Дарҳақиқат, молпараст одамлар бой-бадавлат инсонни ксрганларида унинг ким сканига қизиқмайдилар. У бундай молу дунёга сғирлик билан сришдими ёки қимор биланми ёки рибо биланми, фарқи йсқ. Олтин тақинчоқлар ва нафис кийимлар остидаги, снг қимматбаҳо уловлар устидаги одамнинг асл башараси, унинг маънавий қиёфаси ҳақида асло сйламайдилар. Аксинча, нима қилиб бслса ҳам унга сқин бслиб олиш учун хушомад қиладилар, турли йсллар билан унга интиладилар. Улар учун сшандай одамнинг ақл-заковати, фаҳм-фаросати, ахлоқ-одоби ёки дину диёнати аҳамистсиз бслиб қолади. У бойми, демак, у жуда зср, ақлли ва схши одам! Бундай енгил-елпи тафаккур ҳаётга ниҳостда юзаки қарайдиган, айш-ишратда умр стказишни истайдиган одамларда бслади ва улар сз-сзини билиб туриб алдайди. Аафсига қул бслган одам ёлғон, ботил ва ҳаром нарсаларга билиб туриб ҳам қизиқаверади. Чунки унинг нафси айнан мана шу ҳаром иш билан ором олади. Бироқ, алҳамдулиллоҳким, олам фақат шундай кимсалардан иборат смас.
Саъдий: "œИлм ато қилинган", нарсаларнинг ҳақиқатини англаган, анавилар дунёнинг фақат зоҳирига боқиб турган бир пайтда унинг ботинини ҳам ксраётган "œинсонлар" анавиларнинг сзлари учун орзу қилган нарсаларидан ларзага тушдилар, уларнинг ҳолатларига ачиниб, улар айтаётган ссзларни қораладилар ва (уларга) айтдилар: "œАҳ, ҳолингизга вой бслсин!..."