forum.ziyouz.com
Umumiy bo'lim => Islom => Mavzu boshlandi: Munira xonim 09 Sentyabr 2007, 19:02:54
-
Assalamu alaykum va rahmatullohi va barakatuh!!!
Quyida har muslim va muslimaga foyda beradigan mo'jazgina risolani e'tiboringizga havola qilmoqchimiz. Bu risola Iymonning asosi, Islomning besh ustunidan ikkinchisi hisoblangan, har bir muslim va muslima uchun farz hisoblangan namoz haqida.
Sizlarga ozgina bo'lsa ham foydasi tegar, degan umidda, bu risola forumimiz a'zosi Sitora xonimni saytlaridan www.islam.nm.dan (www.sitora.ucoz.ru) olindi. Bundan kelgan savoblar faqat va faqat u kishiga tegishli. Rozi bo'ladilar degan umiddamiz.
Alloh barcahmizni to'g'ri yo'lga boshlasin.
-
БИСММЛЛОҲИА А АҲМОАИА А АҲИЙМИ
ААМОЗ ВАҚТЛАА И ҲАҚИДА КИТОБ
Оллоҳ таоло бу хусусда: «Аамоз вақтлари мсъмин бандаларга Китобда белгилаб берилмшидир»,— дейди.
Абдуллоҳ ибн Муслима ривост қиладилар: «Бир куни Умар ибн Абдулазиз намозни кечиктириб сқиди (аср намози бслса керак). Шунда унинг ҳузурига Урва ибн Зубайр кириб: «Бир куни Муғира ибн Шуъба Ироқдалик кезида намозни кечиктириб сқиганида Абу Масъуд ал-Ансорий: «Бу несидир, сй Муғира! Мен сенга Жаброил алайҳиссалом осмондан тушиб, намоз сқидилар, А асулул-, лоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳам намоз сқидилар Жаброил алайҳиссалом -сна намоз сқидилар, Жаноб А асу-луллоҳ ҳам намоз сқидилар Жаброил алайҳиссалом сна;намоз сҳидилар, Жаноб А асулуллоҳ ҳам намоз сқидилар;] Жаброил алайҳиссалом сна намоз сқидилар. Жаноб А асу-луллоҳ ҳам намоз сҳидилар Жаброил алайҳиссалом сна намоз сқидилар, Жаноб А асулуллоҳ ҳам намоз сқидилар. Кейин: «Менга шундоқ қилмоқ (съни, беш вақт намоз сқимоқ) амр қилинмишдир»,— дедилар, деб сргатмаганмидим?! »— деди. Умар ибн Абдулазиз Урвага: «Аени назарда тутиб ссзлаетганингизни билурмен, Жаброил алай-ҳиссалом Жаноб А асулуллоҳга намоз вақтларини белгилаб бергандйрлар»,— деди. Урва: «Башийр ибн Абу Масъуд ҳам отаси Абу Масъуд хусусида шундоқ деб ҳикос қилиб берган срди. Оиша онамиз: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам асрни ҳужраларига Қуёш тушмасдан илгари сқиб олар срдилар» — деганлар»,— деди».
-
1- боб. Оллоҳ таолонинг «(Оллоҳга) тавба қклиб ундан қсрқингиз ва намоз сқингиз, мушрик бслиб кетмангиз!» — деган каломи хусусида
Ибн Аббос разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳузурларига Абд ул-Қайс қабиласидан вакиллар келиб, «Анави А абийъа қавмс бизга халал бермоқда, ҳузурингизга ҳаж ойидан бошқа вақт келмакка имконимиз йсқдир. Бизга бирор нарса буюрсангиз, биз уни сиздан срганиб, уйимиздагиларга бориб сргатсак!» — дейишди. Жаноб А асулуллоҳ: «Сизлар-ға тсрт нарсани буюриб, тсрт нарсани манъ қилғаймеи: Оллоҳга иймои келтирмоқ (съни, Ло илоҳа илла-л-лоҳу, демоқ), менинг Оллоҳнинг А асули сканлиғимни тан олмоқ, намоз сқимоқ ва слжангизнинг бешдан берини закот қилмоқни буюрғаймен ҳамда дуббоъ, ҳантам, муқаййар ва нақийрни манъ қилғайдирмен»,— дедилар».
-
2- боб. Аамоз сқимоққа байъат қилмоқ хссусида
Жарир ибн Абдуллоҳ: Мен А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга намоз сқимоқ, закот бермоқ ва (бу ҳақда ҳар бир мусулмонга насиҳат қилмоққа байъат қилдим»б-дейдилар.
-
3- боб. Аамознинг (гуноҳлар учун) каффорат
сканлиги ҳақида
Шақиқ разисллоҳу анҳу Хузайфа разисллоҳу анҳудап нақл қиладилар: «Умар разисллоҳу анҳунинг ҳузурларида стирган срдик. «Қайси бирингиз А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг фитна тсғрисида айтган ссзларини сс-лаб қолгандирсиз?» —дедилар. «Мен, қандоқ айтган бслеа-лар, шундоқлиғича сслаб қолгандирман»,— дедим, «Қани, айтғилчи!» — дедилар- Мен: «Одамнинг сз аёли, мол-дунёси, болалари ва қсшнисидан содир бсладирған фитналарга намоз, рсза, садақа ҳамда амр ва таъқиққа риос қилмоқ каффорат срур»,— дедим. У киши: «Йсқ, мен буни срмас, балким, денгиз тслқинлари снглиғ босиб келадирган фит-нани назарда тутган срдим»,— дедилар. «А Амир ал-мсъмийин, сиз бундан Қсрқмасангиз ҳам бслур, чунким сиз бирлан сша фитна, сртасинда бир ёпиқ сшик ғов бслиб турибдир»,— дедим. Ҳазрат Умар: «Ўшал сшик синдирил-ғаймидир ёким очилғаймидир?» — дедилар. «Синдирилғай-дир»,—дедим. Ҳазрат Умар: «Демак, кейин мутлақо ёпилмас сркан»,— дедилар. Биз: «Ҳазрат Умар қайси сшик назарда тутилганини англадиларми?» — деб Ҳузайфадан ссрадик. Ул киши: «Ҳа, сртанги кундан олдин тун бслмоғини билганларидек схши билғайдирлар, мен ул кишига Жаноб А асулуллоҳнинг ҳадисларини тсла-тскис (бехато) айтиб' бергандирман»—дедилар. Кейин, биз Ҳу-зайфадан бошқа ссрамакка ботинмай, Масруққа: «Сен ссрағил-чи!»—: дедик. Масруқ ссраган срди, ул киши: «Ўшал сшик Ҳазрат Умарнинг сзларидир»,— дедилар».
Ибн Масъуд разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «Бир киши бир хотиндан қибланинг қайси томонда срканлиғини 'Суриштириб турган срди, Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам йелиб, унга қиблани ксрсатиб қсйдилар. Шунда Оллоҳ таоло: «Артадан кечгача ва туннинг бир қисмида намоз сқиғил, дарҳақиқат схшилиғ ёмонлиғни маҳв стғуси-дир!»— деган ости каримасини нозил қилди. Босги киши: «А А асулаллоҳ, бу менға тааллуқлимидир?»— деди. Жаноб А асулуллоҳ «Барча умматларимға тааллуқлидир»,—дедилар».
-
4- боб, Аамознинг фазилати унинг сз вақтида сканлиғидадир
Абу Умар ва Шайбоний разисллоҳу анҳумо ривост Қиладирлар: «Абдуллоҳ разисллоҳу анху Аабий саллаллоҳу алайҳи ва салламдан: «Бандаларнинг қайси амали Оллоҳ таолога хуш келғайдир?» — деб ссради, Жаноб А асулуллоҳ: «Ўз вақтида сқилған намоз»,— дедилар. Абдуллоҳ: «Ундан кейин-чи?» — деди. Жаноб А асулуллоҳ, «Ота-онага итоатли бслмоқлиғ»,— дедилар. «Яна қай-си?»—деди Абдуллоҳ. «Оллоҳ йслида жиҳод қилмоқлиғ»,— дедилар Жаноб А асулуллоҳ. «Буларни меига Жаноб А асулуллоҳ айтганлар, агар унга заррача қсшиб-чатган бслсам, худо урсин!» — деганди Абдуллоҳ».
-
5- боб. Беш вақт намоз гусоҳларга каффора!'ДИр
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам одамларга: «Би-рортангаз . уйисгизнинг олдидан оқиб стадирған дареда (ёким сойда) ҳар куни беш маҳал ювинсангаз, баданимда кир қолмиш, деб айтурмисиз?» —дедилар. Одамлар:, «Сира ҳам кир қолмағайдир»,— дейишди. Жаноб А асулуллоҳ: «Беш шқт намоз ҳам шунга схшаш бслиб, Оллоҳ таоло улар туфайли гуноҳларни кечирғайдир»,— деб айтдилар».
-
6 боб. Аамоз вақтини бой бермоқ ҳақида
Ғайлон разиаллоҳу анҳу ривост қиладилар: «Анас разисллоҳу анҳу «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам даврларидагидан ксра схшироқ нарсани бшшасман, ул намоз деб аталғайдир»,— дедилар. Кейин: «Аамозни бой бермок; бирлан ундан келадирган савобни ҳам бой бериб қсймадингизми?» — деб қспшб ҳсйдилар».
Зуҳрий разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «Дамашқда Анас ибн Моликнинг ҳузурларига кирсам, йиғлаб стирган срканлар. «Аечун йиғлайдирсиз?» —дедим. Ул киши: «Узим билган нарсалар ичинда намоздан ксра схширок нарсани билмасман, бул намоз срса, бой берилмишдир»,.-деб айтдилар».
-
7- боб. Аамозхон рабби — Оллоҳ таолога қилғайдир
Анас разиллоҳу анҳу ривост қиладилар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки намоз сқиғайдир, раббиға муножот стғайдир (съни, Оллоҳ бирлан суҳба-ҳилғайдир), шу боисдан снг томонига тулурмасин, аммо чап оёғи остиға тупурса бслур»,— деб айтдилар».
Қатода разисллоҳу анҳу: «Аамозхон рспараси1-а ёким олд томонига тупурмайдир, аммо чап томонига ёким иккй оёғи остига туггурса бслур»,— дейдилар.
Шуъба разисллоҳу анҳу: «Аамозхон олд томонига ҳам,
снг томонига ҳам тупурмайдир, аммо чап томонига ёким оёғи остига тупурса бслур»,— дейдилар.
Анас разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «Аабий салаллоҳу алайҳи ва саллам: «Қоматингизни текис тутиб саЖда қилингиз, билакларингизни ит снглиғ (ерга) ташлаб олмангиз, агар тупурмак лозим срса,рспарангизга ҳам, снғ гомонингизга ҳам тупурмангиз, чунким сиз раббингизға муножот қилурсиз (съни, қалбингиз тили ила раббингиз бирлан суҳбатлашурсиз)»,— деб айтдилар».
-
8- боб. Жазирама кунларда салқин тушмогини кутиб пешин сқимоқ ҳақида
Абдуллоҳ ибн Умар разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кун қаттиқ исиб кетса, намозни салқин тушганда сқингиз, жазирама иссик, жаҳаннам нафаси снглиғдир»,— дедилар».
Абу Зарр разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг муаззинлари пешинга азон айтди. Шунда Жаноб А асулуллоҳ: «Салқинлатғил, салқинлатғил (ёким салқин тушмоғини кутғил, салқин туш-моғини кутғил)! Жазирама иссиқ жаҳаннам нафаси снглиғ-дир. Кун қаттиқ исиб кетса, тепаликлар ёнида сос пайдо бслганини ксрмагунимизча, намоз сқимай турингиз!» — дедилар».
Абу Ҳурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладилар; «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кун қаттиқ исиб кетса, пешинни салқин тушганда сқингиз, жазирама иссиқ жаҳаннам нафаси снглиғдир! Ўт (олов) раббига шикост қилиб: «А раббий, сзимни-сзим еб қсйдим (бир-биримни еб қсйдим)»,— дер. Демак, _ стнинг сзи иккитадир, бири — қишда, иккинчиси — ёзда бслғайдир. Ҳаддан зиёд исиб кетганингизда ёздагисини, ҳаддан зиёд совуқ қотғанингизда срса, қишдагисини ҳис қилғайдирсиз»,— дедилар»,
Абу Саъид разисллоҳу анҳ ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кун қаттиқ исиб кетса, пешинни салқин тушғанда сқингиз, жазирама иссиқ жаҳаннам нафаси снглиғдир!» — дедилар».
-
9- боб. Сафар чоғида пешинни салқин тушганда сқимоқ ҳақида
Абу Зарр разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар:_ «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бирга сафарда срдик. Муаззин пешинга азон айтмоқчи бслди. Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Салқин тушмоғини кутғил!»—дедилар.
Кейин, сна айтмоқчи бслувди: «Тепаликлар ёнида сои пайдо бслганини ксрмагушшизча, кутиб . турғил!» — деди-лар-да, «Жазирама иссиқ жаҳаннам нафаси снглиғдир, агар кун қаттиқ исиб кетса, намозни салқин' тушганда сқингиз!»—деб қсшиб қсйдилар»
-
10-боб. Кун оққанда пешин сқимоқ ҳақида
Жобир разисллоҳу анҳу: «Аабий саллаллоҳу алайҳи васаллам кун каттик қизиган пайтда намоз сқир срдилар»,—дейдилар.
Анас ибн Молик разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам кун оққанда, чиқиб, пешин сқидилар. Сснг минбарга чиқиб, қиёмат! ҳақида ва сшал куни бсладирган буюк ишлар тсғрисида сслаб, ссзладилар. Кейин: «Кимки бирор нарса тсғрисида, ссрамоқчи срса, ссрасин, ксзим очиқлиғида илгари мен сизларга айтиб бермагаиим нарсалар хусусинда ссраб қолингиз!»—дедилар. Шунда одамлар йиғидан сзларини тис олмадилар, Жаноб А асулуллоҳ бслсалар, нуқул: «Ссраб қолингиз!» — дер сдилар. - Иттифоқо, Абдуллоҳ ибн Ҳузофа ас-Саҳмий срнидан туриб: «Менинг отам кимдир?» — деди. Жаноб А асулуллоҳ:; «Отанг Ҳузофадир»,— дедилар, кейин: «Яна ссрангиз!»—' деб такрорлайвердилар. Шунда Умар тиз чскиб туриб: «Биз Оллоҳни раббимиз деб, исломни динимиз деб, Муҳам-мадни пайғамбаримиз деб тан олдик»,— деди-да, жим қолди. Жаноб А асулуллоҳ: «Ҳозиргина менга мана шул девор томонда жаннат бирлан дсзах ксрсатилди, мен бунчалик схшилиғ ва ёмонлиғни ксрмаган срдим»,— дедилар».
Абу Барза разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам бомдодни ҳар биримиз ёнимиздаги намозхонни танийдирган даражада ҳаво ёришганда сқир срдилар ва олтмиштадан юзтагача ост тиловат қилур срдилар. Лешинни кун оққанда, асрни срса, бирортамиз шаҳарнинг снг чеккасига бориб қайтганимизда ҳам куннинг тафти ҳали слмаган пайтда сқир срдилар».
Шуъба разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: Абу Барза шом ҳақида не деганин билмасман, ёдимдан чиқибдир, -лекин у: «Жаноб А асулуллоҳ хуфтонни туннинг учдан бир қисмини стказиб сқийверар срдилар»,— деганди, кейин сна: «Тун срим бслганда»,— деб қсшиб ҳам қсйганди».
Анас ибн Молик: «Жазирама иссиқ кунлари А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга иқтидо қилиб лешин сқисак, пешонамиз ер тафтидан куйиб қолмоғидан қсрқиб, кийимимизга сажда қилур срдик»,— дейдилар.
-
11-боб. Аср вақти тсғрисида
Абу Усома разисллоҳу анҳу Х,ишомдан пақл қилиб: «Жаноб А асулуллоҳ аср сқиганларида Оиша онамизнинг ҳужраларидан қуёш ҳали чиқиб кетмаган срди»,— дейди-
лар-
Оиша онамиз: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва сал-лам асрни қуеш ҳали ҳужрамдан чиқиб кетмай туриб, сқир срдилар», — дедилар.
Оиша онамиз: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва сал-. лам. қуёш ҳали ҳужрамдан чиқиб кетмай туриб ва ."ҳуйсрамға сос тушмай туриб, аср сҳидилар», — дедилар.
Оиша онамиз: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам қуёш ҳали ҳужрамга тушиб турганда, ҳужрамда сосдан асар ҳам йсқ пайтда аср сқир срдилар»,-- дсдилар.
Сайёр ибн Салома ривост қиладилар: «Мен ва отам Абу Барзанинг ҳузурларига кирдик. Отам у кишидан: «А асу-луллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам беш вақт намозни қандоқ сқир срдилар?» — деб ссрадилар. Ул киши: «Сиз-лар увло деб атайдирган пешинни кун оққан пайтда, асрни срса бирортамиз шаҳарнинг снг чеккасига бориб қайтгани-мизда ҳам куннинг тафти ҳали слмаган пайтда сқир срдилар (шом ҳақида айтган гапларини сси^гдан 'чиқариб қсйибдирман), сизлар атама деб атайдирган хуфтонни срса кечиктириб сқимоқни афзал ксрар срдилар ҳамда хуфтон-дан олдин ухламакни ва ундан кейин ссзлашиб слтирмакни ёмон ксрар срдилар. Бомдодни киши. ёнида стирган намозхонни танийдирган даражада ҳаво еришганда сқиб бслар срдилар ва олтмиштадан юзтагача ост тиловат қилур срдилар», — дедилар».
Анас ибн Молик: «Биз аср сқиётган срдик, кейин бир киши Баний Амр ибн Авф қавми олдига бориб қараса, улар ҳам аср сқишаётган сркан», — дедилар.
Саҳл ибн Хунайф разисллоҳу анҳу Абу Умомадан нақл қиладилар: «Биз Умар ибн Абдулазиз бирлан бирга пешин сқидик, сснг чиқиб. Анас ибн Моликнинг ҳузурларига кирдик. Ул киши аср сқиётган срканлар. Мен: «Ай амаки, Ҳозир сиз қай намозни сқидингиз? — дедим. Ул киши: «Аср сҳидим, Жаноб А асулуллоҳ биз бирлан шундоқ намоз сқир срдилар», — деб жавоб қилдклар».
-
12-боб. (Яна) аср вақти ҳақида
Анас ибн Молик разисллоҳу анху: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам қуёш баланддалигида, ҳали унинг тафти сснмаган пайтда аср сқир сдилар.' Кейин, йсловчи (шаҳарнинг) снг чеккасига бориб,қайтса ҳам ҳануз қуёш
баландда турган бслур срди. Шаҳарнинг айрим чекка жойлари бирлан масжид оралиғи тсрт мил ёким шунга сқин келур срди»,— дедилар.
Ибн Шиҳоб разисллоҳу анҳу Анас ибн Моликдан нақл қилиб; «Биз аср сқир срдик. Кейин, бирортамиз Масжид ул-1$абоъга бориб қайтганимизда ҳам Қуёш ҳануз баландда турган бслар срди»,— дейдилар.
-
13-боб. Асрни қазо қилиб қсйган кишининғ гуноҳи ҳақида
Ибп Умар разисллоҳу анҳу ривост қиладилар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Асрни қазо қилиб қсйган одам бола-чақасию, мол-дунёсидан ажраган киши снглиғдир»,— деб айтганлар».
Абу Абдуллоҳ: «Асрни қазо қилиб қсйсангиз, бирор кишингиз слдирилган еким мол-дунёингиз сғирланган снглиғ катта йсқотиш қилғайдирсиз»,— дейдилар.
-
14-боб. Кимки аср сқимаса,..
Абу Мулайҳа разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Бурайда бирлан бирга Зу-Ғайм куни ғазотда бслдик, сшанда ул киши: «Асрни сртароқ сқингиз, Жаноб А асулуллоҳ: «Аср сқимаган киши бирор иши барбод бслган киши снглиғдир, деб аЙтганлар»,— дедилар».
-
15-боб. Аср намозининг фазилати ҳақида
Жарир разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бирга срдик. Тунда Ойга (съни, тслин Ойга) қараб: «Кейинчалик, сизлар мана шул Ойми ксриб турганингиздек раббингизни ксргай-дирсизлар, уни ксрурмен десангиз, бир-бирингизни ран-житмангиз! Агар кун чиқмоғи ва кун ботмоғидан олдинги намозларни шайтонга бой бермаслик қслингиздан келғай-дир, уларни доим сқингиз!» —дедилар-да, «Қуёш чиқмоғи-дан бурун ҳам, Қуеш ботмоғидан бурун ҳам, раббингни мақтаб тасбиҳ айтғил!»—деб қироат қилдилар».
Абу Қурайра разисллоҳу ан%у ривост қиладир^лар: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Сизларни малоика-лар кечаю-кундуз кузатиб юрғайдирлар. Бомдод ва асрда келиб тспланишғайдир, сснг сизлар бирлан бирга бслган малоикалар Арши Аълога чиқадирлар, Оллоҳ таоло ма-лоикалардан ксра схшироқ билса ҳам: «Бандаларимни нечук ҳолатда ташлаб келдингиз?» —деб улардан ссрағай-дир. Малоикалар: «Келаетганимизда ҳам, борганимизда ҳам намоз сқиётган срдилар»,— деб айтғайдирлар».
-
16- боб. Кун ботишидан олдмн аср сқиётган киши қолган бир ракъатини сқиб улгурмаслиғини фаҳмлаб қолса, намозини сқиб тугатади
Абу Хурайра разисллоҳу анҳ ривост қиладилар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Қуёш ботмоғидан олдин аср намозининг бир саждасини сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолган одам намозини ниҳоссига етказғайдйр. Қуёш чиқмоғидан олдин бомдод намозининг бир саждасини сқиб улгурмаслигига ақли етган одам ҳам намозини тугаллағайдир»,—деб айтдилар».
-
17-боб. Шом намози сқиладиган вақт ҳақида
Ато разисллоҳу анҳу: «Касал одам шом бирлан хуфтон-ни қсшиб сқийди»,— дейдилар.
А офиъ ибн Хадийж: «Биз АабиЙ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бирга шомни стирган еримиздан ёй отсак, сқимиз теккан жойни ксра оладиган пайтда сқир срдик»,—дейдилар.
Жобир ибн Абдуллоҳ разисллоҳу анҳу «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам пешинни кун қизиган пайтда, асрни қуёш тиниқ пайтда, шомни қуёш ботганда уқир срдилар. Баъзида хуфтонни, намозхонларнинг тспланганини ксрса-лар, тезлаштирар срдилар, уларнинг кечикаётганини кср-ганларида сса, кечиктирар срдилар. Бомдодни қоронғу пайтда сқир срдилар»,— дейдилар.
Салама разисллоҳу анҳу: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бирга шомни кун юзига парда тортганда сқир срдик»,— дейдилар.
-
18-боб. Шомни хуфтон деб аташларини макруқ қилган кишм ҳақида
АбдуллоҲ ал-Мазининг ривост қиладилар: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Бадавийларнинг шом деб аталмиш намозингизни бошқа ном бирлан атамоқларига йсл қсймангиз. Бадавийлар шомни хуфтон деб атамоқдалар», — деб айтдилар».
-
19-боб. Ашоъ ва атама баёни ҳамда иккаласини «Бемалол ишлатса бслғайдир» деган киши қақида
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар «Ашоъ (хуфтон) ва фажр (бомдод) намозлари мунофиқларга оғир келиб қолди. Шунда Жаноб А асулуллоҳ: «Атама (хуфтон) ва фажр (бомдод) намозларида нечук савоб борлиғини билишса срди!»—дедилар.
Абу Абдуллоҳ: «Ашоъ (хуфтон) деб атайдирми, атама (хуфтон) деб атайдирми, кишининг сз ихтиёридадир, масалан, Оллоҳ таоло: «Кимки ашоъдин (хуфтондин) кейин...» деб айтадир»,— дейдилар. Абу Мусо: «Биз Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан навбатма-навбат ашоъга имомлик қилур срдик. Бу сафар ҳам бйзнинг навбатимиз срди, иттифоқо, у киши ашоъга имомлик қилғаймен, деб салла сраб чиқдилар»,— дейдилар. Ибн Аббос ва Оиша онамиз: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъга салла сраб чиқдилар»,— дейдилар. Баъзилар Оиша онамиздан нақл қилиб: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам атамага (хуфтонга) салла сраб чиқдилар»,— дейишади. Жобир разисллоҳу анҳу: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъ сқир срдилар»,— дейдилар-Абу Барза: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъни кечиктириб сқир срдилар»,— дейдилар. Анас: «Аабий сал-лаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъни жуда кеч сқидилар»,— дейдилар. Ибн Умар, Абу Айюб ва Ибн Аббос: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам шом ва ашоъ сқидилар»,—-дейишади.
Абдуллоҳ разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Тунлар-дан бирида А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам одамлар атама. деб атайдирган ашоъ (хуфтон) намозини биз бирлан бирга сқидилар. Кейин, Жаноб А асулуллоҳ бизга юзланиб: «Билиб қсйингиз, мана шул кечадан роппа-роса юз йил стгач, ер юзида ҳозир мавжуд бслган одамлардан бирортаси ҳам қолмағайдир»,— дедилар».
-
20- боб. Аамозхонларвақтида йиғилганда ёким кеч қолганда хуфтон қачон сқиладир?
Мууаммад ибн Амр ривост қиладирлар: «Жобирдан Аабий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг нечук намоз сқимоқларини ссрадик, ул киши: «Жаноб А асулуллоҳ пешинни кун қаттиқ қизиган пайтда, асрни Қуёшнинг тафти слмаган пайтда, шомни Қуёш ботганда, хуфтонни срса, масжидга одам ксп Йиғилганда тездан сқийверар срдилар. Масжидга одам кам йиғилганда хуфтонни кечик-тирар срдилар. Бомдодни қоронғуда сқир срдилар — деди».
-
21-боб. Хуфтоннинг фазилати
Оиша разисллоҳу анҳо ривост қиладирлар: «Тунлардан бирида А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонга имомлик қшшоқлари лозим срди, Бу воқеа ислом тарқал-масидан олдин бслган срди. Ўшанда Жаноб А асулуллоҳ ҳадеганда масжидга чиқавермадилар, хатто Ҳазрат Умар: «Хотинлар ва болалар ухлаб қолдилар»,— деб овоз қил-дилар. Шундан кейин Жаноб А асулуллоҳ масжидга йиғилган намозхонларга қараб: «Бул намозни (хуфтонни) сиз-лардан бслак ер юзида ҳеч ким сқийдирмен, деб мунтазир бслиб стиргани йсқдир»,— дедилар».
Абу Мусо разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Мен ва мен бирлан кемада бирга келган шерикларим Батҳон деган ссойга келиб тушга срдик, Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам срсалар Мадинада срдилар. Ул киши ҳар кеча бизлардан биттамизга (навбатма-навбат) хуфтонга имомлик қилмакни тайинлар срдилар. Мен ва менинг шерикларим ул киши бирлан келишиб олдик, ул киши баъзи бир юмушлари бслганлиги сабабли туннинг срмигача имомлик қилди-лар. Кейин, Жаноб А асулуллоҳ чиқиб биз бирлак намоз сқидилар. Аамозни ск,иб бслгач, сша ерда ҳозир бслган-ларга қараб: «Оллоҳ таоло сизларга ато зтган неъматдан сзгаларни ҳам секингина хабардор қилингиз, шу соатда сизлардан бошқа ҳеч ким намоз сқиётгани йсқ!»—"¢ дедилар».
-
22- боб. Хуфтондан олдин ухламак макруҳдир
Абу Барза разисллоҳу анҳу: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтондан олдин ухламакни ва хуфтон-дан кейин ссзлашиб слтирмакни макруҳ дер срдилар»,—дейдилар.
-
23- боб. Хуфтондан олдин чарчаб ухлаб қолган киши хусусида
Оиша разисллоҳу анҳо ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонга имомлик қилмаклари лозим срди, (ухлаб қолиб) ҳадеганда чиқавермадилар. Шунда Ҳазрат Умар: «Хотинлару болалар ухлаб қолди»,— деб овоз қилиб у кишини чақирдилар. Жаноб А асулуллоҳ чиқиб: «Ер юзида сизлардан бошқа ҳеч, ким хуфтон сқийдирмен, деб мунтазир бслиб слтиргани йсқдир»,— дедилар. Ўша вақтларда Мадинадан бошқа ҳеч қаерда намоз сқилмас срди. Хуфтонни шафак, йсқолгандан бошлаб, туннинг биринчи қисмининг учдан бири оралиғида сқишар срди».
Абдуллоҳ ибн Умар разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тунлардан бирида хуфтон вақтида банд бслиб қолиб, унга бир Оз кечикдилар, ҳатто биз у кишини кутиб масжидда ухлаб Қолдик, бир уйғониб, кейин сна ухлаб қолдик ва сна уйғондик, шундан кейингина Жаноб А асулуллоҳ бизнинг олдимизга чиқдилар, сснг бизга қараб: «Ер юзида ҳеч ким хуфтон сқийдирмен, деб мунтазир бслиб стиргани йсқ-дир»,— дедилар».
Ибн Умарнинг сзлари, уйқу ғолиблик қилиб, хуфтонни қазо қилиб қсймакдан қсрқмасалар, ундан олдин ёким ундан кейин мизғиб олаверар срдилар.
Ибн Лббос ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тунлардан бирида хуфтонга кечикдилар, ҳатто одамлар ухлаб қолдилар, уйғониб, сна бир ухлаб турдилар. Шунда Умар ибн Хаттоб туриб, «Аамоз!» деб овоз қилдилар. Ато ва ибн Аббос: «Шундан кейин Жаноб А асулуллоҳ икки қсллари бошларида, сочларидан сув томганча чиқиб келдилар-да, «Агар умматимга машаққат бслмоғини хоҳлаганимда, хуфтонни шу тариқа сқимоқни -буюрар срдим, дедилар»,— деб айтишди».
-
24- боб. Хуфтонни срим кечагача сқиса бслғайдир
Абу Барза разисллоҳу анҳунинг айтишларича, Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонни кечиктириб сқи-моқни афзал ксрар срканлар.
Анас разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Аабий: саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонни срим кечага бориб сқидилар. Кейин, сна намоз сқидилар. Сснг; «Одамлар аллақачон намозларини сқиб ухладилар, аммо сизлар сқиймиз, деб кутган намозингизни (съни, хуфтонни) сқимакдасизлар»,— дедилар.
-
25- боб. Бомдод намозининг фазилати
Жарир иби Абдуллоҳ ривост қиладирлар: «А асулуллох саллаллоҳу алайхи ва салламнинг ҳузурларида срдик, тслин ойга қараб, «Сизлар мана шу ойни ксриб турганингиздек раббингизни ксрғайдирсизлар. Уни ксраман десангиз, бир-бирларингизни ранжитмангиз! Қуёш чиқмоғидан ва ботмоғидан илгариги намозларни шайтонга бой бермаслик кслингиздан келса, уларни муттасил сқингиз!» — дедилар Сснг: «Қуёш чиқмоғидан ва ботмоғидан бурун раббингни мақтаб тасбиҳ айтғил!» — деб қсшиб қсйдилар».
-
26- боб. Бомдод сқиладиган вақт ҳақида
Зайд ибн Собит ривост қиладирлар: «Биз Аабий саллаллоху алайҳи ва саллам бирлан бирга саҳарлик қилдик, кейин туриб бомдод сқидик. Мен: «Саҳарлик бирлан бомдод оралиғида қанча вақт бордир?»—деб ссрадим. Жаноб А асулуллоҳ; «Аллик "ёким олтмиш ост сқиғулик фурсат бордир»,— дедилар».
Ибн Молик: «Аабий саллаллоҳу алайхи ва саллам ва Зайд ибн Собит иккалалари саҳарлик қилдилар. Саҳарлик қилиб бслиштач, Аабий саллаллоху алайҳи ва саллам бомдод сқидилар»,— деди. Қатода разисллоху анху: «Мен Днасдан, саҳарлик қилиб бслишгандан то намозга кириш-гунларига қадар қанча вақт стди? — деб ссрадим»,— дейдилар. Шунда Анас: «Киши злликта ост сқиғанчалик»,— деб жавоб берган сркан.
Саҳл ибн Саъд: «Бола-чақам бирлан саҳарлик қилаётган срдим, бирдан, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бомдод намози сқимак лозимлиги ссимга тушиб қолди»,— дейдилар.
Оиша разисллоҳу анҳо: «Биз мусулмон аёллар А асулуллоҳ саллаллоҳу алайхи ва саллам бирлан бирга бомдод намози сқимак учун чодирамизга сралиб (масжидга) борар срдик. Сснгра, намозни сқиб бслиб, уйимизга қайтаётгани-мизда қоронғуда бизни ҳеч ким танимас срди (съни, бомдод намози сқиб бслинганда ҳали кул ёришмаган бсларди)»,— дейдилар.
-
27- боб. Бомдод сқиётган одам қолган бир ракъатини қуёш чикқунча сқиб улгурмаслигини англаса...
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки бом-доднинг бир ракъатини қуёш чиққунча сқиб улгурмаслиги-ни фаҳмлаб қолса, қолганини сқиб тугатсин, кимки асрнинг бир ракъатини қуёш ботгунча сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса, уни ҳам сқиб тугатсин!» — дедилар».
-
28-боб. Аамоз сқиётган одам қолган бир ракъатини сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса...
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки намозининг бир ракъатини сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса, уни сқиб тугатсин!»—дедилар».
-
29-боб. Тонг отгандан кейин қуёш чиқиб бслгунча намоз сқилмайдир
Ҳазрат Умар разисллоҳу анҳу: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам тонг отгандан кейин қуеш чиқиб бслгунча ва асрдан кейин куёш ботиб бслгунча намоз Ўқимакни манъ қилдилар»,— дейдилар.
Ибн Умар разисллоҳу анҳунииг айтишларича, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Қуёш чиқаётган ва ботаётган вақтда сқиган намозингиздан савоб умид қилмангиз!» — деб айтган срканлар.
Ибн Умар разисллоҳу анҳунинг сна бир бошқа ривостларига ксра, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Агар қуёш юзидан пардасини олаётган срса, буткул олиб| бслғунча ёким парда тортаетган срса, буткул тортиб бслғунча намозингизни кечиктирингиз!» — деб айтган срканлар. Абу Ҳурайра разисллоҳу анҳунинг айтишларича, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам икки хил келишувни, икки хил кийим киймакни ва икки намозни сқимакни мант қилган срканлар: тонг отгандан кейин қуёш чиқиб бслгунча ва асрдан кейин қуёш ботиб бслгунча намоз сқимак баданга ёпишиб турадирган ва бадани ксриниб турадирган) кийимларни киймак; биров бирлан тил бириктириб, душманлик ҳамда алоқа қилмак.
-
30- боб. Қуёш ботмай туриб сқилган намоз савобсиздир
Ибн Умар разисллоҳу анҳунинг аътишларича, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Бирортангиз қуёш чиқаетган ва батаётган пайтда намоз сқисангиз, савобдан маҳрум бслғайдирсиз!» — деб айтган срканлар.
Абу Саъид Худрийнинг айтишларича, А асулуллоҳ салаллоҳу алайҳи ва саллам: «Тонг отгандан кейин қуёи чиқиб бслгунча ҳам, асрдан кейин қуёш ботиб бслгунча ҳам намоз сқилмағайдир»,— деб айтган срканлар.
Химрон ибн Аббон қсйидаги %адисни ривост қиладирлар «Муовис бир куни: «Сизлар сқиётган намозни А асулулло: саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бирга юриб ҳам биро] марта сқиганларини ксрмаганмиз, у киши асрдан кейи! икки ракъат намоз сқимдкни манъ қилган срдилар»,— деб айтдилар». а Хафс ибн Осимнинг Абу Хурайрадан нақл қилишларичш А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тонг отгандан кейин қуёш чиққунча ва асрдан кейин қуёш ботгунча намоз сқимакни макруҳ қилган срканлар.
-
31-боб. Аср ва тонг отгандан кейинги намозлардан бошқасини манъ қилмаган киши хусусида
Ибн Умар разисллоҳу анҳу «Мен биродарларим нечук намоз сқиётганларини ксрган срсам, шундок, намоз сқийдирмен. Мен бирор кипжнинг кечаси ва кундузи, истаган пайтда намоз сқимоғига қарши срмасмен, қуёш чиқаётган! ва қуёш батаётган пайтда сқимаса, басдир»,— дейдилар.
-
32-боб. Асрдан кейин сқиладирган қсшимча ва шунга схшаш намозлар ҳақида
Умму Салама ривост қиладирлар: «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам асрдан кейин икки ракъат намоз сқидилар-да, «Ҳали Абд ул-Қуддус қабиласидан келган кишилар менинг пешиндан кейин икки ракъат намоз сқимоғимга халал бердилар»,— дедилар».
Оиша разисллоҳу анҳо ривост қиладирлар: «Худо ҳаққи, Жаноб А асулуллоҳ Оллоҳга рспара бслгунларига (вафот стгунларига) қадар пешин ва асрдан кейин сқийдиган икки ракъат намозларини сира тарк стмадилар. У киши кексайиб қолиб, сша намозларни кспинча стириб сқийдирган бслиб қолганларида Оллоҳга рспара бслдилар (вафот стдилар). Жаноб А асулуллоҳ қсшимча икки ракъат намозни умматларим ҳам срганиб олиб, қийналиб қолмасинлар деб, масжидда сқимас срдилар, аксинча умматларига енгиллик сратмоққа интилар срдилар».
Ҳишомнинг оталари ривост қиладирлар: «Оиша разисллоҳу анҳо: «Ай, синглимнинг сғли (жисним) Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам асрдан кей-инги икки ракъат намозни менинг ҳузуримда сқимаган кунлари бслмаган-дир»,— дедилар».
Оиша разисллоҳу анҳо: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бомдоддан олдинги ва асрдан кейинги сқийдирган икки ракъат намозларини сширмас ҳам срдилар, сълон ҳам қилмас срдилар»,— дейдилар.
Асвад ва Масруқ разисллоҳу анҳумонинг аътишларича, Оиша онамиз: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам кунда асрдан кейинги икки ракъат намозни сқимай менинг ҳузуримга келмас срдилар»,— деган сканлар.
-
33- боб. Ҳаво булут бслган куни намозни сртароқ сқимоқ ҳақида
Абу Мулайҳ ривост қиладирлар: «Ҳаво булут бслган куни Бурайда бирлан бирга срдик. Ул: «Аамозни сртароқ сқингиз! Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Аср намозини сқимаган киши гсёким бирор иши барбод бслған киши снглиғдир!»—деганлар»,— деб айтди».
-
34- боб. Азон вақти стган бслса ҳам азон айтилгани тсғрисида
Абу Қатода оталаридан нақл қиладирлар: «Биз А асулуллоҳ саллаллоху алайҳи ва саллам бирлан бирга кечаси йслга чиқдик. Йслда учраган қавмлардан бири: «А А асулаллоҳ, бизга бир меҳмон бслиб кетсангиз!» — дейишди. Жаноб А асулуллоҳ: «Ухлаб қолиб, намозга туролмай қолғайсизларми, деб қсрқғаймен»,— дедилар. Шунда Билол: «Мен сизларни уйғотиб қсюрмен»,— деди. Меҳмондорчиликдан кейин уйқуга ётишди, Билол туссига сстаниб
ухлаб қолди. Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам уйғотганларида офтоб юзидан ниқобини олган срди. Жаноб А асулуллоҳ: «Ай Билол! Қани айтганингни қилганинг?» — дедилар. Билол: «Уйқу мени енгиб қсйибдир»,— деди. Жаноб А асулуллоҳ: «Оллоҳ таоло истаган вақтида жонингизни олиб, истаган вақтида сизга жон ато стғайдир, сй Билол, турғил, азон айтиб, одамларни намозга чақирғил!» — дедилар. Кейин, туриб таҳорат қилдилар. Қуёш кстарилиб, кун ёришиб кетганда намоз сқидилар».
-
35- боб. Вақт стган бслишига қарамасдан одамлар бирлан жамоат бслиб намоз сқимоқ хусусида
Жобир ибн Абдуллоҳ ривост қиладирлар: «Хандақ Куни қуёш ботгач, Умар ибн Хаттоб келиб, Қурайш кофирлари-ни сска бошладилар, сснг: «А А асулаллоҳ, қуёш ботай деб турганда зсрға аср сқиб улгурдим»,— дедилар. Жаноб А асулуллоҳ: «Худо ҳаққи, намоз сқимабсен»,— дедилар. Кейин, Батҳонга жснадик, 'етиб боргач, таҳорат олдилар, биз ҳам таҳорат олдик. Сснг, қуёш ботгач, аср сқидилар, ундан кейин шом сқидилар».
-
36- боб. Бирор намозни ссидан чиқариб сқимаган одам ссига тушганда сша намознигина иода қилгайдир (қайта сқиғайдир)
Иброҳим разисллоҳу анҳу: «Кимки йигирма йил давомида намозлардан бирини сқимаган срса, сша сқимаган намозинигина иода қилғайдир»,— дейдилар.
Анас разисллоҳу анҳунинг айтишларича, "Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки бирор намозни унутиб сқимаган срса, ссига тушганда сқИғайдир, сқилмай қолган намоз учун сша намознинг сзини иода қилмакдан бошқа каффорат йсқдир, (Оллоҳни) хотирлаб намоз сқиғил!» — деган :сканлар.
-
37- боб. Аввал қазо бслган намоз сқилғайдир
Жобир разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Хандақ куни Умар ибн Хаттоб Қурайш кофирларини сскиб: «А А асулаллоҳ, қуёш ботай деб турганда зсрға аср сқиб улгурдим»,— дедилар. Кейин, Батҳонга бордик. Қуёш ботгандан сснг аср, кейин шом сқидилар».
-
38- боб. Хуфтондан кейин гаплашиб стирмоқни ёқтирмаганликлари ҳақида
Абу Минуол ривост қиладирлар: «Отам бирлан бирга Абу Барзанинг ҳузурларига бордик. Отам ул кишига:«А асулуллоҳ саллаллоху алайҳи ва саллам беш вақт намозни нечук сқир срдилар, бизга айтиб беринг!»— дедилар. Абу Барза: «Сизлар увло деб атайдирган пешинни кун оққан пайтда, асрни бирортамиз шаҳарнинг снг чеккасига' бориб уйимизга қайтганимизда ҳам куннинг тафти ҳали слмаган пайтда сқир срдилар (Шом ҳақида айтган ссзларини ссимдан чиқариб қсйибдирман), хуфтонни срса, кечиктириб сқимакни афзал ксрар срдилар, хуфтондан олдин ухламак-Аи ҳам, ундан кейин ссзлашиб слтирмакни хам ёқтирмас срдилар. Бомдодни киши енида слтирган намозхонни танийдирган даражада ҳаво ёришганда сқиб бслур срдилар ва олтмиштадан юзтагача ост тиловат ' қилур срдилар»,— деб айтдилар».
-
39- боб. Хуфтондан кейин фиқх, ва савоб хақида ссзлашиб стирмоқ
Анас разисллоҳу анҳу ривост қаладирлар: «Бир куни срим кечага сқинлашиб қолган пайтда Аабий саллаллоҳу алайхи ва саллам келиб биз бирлан намоз сқидилар, сснг: «Одамлар намоз сқиб бслиб, аллакдчон ухладилар, шундоқ смасмидир? Сизлар срсангиз, ҳануз жойнамозни тарк стганингиз йскдир, савоб умид айлаб ибодат қилмакдасиз, савоб умид айлайверингиз!» — деб хутба айтдилар».
Абдуллоҳ ибн Умар ривост қиладирлар: «Аабий саллаллоҳу алайх,и ва саллам ҳаётларида сснгги бор хуфтон сқидилар.Икки елкаларига салом берганларидан, сснг, туриб: «Мана шу ксриб турган кечангиздан бошлаб юз йил стгач, Ер юзида ҳозир мавжуд .бслган кишилардан бирортаси ҳам қолмағайдир»,—.дедилар. Одамлар Жаноб А асулул-лоҳнинг ссзларини юз йил ичида ҳеч ким қолмас сркан, деб нотсғри тушунишиб, ваҳимага тушдилар.Аслида срса, Жаноб А асулуллоҳ бугун мана шу ерда стирган тенгқур-лардан бирортаси ҳам қолмаслигани назарда тутган срди-
-
40-боб. Хуфтондан кейин бола-чақалари ва меҳмонлар бирлан ссзлашиб стирмоқ ҳақида
Абдурраҳмон ибн-Абу Бакр ривост қиладирлар: «Асҳоб Ус-суффа съни масжиднинг ҳошшсидаги супада сшайдирган уйсиз кишилар ниҳостда камбағал срдилар. Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимнинг уйида икки кишига етғулик овқат бслса, уч кишини, тсрт кишига етғулик овқат бслса, беш-олти кишини олиб кетиб, тсйғазсин!» — Дедилар. Абу Бакр уч кишини олиб келдилар. Жаноб А асулуллоҳ срса сн кишини олиб кетдилар (Уларнинг ичида мен, отам, онам, билмайман, сна хотиним, Абу Бакр бирлан пайғамбаримизнинг хонадонлари сртасидаги югурдак ҳам бор срди шекилли). Абу Бакр пайғамбаримизнинг овқатланиб олмоқларини кутиб турдилар. Туннинг худо хоҳлаганча қисми стгандан кейин уйларига қайтдилар. Шунда хотинлари: «Меҳмонларни ташлаб қай ерларда юрибсиз?» — деди. Абу Бакр: «Уларни овқатлантирмадингми?» — дедилар. Хотинлари: «Сизни келасиз деб уна-мадилар, кетиб қолдилар»,— деди. Абу Бакр сскиндиларда: «Ўзларингиз есверингиз, худо ҳакқи, мен сира емасмен!»— дедилар. Оллоҳга қасам ичиб айтурменким, овқатни қанча есак ҳам, камаймак срнига кспайиб борар срди. Биз тсйгунимизча едик, лекин овқат илгаригидан ҳам кспайиб кетди. Абу Бакр буни ксриб, хотинларига: «Ай Баний Фироснинг синглиси, нега бундай бслди?»— дедилар. Хотинлари: «Ксзларимға ишонгим келмас, овқат илгаригидан уч баробар кспайиб кетди»,— деди. Абу Бакр овқатдан едиларда: «Бу шайтоннинг ишидир»,— дедилар. Яъни, овқат емасмен, деб ичган қасамларини назарда тутдилар. Кейин, сна бир луқма еб, қолганини Аабий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига олиб кетдилар. Мен сша ерда қолиб тонг оттирдим. Биз бирлан бир қавм сртасида иттифоқ тузилган бслиб, унинг вақти стган срди. Биз сн икки киши бслиб ажралиб чикдик. Уларнинг ҳар бири бирлан қанча одам келганини билар срдим, барчалари биргаликда сша овқатдан едилар».