Tayanch iboralar: Lug‘at ilmi, nahv ilmi, sarf ilmi, sarfi sag‘ir, sarfi kabir, "imom" so‘zini "um - ona" so‘zining ko‘pligi degan odam, ishtiqoq, balog‘at ilmi, ma’oniy, bayon, badi’, Qiroatlar ilmi, Usulud-din, Kalom ilmi, Usulul-fiqh, ijmol, taqyid, umum, xusus, amr va nahiyning dalolati, Asbobun-nuzul, Qissalar ilmi, Nosix va mansux, hadislar, Ilmul-mavhiba, laduniy ilm, ifoda qilgan ma’nosini va istilohini eshitish va xabar almashish malakasi, tarixning hamma turlarini bilishi kerak. Agar mufassir qadimgi xalqlarning holatini: quvvatli va kuchsiz, aziz va xor, ilmli va johil, imonli va kofirligini bilmasa, Qur’on xabarlarini tafsir qilishdan ojiz qoladi, Alloh Ta’olo Qur’onda dunyoning yaratilishi, qanday yaratilishi, Yeru osmonlarning, undagi maxluqotu mavjudotning yaratilishi, quyosh, oy, yulduzlarning harakati, holati to‘g‘risida ham oyatlar nozil qilganki, bularni ham faqat hay’at va tabiat ilmidan xabardor olimgina tushuntirib bera olishi mumkin, o‘zi aniq bilmagan holda "Allohning murodi ayni shu" deb qatiy xulosa chiqarish man etiladi, "muqatta’ harflar", nazar, istidlol, ijtihod yo‘llari bilan olinadigan ilmlar.