464/6. Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Bu zot kechalarning birida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam huzurlarida tunab qoldilar. Allohning nabiysi kechaning oxirida turib (tashqariga) chiqdilar-da, osmonga qarab Oli-Imron surasining 190-191 oyatlarini o‘qidilar: «Osmonlar va yerning yaralishida hamda kecha va kunduzning almashinib turishida aql egalari uchun (bir yaratuvchi va boshqarib turguvchi Zot mavjud ekanligiga) oyat-alomatlar borligi shubhasizdir. Ular turganda ham, o‘tirganda ham, yotganda ham Allohni eslaydilar hamda osmonlar va yerning yaralishi haqida tafakkur qilib (deydilar): «Parvardigoro, bu (borliq)ni behuda yaratganing yo‘q. Sen (behuda biror ish qilish aybidan poksan. Uzing bizni jahannam azobidan asragil». So‘ngra uyga qaytib, misvok ishlatdilar, tahorat olib, keyin namoz o‘qidilar. So‘ngra yonboshlab, keyin turdilar-da, (tashqariga) chiqib, osmonga qarab yuqoridagi oyatlarni o‘qidilar. So‘ngra qaytib, misvok ishlatib tahorat qildilar-da, so‘ngra turib namoz o‘qidilar.