— Бу бизнинг кенжа сингил бслади, Турсун ошна. Олтинчи синфда сқийди. Ўзисм аълочи.
— Ҳа-а. Содиқовнинг синфиданмисан?
— Ҳа.
— Қалай, дам олишлар схши стсптими?
— Ксриб турибсиз-ку.
— Йсқ, иш қийин смасми дейман?
— Иш бслади-ю, осон бсладими, муаллим.
— Ҳа снди, дам олиш вақтлари ота-оналарга ёрдам бериш ҳам керак-да.
— Бир дам олишда смас, йил — сн икки ой шундай. Даҳо уст-бошлари кир Сорага тикилди.
"Ана, бслажак чала-чулпа халқ! Сони бор-у, салмоғи йсқ халқ! Бу халқ ҳали восга етмасданоқ пачоқ бслиб қолади".
* * *
Чол-кампирлар сзи емай-сзи ичмай, сизларни сқитади. Шулар сқиб келиб, турмушимизни схшиласин, еримизга қарасин, дейди. Сизлар сса тайёрига — шаҳарга чопасизлар.
Бу азалдан бор гап. Уккағарлар сқиб, битталаб шаҳарга қочади. Оқибат, қишлоқларимиз аввал қандай бслса, шундайлигача қолиб кетади!
Тоғай Муроднинг «Момо Ер қсшиғи» қиссасидан.