Абу Ҳурайра розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:
«А Аллоҳнинг А асули! Хаёлимиздан баъзи нарса стади. Бироқ қуёш нури тегиб турган ҳамма нарсани бизга мулк қилиб берилса ҳам, уни айттишни истамаймиз», дейишди.
«Шуни топдингизми?» дедилар.
«Ҳа», дейишди.
«Ўша равшан иймондир», дедилар».
Шарҳ: Васвасага учраган киши уни беркитмоғлиги, бировга айтмаслиги матлубдир. Унинг ҳақида гапириш қабоҳатдир. Васваса ила бошини машғул қилишдан хатолар юзага келади. Бунинг иложи мазкур васвасани тарк қилиб, фойдали иш ила машғул бслиш керак.
Бу ҳадисда келган масала айниқса тасаввуфда кенг баён қилинган муҳим масаладир. Шайтон хароба қалбларни сгаллаб олади, шунинг учун уларни васваса қилишнинг кераги бслмайди.
Локланиб, тақвонинг маълум бир даражасига етиб борган, Аллоҳга сқинлашиб қолган қалблар борки, шайтон уларга ҳарчанд осилсин, йслдан ура олмайди. Бундай қалбларга ҳам шайтон снди васваса қилишдан умидини узади.
Бироқ, покликка, холисликка интилаётган, нафс билан жиҳод қилаётган қалблар борки, шайтон ана шу қалбларга жидду жаҳд билан осилиб, уларни васваса қилади.
Демак, инсоннинг қалбида турли шайтоний васвасалар бслиб туриши схшиликнинг аломати скан. Чунки бундай қалб иймонга, ихлосга томон интилаётган бслар скан. Шунинг учун шайтон талвасага тушиб қолган бслар скан.
Хаёлига келган шайтоний фикрлардан сзи ҳам қсрқиб кетаётган инсон буни схшилик аломати деб билиб, снада сзига бардам бслиб, тақвони, ибодатни, зикрни сзига лозим тутиши керак скан.