- Marhamat, janob"¦
- Kechirasiz, - uning gapini bo’ldi Torn. — Agar sizni to’yori tushungan bo’lsam, siz oldimga shaxsiy masalada kelgandingiz, shundaymi?
- Siz imon keltirishingiz shart, - davom etdi ruhoniy, - ana shundagina iblisning farzandini yenga olasiz.
- U bir marta o’ldirdi, - pichirladi ruhoniy, - yana o’ldiradi. U barcha mulkingiz uning qo’liga o’tmagunicha o’ldiraveradi.
Ruhoniy unga yaqinlashdi, uning ovozida hayajon bor edi.
- Faqat Xudoning yordamida u bilan kurasha olasiz, - po’pisali ohangda gapirdi u. — Unga imon keltiring.
Torn qo’ng’iroq tugmasini bosdi.
- Men eshikni yopib qo’ydim, janob Torn, - dedi ruhoniy.
Torn uning so’zlaridan cho’chib ketdi.
- Eshitaman? — kotibaning ovozi eshitildi.
- Soqchilarni bu yerga jo’nating.
- Nima bo’ldi, janob?
- O’tinaman, janob, - hayqirdi ruhoniy, - gaplarimni tinglang.
- Janob? — qaytardi kotiba.
- Farzandingiz dunyoga kelgan o’sha tunda men gospitalda edim, janob Torn, - dedi ruhoniy.