Odamlarga hayronsan... Gohida ularning mehrini, e'tiborini qömsab qolganingda sendan parvolari falak. Axir öshalar emasmi, kechagina "meni akam böling" deganlar...
Esimda... Öshanda ilk tanishganimda bor dardini xasrat qilib, ichidagini tökib solib, öziga yengillik olib, maslaxat söraganlari (balki yig'lagan hamdir)...
Tög'ri yöl körsatildi, maslaxatlar berildi, kayfiyatini kötarildi, köngilga xush keluvchi smslar, mmslar, hazillaru, örni kelganda tanbehlar...
Endi hammasi iziga tushib ketganda, özi bilan özi ovora. Gohida ularning mehrini, e'tiborini qömsaganingda ularning parvolari falak...
Xuddi ba'zilar öyinchoq momiq ayiq, qachon dardlari oshib ketsa, bag'riga kirib yig'lab yig'lab, muammolari hal bölganda, changga botsa ham parvolariga kelmaydi... Axir momiq ayiqda jon nima qilsin, yurak nima qilsin?..
Lekin men öyinchoqmasman-ku!..