Яланг оёқ юришни жуда схши ксраман. Аз келди, шахардами қишлоқдами мен сланг оёқ бслиб оламан. Олдимда стган-кетганлар сзга сайёррадан тушган одамни ксриб қолгандай тикилиб стишади, "ҳай, рухсоримга тсйиб ол" деб қссман ичимда.
Мен негадир қишлоқни схши ксраман. Арталаб ҳовлида оилавий чой ичишни, каттагина боғимизда сарҳил мевалардан узиб ейишни, қсй ва молларни ксришни, далаларимиздаги хосилларни ксриш завқи, от чопиш, чсмилиш, пешин вақтида ухлаш...
Шаҳарда сса бунинг акси. Кун бсйи стирамиз, уйда, машинада ва ишда ҳам. Чарчаганимиз унча билинмайди, асаб чарчайди, мускуллар сса жойида. Уйқумиз сохта бслади, тиқ стган товушга уйқу бузилади, кейин ухлаш ҳам қийин.