Ibni Abid-Dunyo va Bayhaqiy, Rasuli Akramdan (s.a.v.) rivoyat qilishadi: "Ummatimning sharaflisi Qur’on hofizlari va tungi (tahajjud) namoz o‘qiydiganlaridir". (Munoviy. "Fayzul Qodir", I, 522, 1063-hadis).
Termiziy quyidagi hadisi sharifni rivoyat qiladi: "Tungi namozga diqqat qiling! Zero bu (tungi namoz) sizdan avvalgi solihlarning odatidir. U qurbat, (kichik) gunohlarga kafforat va gunohlardan to‘suvchidir" (Termiziy, "Daovot", 112).
Tabaroniy rivoyatida quyidagicha kelgan: "(Tungi namoz) vujuddan kasallikni ketkazadi".
Tabaroniyning "Al-Mu’jamul Kabir" kitobida quyidagi hadis bor: "Kim yeb-ichsa, kechaning bir qismida uxlab turgach, tungi (tahajjud. -Tarj.) namozini o‘qisa, ertalabgacha atrofida hurlar birga bo‘lishadi".