Ўттизинчи йилларнинг очарчилик авж олган кунлари сди. Ўзига тсқ ҳисобланган Муслим аканинг сғилчаси қсшниларнинг уйига сйнагани чиқди. Қарасаки, сртоқлари снги пиширилган кабобни зср иштаҳа билан туширишаётибди. Аммо қсшни амаки ҳам, болалари ҳам уни таомга таклиф қилмади. Ҳатто "œбор-бор"лаб, чиқариб юборишди. Табиий, боланинг дили оғриди, қорни тсқ бслса-да, жуда кабоб егиси келди. Уйига келиб, отасига шикост қилди.
Муслим ака таажубланди:
"œАаҳотки, қсшним бир сих кабобни шу гсдакдан қизғанса?! Тинчликмикан, ишқилиб", деди.
Қсшнисининг остонасидан ҳатлади. Воқеани айтолмай, тараддудланиб турганида қсшни сзи ссз очиб қолди:
-Ҳойнаҳой, сғлингиз айтгандир"¦ У гсшт сизнинг болангизга тсғри келмайди, ака.
-Аега?
Гсшт чайнаётган болаларидан бир оз узоқлашиб, қсшни шивирлади:
-Уйда егулик ёқ. Кичкиналар оч. Зовур бсйига кимдир ҳаром слган молни чиқариб ташлаган скан, шунинг лаҳм жойидан кесиб олиб келиб берётувдим. Аочорлик"¦
Муслим аканинг устидан совуқ сув қуйгандек бслди. Жунжикиб кетди. Тили калимага айланмай изига қайтди. Бориб сандиғини очиб, тсйга деб тсплаётган пулларини қсшнисига олиб чиқиб берди