УСТОЗ ХОТИА АЛАА И
Ҳаққи устод аз падар беш аст,
Ва аз падар устод дар пеш аст.
Гар падар аз ҳаёт баҳра диҳад,
Устод аз нажот баҳра диҳад.
Устоз ҳақи отадан улуғдур,
Отадан устоз олдинда турур.
Гар ота ҳаётдин баҳра берур,
Устод нажотдин баҳра берур.
Устозни хурмат қилмаса, ризқ камасди, деб ёзганимизда, беихтиёр азиз ва муҳтарам устозимиз Шайхуззамон, аълами уламои даврон, афзали фузало, тақво-ю парҳезгорликда сз замоналарининг пешвоси, Мотурудий сътиқод, ҳанафий мазҳаб, нақшбандий машраб, Ксҳистоний мулаққаб (съни лақаблари Ксҳистоний), Ҳожи Аҳмаджон Маҳдум ибни Домулло Шоҳмурод ҳазратлари ёдга тушдилар.
Қоматда келишган, оқ дастор, узун ридолари срашган, оқ соқол, чиройли юзлик, нуроний бу зоти бобаракотни бир марта ксрган инсон ул зотдан ажралишни истамас сди. Бу улуғ зотнинг сифатларини ёзишга қалам ожиздир. Чунончи, шайх Аҳмад Зулфиқор Аақшбандий Мужаддидий бу зоти бобаракотни биринчи марта ксрганларида, бу кишинс таништирмоқчи бслган одамга айтган сдилар: «Ло ҳожата» (таништиришга ҳожат йсқ), «Сиймоҳум фий вужуҳиҳим мин асарис-сужуд», съни сажда асаридан сий-молари юзларида ксриниб турибди, деб марҳамат қилганлар.