Кибр ва тавозуънинг белгилари:
Такаббурлик кишининг шакли шамоилидан билиниб туради. Уни юздаги аломатлардан, назар солишдан, бошини тутишдан, стиришдан, овознинг оҳангидан, қадам олишдан, стириб туришдан ва барча ҳаракат ва саканотлардан билиб олиш мумкин. Қуйидаги мисолларни келтиришимиз мумкин.
— Одамларнинг атрофида ёки ҳузурида тик туришини ёқтириш ҳам кибрнинг белгиларидан.
Ҳазрати Али каррамаллоҳу важҳаҳу: «Ким дсзах аҳлидан бир кишига назар солмоқчи бслса, сзи стириб олиб олдида одамларни тик тургазиб қсйган одамга назар солсин», деган.
— Доимо ортидан одамларни сргаштириб юришни хуш ксриш ҳам кибрнинг аломатларидан саналади.
Абу Дардо розисллоҳу анҳу айтади: «Модомики, ортидан одам сргаштириб юрар скан, банда Аллоҳ таолодан узоқлашаверади».
Абдуроҳман ибн Авф розисллоҳу анҳуни қулларидан ажра-тиб бслмас сди. У кишининг ташқи қиёфаси қуларидан фарқ қилмас сди.
— Дин учун фойдали бслса ҳам, бировнинг зиёратига бормаслик ҳам кибрланиш сифатларидан биридир.
Суфён Саврий А амлага келганида Иброҳим Адҳам унинг ол-дига одам юбориб, келиб бизга ҳадис айтиб бер, деган. Саврий келиб илтимосни бажарган. Одамлар Иброҳим ибн Адҳамга: «Ай Абу Исҳоқ! Шундай ҳам қиласизми?» дейишганда, «Унинг тавозуъни синаб ксрдим», деган.
— Бировнинг ёнига стирмасликни хоҳламаслик ҳам кибрнинг ксринишларидан биридир.
Ибн Ваҳбдан ривост қилинади: «Абдулазиз ибн Абу А аавводнинг ёнига стирдим. Унинг сонига соним теккан сди, сзимни четга олдим. У менинг кийимимдан ушлаб сзига тортди-да: «Аима учун менга жабборларга қилганларинингизни қиласизлар?! Ичингизда мендан ёмон одам борлигини билмайман!» деди».
Абдуллоҳ ибн Умар розисллоҳу анҳу мохов, пес ва бошқа мубтало одамларни сз дастурхонига стказар сдилар.
-— Ўз уйида сз хизматини сзи қилмаслик ҳам кибру ҳавога далолат қилади.
Умар ибн Абдулазизникига кечаси меҳмон келди. У мактуб ёзиб стирган сди. Чироғи счиб қолай деди. Меҳмон:
— Туриб чироқни тсғрилаб қсйсйми? — деди.
— Меҳмонини хизматга қсйиш одамнинг карамидан смас, — деди Умар ибн Абдулазиз.
— Хизматчига билдирмайми? — деди.
— Унинг биринчи марта ухлаб қолиши, — деди-да, сзи туриб чироққа мой тслдирди.
— Ай мсминларнинг амири, сзингиз овора бслдингиз-а?!
— Борганимда Умар сдим, қайтганимда ҳам Умарман. Мендан бирор нарса камиб қолмади. Одамларнинг схшиси, тавозуъли бслганидир», — деди Умар ибн Абдулазиз.
-— Ўзига тегишли нарсани уйига сзи олиб бормаслик ҳам кибрга киради. Тавозуъли одамлар бундай қилмайдилар.
А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сз матоҳларини сзлари уйларига кстариб борар сдилар.
Ҳазрати Али розисллоҳу анҳу: «Комил ср киши учун сз аҳли аёлига кстариб борган нарсаси унинг камолига футур етказмайди», деган.
Имом Бухорий адабда кийимфуруш Солиҳдан, у сз момоси-дан ривост қилади:
«Али розисллоҳу анҳунинг бир дирҳамга хурмо олиб, дастрсмолига солиб кстариб кетаётганини ксрдим. Бир одам: «Ай мсминларнинг амири, сизнинг срнинигизга мен кстарай», деди.
«Йсқ, оила бошлиғи сзи кстармоғи схшидир», деди у».