Yana bir kun parohod bilan Yevropa tarafga o'yatotgandim. Sohilga yaqinlashib, kema to'htay deb turgandi. Birdan ko'zim oldinlarda ko'zi ojiz kishiga tushdi. To'lqinlardan kema chayqalgani uchun hassali odam, muvozanatini yo'qotib, u ham chayqala boshladi. Men darrov u kishining qo'lidan tutdim. Ko'zi ojiz odam esa, rahmat, uzr sizni ham bezovta qildim, dedi. Men esa, nimalar deyabsiz, dedim bizni vazifamiz, deb javob berdim. Hullas kemadan tushdik, amakidan qaysi tarafga ketasiz, deb so'radim. Yo'llarimiz bir yergacha ayni tarafga ekanligini aytgandan keyin u kishi bilan barobar yura boshladik. Yo'lda suhbat etar ekanmiz, qayerda o'qishimni, qayerlik ekanligimni so'radi. Menga katta rahmat aytdi. O'zbeklar qardoshlarimiz, dedi. Yo'lingizni qanday topasiz, deb so'ragandim 20 yildan beri bu yo'llardan kelib ketaman, chunki bu yerda ishlayman, dedi. U kishi bilan yo'llarimiz ayrilishida esa, menga kart vizitini berdi. Bizga ishingiz tushgulik qilmasin, lekin biron vazifa bo'lsa marhamat, dedi. Hayr, dedi, burilib yo'liga davom etdi. Kart vizitga qaradim. Ko'zi ojiz odam, advokat va o'ziga oid advokatlik hizmatlari burosi bor ekan...Haa dedim, bazan to'rt muchchamiz sog' bo'la turib, o'qishda, ishda tamballik qilamiz. O'sha kuni hayotimda O'rnak olishimiz kerak bo'lgan insonlardan birini uchratgan edim.