АмÒ“ир Ò›сшиÒ“и Биз самонинг кумуш иплари, Ò›атимларимиз Ерга тушиб, табиат Ò›учоÒ“ида дала, Ò›ирларни сшнатамиз.
Биз — фаришта Астарта — Иштар марваридларимиз, тонг Ò›изи бизни йиÒ“иб, далаларга сепади.
Биз йиÒ“ласак, Ò›ир, адирлар кулиб, сшнайди, биз самодан пастга тушсак, гул, чечаклар кскка бсй чсзади.
Булут ва дала — ошиÒ›-маъшуÒ›, биз уларнинг слчисимиз. Биз ташналаб дала, Ò›ирларнинг куйган баÒ“рини салÒ›инлатамиз.
Момогулдирак ва чаÒ›моÒ› менинг келишимдан дарак беради, найкамалак менинг кетишимни билдиради. АмÒ“ир Ò³аёти самонинг Ò“азабли гулдирашидан бошланади ва далалар сшнашида умри тугайди.
Мен денгиз баÒ“ридан Ò³авонинг Ò³арир Ò›анотларида самога парвоз Ò›иламан, чиройли боÒ“у бсстонларни ксрсам, осмондан тушиб, уларнинг новдаларини Ò›учоÒ›лайман.
Сокинлик ичра дераза ойналарини чертиб, куйлайман, нафис кснгиллар мени тинглайди. Осмонда Ò³аво Ò›изиса, мен ерга тскиламан, Ò›изиган ерни салÒ›инлатаман.
Мен денгиз нафаси, осмон ксз ёши, дала, Ò›ирлар табассуми. Севги — Ò³ис туйÒ“улар денгизи, тафаккур осмонининг ксз ёши ва кснгил даласининг табассуми менга схшайди.
Жуброн ХАЛИЛнинг
«Донишманд Ò³икматлари» китобидан Ò›исÒ›артириб олинди.