2. Аллоҳ таъоло тоат-ибодатида ҳамкорлик
А асулуллоҳ (с.а.в) дедилар: «Кечаси туриб, намоз сқиган, аёлини ҳам намоз сқишга уйғотган, агар бош тортса, юзига сув сепган кишига Аллоҳнинг раҳмати бслсин. Кечаси туриб, намоз сқиган, срини ҳам намоз сқиш учун уйғотган, агар турмаса, юзига сув сепган аёлга (ҳам) Аллоҳнинг раҳмати бслсин!». Абу Довуд ривости.
Агар ср-хотин сртасида бир-бирини ибодатга ундаш сифати бслмаса, лоақал бу йслдан бир-бирларини тссмасинлар. Қанча аёллар срларининг ибодат, илм олиш, жиҳод ёки даъват ишларига тсғоноқ бслиб, сри зиммасидаги сзининг айрим ҳақ-ҳуқуқларини унинг ибодати, жиҳод қилиши йслида қурбон қила олмайдилар.
«Ай мсминлар, на мол-дунёларингиз ва на бола-чақаларингиз сизларни Аллоҳнинг зикридан (съни, Аллоҳга ибодат қилишдан) юз сгиртириб қсймасин! Кимки шундай қилса, бас, ана сшалар зиён ксргувчи кимсалардир». «Мунофиқун»-9.
Аёлларимизга ҳар соҳада Лайғамбаримиз жуфти ҳалоллари-Оналаримиз ва саҳобий аёллар муносиб намуна бсла оладилар. Улар срларини ксчага кузата туриб бундай дер сдилар:
«Ай фалончи, биз хусусимизда Аллоҳдан қсрққин! Биз очликка чидашимиз мумкин, лекин ҳаромга сабр қила олмаймиз».