9-bob
Modomiki, o‘lim g‘arg‘arasi kelmagan ekan, o‘limi yaqinlashgan kishining Islomni qabul qilishi durust ekaniga dalil hamda mushriklarga istig‘for joiz, deyilgan gapning nasx qilingani va kim mushrik bo‘lib vafot etsa, do‘zax ahlidan ekani, uni biror vosita saqlay olmasligi bayoni
120/1. Sa’id ibn Musayyab otalaridan qilgan rivoyatda aytilishicha, Abu Tolib o‘lim bo‘sag‘asida yotganida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uning huzuriga kirdilar. Qarasalar, oldida Abu Jahl va Abdulloh ibn Abu Umayya ibn Mug‘iyralar bor edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Ey amaki! «La ilaha illalloh», deb ayting, Alloh huzurida sizga guvoh bo‘laman», dedilar. Abu Jahl va Abdulloh ibn Umayyalar: «Ey Abu Tolib, Abdulmuttalib millatidan (ya’ni, dinidan) yuz o‘girasanmi?» deyishdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga yuqoridagi so‘zlarni bildirib qaytaraverdilar, ammo Abu Tolibning oxirgi so‘zi «Abdulmuttalib millatidaman (ya’ni, dinidaman)», deyish bo‘ldi. Ya’ni, «La ilaha illalloh» deyishdan bo‘yin tovladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Agar man qilinmasam, haqqingizga istig‘for aytaman», dedilar. Keyin Alloh taolo quyidagi oyatni nozil qildi: «Na payg‘ambar va na mo‘minlar, agar mushriklar qarindoshlari bo‘lsa ham -ularning do‘zax egalari ekanliklari aniq ma’lum bo‘lgandan keyin, u mushriklar uchun mag‘firat so‘rashlari joiz emasdir» (Tavba surasi, 113-oyat).
Alloh taolo Abu Tolib haqida quyidagi oyatni nozil qildi: «(Ey Muhammad alayhissalom), aniqki, siz o‘zingiz suygan kishilarni hidoyat qila olmassiz, lekin Alloh O’zi xohlagan kishilarni hidoyat qilur. U hidoyat topguvchi zotlarni yaxshiroq bilguvchidir» (Qasos surasi, 56-oyat).
Bu yerda yuqoridagi hadis takror kelgan.