O’tirg‘izishdi, keyin u:
Buyurganingni nuksonli kilgan, kaytarganingdan qaytmagan osiy menman,- deb uch marta takrorladi. So‘ng: «La ilaha illalloh»,- dedi va boshini ko‘tarib, bir nuktaga tikilib qoldi va dedi;
— Bir yashillikni ko‘ryapman, ular na ins va na jin...» Hikoya kilinadiki, Horun ar-Rashid o‘limi arafasida kafanlarini o‘z ko‘li bilan tanladi va ularga qarab dedi:
«Menga(ne mashaqqatlar bilan topgan) mol-dunyoying asqotmadi-ya! Mulku saltaiatim ham halok bo‘lib ketdi-ya» (Al-haaqqa surasi, 28-29 oyatlar).
Xalifa Ma’mun yerga kul to‘shatib ustiga yotdi va shunday dedi: «Ey mulki abadiy barqaror Zot! Mulki sovrilib bitgan zotga O’zing rahm qil».
Xalifa Mo‘‘tasim o‘limi arafasida dedi: «Agar haetimning buncha qisqaligini bilganimda edi, ko‘p narsalardan ti-yilgan bo‘lardim».
Xalifa Muntasir o‘lim onlarida o‘z holiga achinib, izti-rob chekdi. Shunda unga:
— Sizda ko‘rqiladigan holat yo‘q, ey amiral mo‘minin,-deyyashdya.
— Ha, dunyo ketib, oxirat menga yuzlanganidan boshqa narsa yo‘k, dedi Muntasir...
Hajjoj o‘limi arafasida dedi; «Odamlar: «Olloh sening gunohlaringni kechirmaydi»- deyapti. Ollohim! O’zing meni mag‘firat qnl».
Hajjojning bu so‘zlari Umar ibn Abdulazizni ajablan-tirar, unga havasini orttirar edi. Hajjojning bu so‘zlari Hasan Basrshga borib aytilganida:
— U shunday dedimi?- deb so‘radi Hasan Basriy.
— Ha,-deyishdi.
— Mumkin (ya’ni, Olloh Hajjojni mag‘firat qilishi mumkin),- dedi Hasan Basriy..