3-4 kun oldin Ankaraga 1-qor yoqqanida olgandim. Domimizni qarshisidagi 3 qavatli uy. Yozda salqingina edi, borgani sari bunday past uylar yo'qolib boryabdi. Men yozi bilan uyga qarab, uyimni eslab o'tirdim. Yaqinlarda behi pishganida oynadan qarab, yana xayollarga berilib o'tirdim.
Tashqari sovuq bo'lgani uchun bola bilan chiqishni iloji bo'lmadi, aslida ancha rejalar bor edi:) ayniqsa hovlidagi atirgullarni ustiga yoqqan qor judayam chiroyli edi. Demak nasib shunchalik ekan...