Shunday qayg‘urasizki, bu narsa yuzingizdan o‘qilib turadi, tilingiz uyalmay shundan gap ochaveradi va shu arzimas yo‘qotishni musibatday ta’riflaysiz va bilmaysizki, bu xususda gunohga botasiz. Ko‘plaringiz din asoslarining aksarini tark etgansiz. Shunday bo‘la turib, yuzlaringizda zarracha o‘zgarish, qayg‘u qiling?» - deb so‘radi. Ovoz: «Kechqurun sog‘-salomat yotgan edik, ertalab o‘zimizni jahannamda ko‘rdik!» - dedi Hz. Iso:
«Bunga nima sabab bo‘ldi?» - deganda, ovoz: «Dunyoga o‘chligimiz va Alloh yo‘lidan chiqqanlarga itoat etganimiz bunga sabab bo‘ldi» - javobini berdi. Hz. Iso: «Dunyoni shu qadar sevarmidingiz?» - deb so‘radi yana. Ovoz: «Ha, bola onasini sevganday sevardik! Noz-ne’matlarga ko‘milganda sevinardik, mahrumiyatga uchragan paytimizda qayg‘urib, yig‘lardik», - deb javob berdi. Hz. Iso bu safar: «Xo‘p, dedi, do‘stlaringning holi qanday? Ular nega javob alomatlari yo‘q. Holbuki, zarracha bir dunyolikni yo‘qotsangiz, yuzlaringizda qayg‘u alomatlari ko‘rinib qoladi. Men hozircha, sizlardan Alloh yuz o‘girgan, deb o‘ylamayman. Ba’zingiz ba’zingiz bilan sevinib suhbatlashasiz. Har biringiz boshqa biringizni qabul qilganda uni xafa qilmaslikka tirishasiz, ammo buni faqatgina, u ham meni qabul qilganda xush muomalada bo‘lsin, deb shunday qilasiz. Qalblaringizda esa bir-biringizga nisbatan ginayu adovat va dushmanlik bo‘ladi. Butun hayotingiz hoyu havasdan iborat. Amalni unutish borasida bir-biringizni ortda qoldirib ketgansiz. Istayman-ki, Alloh sizning bu hollaringizdan meni qutqarsin, tinchlik-xotirjamlik bersin va meni Allohning Rasuli (s.a.v.)ga yetishtirsin. Agar u hayot bo‘lsaydi, sizlarning bu xatti-harakatlaringizga chiday olmasdi. Sizlarda zako bo‘lsa, mana, sizga haqiqatlarni eshittirdim. Allohning nazdidagi narsalarni izlasangiz, osonlik bilan topasiz. Men o‘z nafsim uchun va sizlar uchun yolg‘iz Allohdan yordam talab qilaman.
Hz. Iso shunday deydi:
— Ey havoriylar, dunyo ne’matlarini ko‘rganda diniy asoslarni tark etmang. Gap shundaki, ko‘pincha, dunyoga sig‘inganlar dunyoviy saodatga erishganda diniy asoslarni tark etib ketadilar.
Allohning Rasuli, sevikli Payg‘ambarimiz (s.a.v.) shunday marhamat qildilar:
— Ey ummatim, mendan keyin shunday bir dunyo hayoti keladiki, olov o‘tinni yeganday, bu hayot ham sizning iymoningizni yeydi.
Alloh Hz. Musoga vahiy yo‘li bilan shunday buyurdi:
— Ey Muso, oxiratingni unuttiradigan tarzda dunyo sevgisiga mayl etma. Agar huzurimga dunyo sevgisi bilan keladigan bo‘lsang, bu eng katta gunohing bo‘ladi.