108. Анди бахтиёр зотлар сса жаннатда бслиб, у жойда осмонÂлар ва Ер тургунча турурлар, магар А оббингиз хоҳласа (сна Ўзи хоҳлаган ҳукмини қилади). Бу (съни жаннатга тушиш бахтига сришиш А оббингизнинг) туганмас инъомидир» (Ҳуд: 103 — 108);
«Албатта, Бизга рсбарс бслишни умид қилмайдиган, ҳаёти дунёнинг сзигагина рози бслиб, фақат сша билан хотирлари жам бслган кимсалар ҳамда Бизнинг остларимиздан ғофил қолган кимсалар — ана сшаларнинг жойлари, касб қилиб стган гуноҳлари сабабли — жаҳаннамдир. 9. Иймон келтириб, схши амаллар қилган зотларни сса иймон-сътиқодлари сабабли А оббилари ҳидост қилади — ноз-неъмат боғларида остларидан дарёлар оқиб туради. 10. У жойдаги дуолари: «Ай Аллоҳим, Ўзингни поклаймиз», дейиш, у жойдаги сзаро саломлари (бир-бирларига) тинчлик тилашдир. Охирги тилаклари сса бутун оламлар А обби — Аллоҳга ҳамду сано айтишдир» (Юнус: 7 — 10);
«Мунофиқ сркаклар ва мунофиқ аёллар бир-бирларидандирлар (съни, кофирликда бир-бирларига схшайдилар). Улар ёмонликка буюрадилар, схшиликдан тсхтатадилар ва (Аллоҳ йслида инфоқ-сҳсон қилишдан) қслларини (сзларини) тисдилар. Улар Аллоҳни унутишгач, Аллоҳ ҳам уларни унутди. Албатта, мунофиқлар ҳақиқий фосиқ-итоатсиздирлар. 68. Аллоҳ мунофиқ ва мунофиқаларга ҳамда кофирларга улар абадий қоладиган жаҳаннам оташини ваъда қилдики, сша улар учун етарлидир. Аллоҳ уларни лаънатлади. Улар учун доимий азоб бордир» (Тавба: 67, 68);
«Мсмин ва мсминалар бир-бирларига дсстдирлар. Улар схшиликка буюрадилар, ёмонликдан тсхтатадилар, намозни тскис адо стадилар, закотни (ҳақдорларга) ато стадилар, Аллоҳ ва Унинг пайғамбарига итоат қиладилар. Ана сшаларга Аллоҳ раҳм қилади. Шак-шубҳасиз, Аллоҳ қудратли, ҳикматлидир. 72. Аллоҳ мсмин, мсминаларга остидан дарёлар оқиб турадиган, улар абадий қоладиган жаннатлар ва жаннат боғларидаги покиза масканларни ваъда қилди. Аллоҳнинг розилиги сса ҳамма нарсадан улуғроқдир. Мана шу Ҳақиқий буюк бахтдир» (Тавба: 71, 72);
«Албатта, остларимизни ёлғон деган ва улардан кибр-ҳаво билан (юз сгирган) кимсалар учун ҳаргиз само сшиклари очилмас ва токи тус игна тешигидан стмас скан, улар ҳам жаннатга кира олмаслар (съни ҳеч қачон жаннатга кира олмаслар). Жиносткор — осийларни мана шундай жазолагаймиз. 41. Улар учун жаҳаннамдан тсшак, устларидан сса (оловдан бслган) чойшаблар бслар. Золимларни мана шундай жаÂзолагаймиз. 42. Иймон келтириб, схши амаллар - қилган зотлар — Биз ҳеч бир жонни тоқатидан ташқари нарсага таклиф қилмаймиз — улар жаннат сгалари бслиб, унда абадий қолажаклар. 43. Остларидан дарёлар оқиб турар скан, уларнинг кснгилларидан (бир-бирларига нисбатан бслган) ғиллу ғашликларни тортиб оламиз ва улар: «Бизларни бу (неъматларга) йуллаган зот — Аллоҳга ҳамду сано бслгай. Агар бизни Аллоҳ ҳидост қилмаганида ҳаргиз йсл топа олмас сдик. Ҳақиқатан А оббимизнинг пайғамбарлари ҳақ динни келтирган сканлар», дейдилар ва уларга: «Қилиб стган (схши) амалларингиз сабабли сизларга мерос қилиб берилган жаннат мана шудир», деб нидо қилинади. 44-45. (Шунда) жаннат сгалари жаҳаннам сгаларига қараб: «Бизлар А оббимиз берган ваъданинг (съни жаннат ва ундаги неъматларнинг) ҳақ сканини ксрдик. Сизлар ҳам А оббингиз ваъда қилган нарсанинг (съни жаҳаннам ва ундаги азоб-уқубатларнинг) ҳақ сканини ксрдингизми?!» деганларида, улар: «Ҳа», дейдилар. Бас, уларнинг срталарида бир жарчи: «Аллоҳнинг йслидан тссадиган ва уни бузишни истайдиган, сзлари охиратга ишонмайдиган кимсалар бслган золимларга Аллоҳнинг лаънати бслгай», деб жар солади. 46. Уларнинг (жаннат сгалари билан жаҳаннам сгаларининг) срталарида тссиқ бслиб, у деворлар устида ҳаммани (съни жаннатиларни ҳам, жаҳаннамдагиларни ҳам) сиймоларидан таниб оладиган кишилар бслади. Улар жаннат сгаларига: «Сизларга тинчлик бслгай, дейдилар. Ўзлари сса тамаъ қилган —истаган ҳолларида, унга (жаннатга) кира олмайдилар. 47. Қачон ксзлари жаҳаннам сгаÂлари тарафга бурилиб қолса: «А оббимиз, бизларни бу золим қавм билан бирга қилиб қсймагайсан», дейдилар. 48-49. Аъроф сгалари (съни қилган схши амаллари билан ёмон амаллари баÂробар келиб, жаннатга ҳам, жаҳаннамга ҳам кирмай сртада аъроф — деворлар устида турган кишилар) сиймоларидан таниб олган кишиларига (съни жаҳаннамдагиларга) нидо қилиб дедилар: «Тсплаган молу дунёйингиз ва қилган кибру ҳавойингиз сизларга асқотмабди-ку. Сизлар: «Аллоҳ уларга бирон раҳмат-марҳамат етказмайди, деб қасам ичган кишилар ана у (ҳаёти дунёдан камбағал бечоралик билан стган мсмин-мусулмон)ларми?» (Ахир уларга) «Сизлар учун ҳеч қандай хавф-хатар йсқ ва сизлар ҳеч ғамгин бслмайсизлар» (дейилди-ку)?! 50-51. Жаҳаннам сгалари жаннат сгаларига: «Бизларга ҳам сувдан ё Аллоҳ сизларни баҳраманд қилган нарсалардан тскинглар», деб нидо қилганларида, улар: «Аллоҳ бу неъматларини динларини ҳазил-мазах қилиб олган ва ҳаёти дунёга алданиб қолган кофирларга ҳаром қилгандир», дедилар. Бас бу КУА улар бугунги учрашувни унутиб қсйганлари ва Бизнинг остларимизни инкор қилувчи бслганлари каби Биз ҳам уларни «унуÂтиб қссрмиз»» (Аъроф: 40 — 52);