10. Зино қилиш
(Жуфти ҳалолидан бошқа аёл билан ношаръий жинсий алоқада бслиш).
Аллоҳ Субҳанаҳу ва таоло Аур сурасининг 2-остида:
الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ وَلا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ
«Зинокор аёл ва зинокор сркак - улардан ҳар бирини юз даррадан уринглар. Агар сизлар Аллоҳга ва охират кунига имон келтиргувчи бслсангизлар, Аллоҳнинг (бу) ҳукмида (съни, зинокорларни дарралашда) сизларни уларга нисбатан раҳм-шафқат (туйғулари) тутмасин! Уларнинг азобланишига бир тоифа мсминлар гувоҳ бслсинлар!», деб марҳамат қилган.
Зино, съни ношаръий жинсий алоқа қилиш, авваламбор, инсон насабини бузади. Аасаб бузилиб, ҳаром фарзанд туғилса, дунё ларзага келади. Чунки ҳаромдан туғилган бола ҳаром ишларга мойил бслиб, ҳар қандай жиностдан тап тортмайди. Ҳаромдан туғилган бола ота-онаси ва қариндош-уруғларига меҳр қсс олмайди. У ҳам сз навбатида ҳаромга юрадиган, ҳаром ишлар қиладиган бслади. Аатижада зинокорлар кспайиб, жамист таназзулга юз тутади. Шунинг учун ҳам Аллоҳ таоло зинокорни бешафқат жазолашга буюрган. Зинокор - уйланмаган йигит ёки қиз бслса, орқасига юз дарра урилади. Улар оила қурмаганлиги учун насаб бузулмайди, бир инсоннинг жойи булғанмайди. Шу сабабдан уларнинг жазоси енгилроқ бслиб, дарра уриш билан кифосланади.
«Зинокор аёл ва зинокор сркакнинг ҳар бирини юз даррадан уринглар. Уларни дарралашда сизларни раҳм-шафқат тутмасин» ости каримаси ҳаёт қурмаган йигит-қизлар ҳақида нозил бслган. Аллоҳ таоло мсминларни зинокор йигит-қизга раҳм-шафқат қилиб, уларни дарралашни енгиллаштириш ёки сонини камайтиришликдан қайтармоқда. Акс ҳолда илоҳий қонун бузилиб, адолат паймол бслади. Адолат бузилгач, орага кимлардир тушиб, сна бир адолатсизлик бслган порахсрликка сшик очилади. Аллоҳнинг мақсади сса, жамистни бузадиган бундай қабоҳатни таг-томири билан қспориб ташлашликдан иборатдир.
Агар зинокор уйланган, ҳаёт қурган сркак ва хотин бслса, уларни тошбсрон қилиш йсли билан слдириш ҳукмини А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам баён қилиб берганлар. Шу йсл билан жамистни булғайдиган жирканч жиност буткул бартараф стилган.
Бир зинокорнинг баҳридан стиш билан бутун бир жамистни разолатга ботишдан сақлаб қолинган. Зинокор жазоланиши туфайли гуноҳи кечирилган. Жон ширин, ҳамманинг ҳам сшагиси келади. Зинокорга бериладиган жазони сз ксзи билан ксриб: «Зино қилиб, тошбсронга учраб, хсрланиб слиб кетгандан ксра, сз жуфти ҳалолим билан бслай, Аллоҳ берган умрни охиригача сшай», деб зинодан сақланади. Ҳозир зинокорлар кспайиши натижасида ҳар хил таносил касалликлари ва СЛИДга схшаган ота-боболаримиз ксрмаган, сшитмаган касалликлар пайдо бслдики, уларнинг чора-тадбири ксрилиб, олди олинмаса, жамистимиз бошига оғир кулфатлар тушиши ҳеч гап смас. Шунинг учун Ислом дини зинога олиб борадиган йслларнинг снг кичикларига ҳам тссиқ қсйган. Жумладан, аёлнинг сркак билан қсл бериб ксришиши, очиқ-сочиқ юриши, авратни беркитмаслик, сркакларни сзига жалб қиладиган ҳатти-ҳаракатлар қилиши ва шунга схшаган ишлар. Аёл сзининг аёл сканлигини унутмаган ҳолда, ҳаёли, иболи бслиб, сзини пок сақласа, ҳеч қандай номаҳрам сркак унга сқинлаша олмайди. Ҳаётда нафсонисти бузуқ, зинога моил, мараз қалбли сркаклар ҳам учраб туради. Уларга нишон, слжа бслмаслик учун аёл сз иффатини сақлаши керак. Шунда аёллик шаънига доғ туширмасдан сз оиласи билан тинч-тотув сшаб, икки дунё саодатига сришади. Зеро, аёл учун сз жуфти ҳалоли билан қсша қаришдек бахтдан ксра улуғроқ нарса йсқ.
Абу Ҳурайра разисллоҳу анҳудан ривост қилинади: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Кимки зино қилса ёки хамр ичса, худди инсон бошидан ксйлагини ечиб олганидек, Аллоҳ ундан имонни ечиб олади».
Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло «Ҳижр» сураси 44-остида:
لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ
«Унинг еттита дарвозаси бслиб, ҳар бир дарвозасидан уларнинг бир тсдаси кирур», деб марҳамат қилган. Бу остни Ато (раҳимаҳуллоҳ) шундай тафсир қилганлар: «Бу дарвозаларнинг снг ғам-ташвишлиси, қайғулиси, снг иссиғи ва снг бадбсйи зино қилган зинокорлар кирадиган дарвозасидир».
Имом Бухорий, Муслим, Термизий ва Байҳақийлар Абу Ҳурайра (р.а.)дан ривост қилган ҳадисда А асулуллоҳ (с.а.в.): «Жаҳаннам оловини сзларингни оловларингиз билан баробар деб сйлайсизларми? Ундай смас, унинг қоронғилиги қора сақичдан ҳам қорароқ, иссиғлиги сса етмиш баробар зиёдароқдир. Аллоҳ таоло бандаларим оловдан манфаатлансин деб жаҳаннам оловини 70 дан бир бслагини олиб, уни икки марта денгизга ботириб, совутди. Кейин уни одамларга берди. Аллоҳ сзи раҳмати билан уни денгизга солиб, совутмаганида ҳеч ким ундан фойдалана олмасди», деганлар.
Анас (р.а.)дан ривост қилинган ҳадисда: Жаброил алайҳиссалом Лайғамбаримиз ҳузурларига илгари ҳеч ҳам келмаган бир ксринишда ранглари сзгарган ҳолда келдилар. Лайғамбаримиз (с.а.в.): «Ай Жаброил, сизни бу ҳолатда ҳеч ҳам ксрмаган сдим.» дедилар. Жаброил алайҳиссалом: «Аллоҳ таоло дсзах оловини қиздирувчиларга дсзахни қиздиринглар деб амр қилаётган пайтида келдим. Дсзах ҳақ, қабр азоби ҳақ, Аллоҳ гуноҳкорларга азоб бериши ҳақ деб сътиқод қилувчилар дсзахдан ссон-омон қутулмагунларича ксзлари қувониб, хурсандчилик қилишлари дуруст смас», дедилар.
А асулуллоҳ (с.а.в.): «Ай, Жаброил! Менга дсзахни сифатлаб беринг» дедилар.
Жаброил: «Ай, Муҳаммад! Аллоҳ дсзахни сратиб минг йил олов ёқиб қиздирди. Дсзах қизариб кетди. Кейин сна минг йил қиздирди. Дсзах оқариб кетди. Сснгра сна минг йил қиздирди. Дсзах қорайиб кетди. Ҳозир у қоронғу кечадек зим-зиё. Унинг чсғи ҳам, алангаси ҳам счмайди. Сизни ҳақ йсл билан Лайғамбар қилиб юборган зот номи билан қасам ичаманки, агар дсзахдан игна учичалик тешик очилса бутун дунёни куйдириб юборади ва сна Аллоҳ номи билан қасам ичаманки, агар дсзахиларга кийдириладиган кийимдан биттасини осмон билан ер орасига осиб қсйилса, унинг ҳидининг сассиқлигидан бутун дунё аҳли ҳалок бсларди.» дедилар.
Шунда А асулуллоҳ (с.а.в.): «Унинг сшиклари бизнинг сшикларга схшаганми? деб ссрадилар.
Жаброил: «Йсқ, унинг сшиклари очиқ бслиб, бир-бирининг тагидадир. Бир сшикдан, иккинчи сшик оралиғи етмиш йиллик йсл бслиб, пастга тушган сари иссиғлиги ортиб бораверади. Лил сирот ксприги остида дсзахнинг биринчи сшиги бслиб, унинг номи Жаҳаннам, унинг остидаги иккинчиси Лазо, учинчиси Ҳутама, тсртинчиси Саъир, бешинчиси Сақар, олтинчиси Жаҳим ва дсзах қаъридаги еттинчиси Ҳовисдир.
Ҳовисга муновиқлар кирадилар. Олтинчи сшиги Жаҳимдан мушриқлар, бешинчи сшиги Сақардан мажусийлар, тсртинчи сшиги Саъирдан собинлар (фаришталарга сиғинувчилар), учинчи сшиги Ҳутамадан Муҳаммад алайҳис саломга имон келтирмаган насронийлар, иккинчи сшиги Лазодан Муҳаммад алайҳис саломга имон келтирмаган сҳудийлар, биринчи сшиги Жаҳаннамдан гуноҳкор мусулмонлар кирадилар.», дедилар.
Шунда А асулуллоҳ (с.а.в.) сзларидан кетиб беҳуш йиқилдилар. А асулуллоҳ (с.а.в.) сзларига келгунча Жаброил алайҳис салом у зотнинг бошларини бағрларига олиб турдилар. А асулуллоҳ сзларига келиб, бу оғир мусибат хафалигимни оширди. Ай, Жаброил, менинг умматим дсзахга кирадими деб ссрадилар. Жаброил «Ҳа», умматларингиздан катта гуноҳ қилганлари дсзахга киради деб жавоб бердилар. А асулуллоҳ йиғладилар, уларга қсшилиб Жаброил ҳам йиғладилар. Шундан кейин А асулуллоҳ уйларига кириб, ҳеч кимни қабул қилмадилар. Фақат фарз намозига чиқиб, намоздан кейин ҳеч ким билан гаплашмасдан уйга кириб кетиб, намоз сқиб, Аллоҳга тазарруъ қилиб йиғлар сдилар. Уч кун стгандан кейин Абу Бакр Сиддиқ А асулуллоҳнинг уйларига келиб, киришга рухсат ссрадилар. Ҳеч ким жавоб бермади. Абу Бакр йиғлаган ҳолда қайтиб кетдилар. Абу Бакрдан кейин Умар, Усмон, Салмон ал-Форисийлар ҳам келиб, кира олмасдан ноумид қайтиб кетишди. Ўша пайтда ҳазрат Али сафарда бслганлиги учун Абу Бакр билан Салмон ал-Форисийлар Фотима онамизнинг ҳузурларига бориб, бслган воқеани айтишди. Фотима онамиз ҳижобларини кийиб, отамга нима бслди скан деб қсрққан ҳолда тезлик билан А асулуллоҳ ҳузурига борди. А асулуллоҳнинг ранглари сарғайган, йиғидан юзлари сслиб, сажда қилган ҳолда ётганларини ксриб, қаттиқ йиғлаб юбордилар. Бир оздан кейин сзларига келгач: «Ай Аллоҳнинг Лайғамбари, бошингизга қандай мусибат тушди», деб ссрадилар. А асулуллоҳ (с.а.в.): «Жаброил алайҳис салом келиб дсзахнинг сшикларини сифатлаб бериб, унинг биринчи сшиги бслган Жаҳаннамга умматларимнинг катта гуноҳ қилганлари киришлигини айтди. Унинг бу гапи мени шу ҳолатга солиб қсйди», дедилар.
Шундан кейин дсзахда бсладиган азобларнинг ҳаммасини бирин-бирин қизлари Фотимага айтиб бердилар.
Аллоҳ барча мсминларни дсзах азобидан сзи асрасин.
Ҳар бир дсзахга кирувчилар юқорида тайинлангани айтилди. Бу фақат шу тоифаларни сзигина киради дегани смас. Аллоҳ таоло бенамозларни дсзахнинг бешинчиси бслган Сақарга, етим-есирлар молларини еганларнинг сса Саъирга киришларини ҳам Қуръонда зикр қилган.
Муддассир сурасининг 42-43-остларида:
مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ . قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ
«(Дсзах соқчилари, дсзах аҳлларига): «Сизларга Сақарга нима киритди» деганларида, улар: «Бизлар дунёда сшаганимизда намоз сқимас сдик», деб айтурлар», дейилган бслса, Аисо сурасининг 10-остида:
إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا
«Етимларнинг мол-мулкларини зулм йсли билан ейдиган кимсалар, албатта, қоринларида олов еган бслурлар ва шак-шубҳасиз, Саъирга киргайлар», дейилган.
А ивост қилишларича, кимки сзига ҳалол бслмаган аёлни шаҳват билан ушласа, қиёмат кунида қсли бсйнига боғланган ҳолда келади. Агар спса, лаблари оловда қирқилади. Борди-ю зино қилса, қиёмат кунида сонлари тилга киради-да, унинг зарарига гувоҳлик беради: «Мен ҳаром ишни қилдим», дейди. Шунда Аллоҳ таоло унга ғазаб ксзи билан қарайди. Бу қарашдан баданидаги гсштлар сриб тушади. Шунда зинокор: «Мен бу ишни қилмаганман», дейди. Унга қарши тили гувоҳлик бериб: «Мен ҳалол бслмаган ссзларни айтганман», қсллари сса: «Мен ҳаромни ушлаганман», ксзлари: «Мен ҳаромга назар ташлаганман», оёқлари: «Мен ҳалол бслмаган ишга юриб борганман», фаржи: «Мен зино қилганман», елкасидаги фаришталардан бири: «Мен сшитганман», иккинчиси: «Мен ёзганман», дейди. Аллоҳ таоло: «Мен била туриб, уни сширганман», дейди ва фаришталарга: «Уни ушлаб азобланглар. Дарҳақиқат, беҳаё кимсага раҳм-шафқат йсқдир», деб буюради. Қуйидаги «Аур» сурасининг 24-ости бу фикримизни тасдиқлайди:
يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
«У кунда - қиёматда қилиб стган (амаллари) сабабли уларнинг тиллари ҳам, қсл ва оёқлари ҳам сзларининг зиёнларига гувоҳлик берур».