a.a sovol kep qoldi?
Uzbekistonda kopchilik pora bilan oqishi tugatishvotti.. hop etilik.. osha inson doctirlikni bitirib chiqdi.. oqishi tugatib doktor bolib ishga olindii.. a hech narsani bilmiyd-yu.. odamlarni joni hatarda masmikin?
savol bor.
ko'pgina o'zbeklarimiz chetga o'qishga chiqib ketishvotti. Chet tilalrini o'rganib, bir-ikki so'm pul topaman degan niyatda.
Lekin ularning ko'pchiligi o'zining ona tilini bilmaydi, ismini to'g'ri yozib bera olmaydi, shuningdek, pul topish uchun "yerlik xalq" "or" deb biladigan qora ishlarini qilishadi.
Yoki, o'sha davlat "xalqi" bo'lish uchun o'sha xalq urf-odati va mafkurasini "yuqtirib oladi".
Aytingchi, bu millatimiz, vatanimiz sha'niga dog' tushirmaydimi??
Axir bu
Bu savolni berar ekansiz, bir tarafdan haqlisiz. Har bir Millat vakili avvalo men falonchiman, fistonchiman emas, men bir O'zbekman, deb harakat etishi shart. Chunki insonlarga yarashmagan hatti-harakat ko'rganida yerli odamlar ismi bilan emas, "falonchi O'zbek deb gapiradi". Shunday ekan, bu tur insonlar Butun Millatga gap olib keladi.
Tashqariga chiqib ketishlarga kelsak, avvalo taqdir- nasib, deb qarayman.
Agar Mustaqil bo'lmaganimizda tashqaridagi davlatlarni tushimizda ham ko'ra olmasdik.
Pul ishlab kelish maqsadida tashqariga ketayotganlarning niyyatlari ham turlicha. Hamma haqida bir xilda hulosa qilish yaramaydi.
İzzati-ori bilan "qora ish" qilib bo'lsa ham oilasiga yordam berayotganlarga "halol bo'lsin" deyman.
Men ham nima uchun tashqariga ketdim, shunga kelsak, sababi aspiranturamni davom ettirish niyyatim bor edi, bizni o'qishdagi (Nizomiy) o'qish saviyasi, tanish-bilishchilik, poraxo'rlikka qarshi kurasha olmadim.
Turk firmalarida ishlardim, oilam vodiyda bo'lgani sabab oyligim ijaraga, yeb-ichishga zo'rg'a yeta boshladi. Va aytganimday, ilk maqsadim o'qishimni davom ettirish edi.
İsh joyimda ham "shaharlik" bo'lmaganim, katta tanishim bo'lmagani uchun ko'pincha "qishloqi" muomalalari bilan qarama-qarshi qoldim.
Firmaning bosh direktori men Turk tili bilganim uchun menga hurmat bilan qarar, lekin o'zini bilmagan bir ikkisi esa menga yomon muomala qilardi. Men bu muomalalar qarshisida ko'p ezildim, o'zimga bo'lgan, insonligimga bo'lgan ishonchşm kamaya boshladi.
Meni o'sha paytdagi holatimni viloyatlardan kelib, shaharda "tutinishga" harakat qilgan har bir inson (ayniqsa qizlar) juda yaxshi tushunadi.
Lekin men bu holatni 1-2 inson dastidan millatimni butun vakillariga taqamadim. Dedim ki: Bunda ham bir hayir bor. Demak meni rizqim bundan keyin boshqa o'lkalarda ekan.
Hullas meni bu savol bo'yicha fikrlarim quyidagicha...