricha uning ketidan quvib ketdilar. Quva-quva (o‘zlari bilmagan holda) Banu Isroil gavjum turgan yerga borib qoldilar. Shunda ular Muso alayhissalomning qip-yalangoch badanlarini — Olloh taolo yaratgan eng go‘zal badanni ko‘rdilar. Shul tariqa Olloh taolo ul kishini Banu Isroilning bo‘lmag‘ur gaplaridan xalos etdi. Keyin, tosh to‘xtadi, Muso alayhissalom kiyimlarini olib, kiyinib oldilar. So‘ng, asolari birlan toshni shunday qattiq urdilarki, Olloh taolo haqi, asolarining zarbidan tosh uch yoki to‘rt yoxud besh yeridan darz ketdi. Olloh taoloning quyidagi qavli shul xususdadur: «Ey mo‘minlar, Musoga ozor yetkazganlar kabi bo‘lmangizlar! Bas, Olloh uni ular aytayotgan gaplardan pokladi. U Olloh qoshida izzatli (banda) erdi» («Ahzob» surasi, 69-oyat)».