Дуолар ҳақида
Аллоҳ субҳоналлоҳу ва таоло марҳамат қилади:
وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
“Роббингиз: «Менга дуо қилинг, сизга ижобат қилурман. Албатта, Менинг ибодатимдан кибр қилганлар жаҳаннамга хору зор ҳолларида кирурлар», деди”. (Ғофир. 60)
Дуо қилишлик банданинг сифати ва вазифасидир. Айни чоғда, Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи ва саллам айтганларидек, дуо қилишликнинг ўзи ҳам бир ибодатдир.
Фақиҳ (раҳимаҳуллоҳ) айтадилар (Бўстонул орифийн. Абу Лайс Самарқандий. www.зиёуз.cом кутубхонаси): Обид киши ҳар вақт Аллоҳга дуо қилиши, ҳожатларини сўраши мустаҳабдир. Мана шу бандалик аломатидир. Бандаларнинг Аллоҳ таолога энг севиклиси – Ундан ҳожатларини сўрайдиган киши. Аллоҳ таолога бандаларнинг энг ёмони – Ундан беҳожат бўлгани. Бандаларнинг одамларга энг яхшиси улардан беҳожат бўлгани, улардан бирор нарсани сўрамагани. Бандаларнинг одамларга энг ёмони улардан сўрайдигани.
Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам):
"Аллоҳ таолога дуодан улуғроқ бирор нарса йўқ", деганлар. Яна: "Дуо – ибодат", дедилар.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу): "Банда доим яхшиликдадир, модомики шошилмаса", дедилар. У зотдан: "Банда қандай қилиб шошилади?", деб сўрашди. У: "Мен дуо қилдим, аммо ижобат қилинмади, деб шошилади", дедилар.
Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам): "Банда дуо қилса, албатта, Аллоҳ унга сўраган нарсасини беради ёки сўраганидан каттароқ бир балони ундан қайтаради ёки сўраганидан яхшироқ нарсани қиёматга сақлаб қўяди", дедилар.
Аъмаш Иброҳимнинг шундай деганларини ривоят қиладилар: "Агар биронтангиз тушида ёмон нарсани кўрса, чап томонига уч марта туфласин, Аллоҳнинг фариш талари ва расули паноҳ тилаган нарса билан тушимда кўрган нарсаларнинг ёмонлигидан менга дунё ва охиратда зарар беришидан паноҳ тилайман, деб айтсин, чунки бу унга Аллоҳ таолонинг изни билан зарар келтиради".
Абдуллоҳ ибн Масъуд (розияллоҳу анҳу): "У уйлансанг, хотингга буюр, икки рак'ат намоз ўқисин, сўнг унинг бошидан ушла ва: «Эй Парвардигор, менга оиламда ва оиламга менда барака бер, мени улардан ва уларни мендан ризқлантир, бизни яхшиликда жамлаган нарсанг билан жамла ва орамизни ўзинг ажратган яхши нарса билан ажрат", деб айт", дедилар.
Ибн Аббос (розияллоҳу анҳу): "Агар биронтангиз аҳлига, яқинлашса, «Эй Парвардигор, шайтонни мендан ва мени ризқлантирадиган нарсангдан узоқлаш тир", деб айтсин. Агар уларнинг орасида бола туғилса, шайтон унга Аллоҳ таолонинг изни билан зарар бермайди", дедилар.
Анас ибн Молик (розияллоҳу анҳу) ривоят қиладилар: "Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам):
"Аллоҳ бандаларига инъом этган неъмат оилада ёки молда ёки болададир. Агар банда: "Ма шааллоҳу ла-ҳавла ва ла-қуввата илла-а биллаҳ", деб айтса, ундан ўлимдан бошқа офатни кўтаради", дедилар".
Мужоҳид айтадилар: "Агар сенга бирор хурсандчилик этса, ма шааллоҳу ла-а ҳавла ва ла-а қуввата илла-а биллаҳ, яхшиликларни фақат Аллоҳ келтиради, ёмонликларни фақат Аллоҳ кетказади, деб айт, сўнг хурсандчиликни юзингга чиқар".
Ибн Умар (розияллоҳу анҳумо): "Кимни бир залолат адаш тириб қўйса, икки ракат намоз ўқисин, ташаҳҳуддан сўнг: «Эй Парвардигор, эй адашувчиларни ҳадоят қилгувчи ва адашишдан қайтарувчи, мени адашишимдан ўз иззатинг ва султонлигинг билан мени адаштиришдан қайтар, чунки бу сенинг фазлинг ва марҳаматингдандир", деб айтсин", дейдилар.
Сотволдиев Ҳусанбой. Асака туманидаги Икром ҳожи жомеъ масжиди имом хатиби