forum.ziyouz.com
Kutubxona => Boshqa kitoblar => Mavzu boshlandi: As-Samarqandiy 23 Iyul 2010, 04:04:08
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Aziz forumdoshlar! Kelinglar birgalikda qisqa, ammo ajoyibu g'aroyib, sarguzashtlarga boy, hamma uchun birdek qiziqarli bo'lgan hikoyalar yozamiz!
Bu yerdagi hikoyalarni bir kishi yozmaydi, balki birgalikda yozamiz. Bir kishi bir hikoya boshlab beradi, qolganlar kelgan joydan mazmuniga qarab davom ettiradi. Qarabsizki, natijada bitta hikoya tappa tayor. Bitta hikoya nihoyasiga yetgach, boshqa bir hikoya boshlanadi.
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Bo'lmasa o'zim boshlab bersam. Hikoyani "Hamid va uning do'stlari"deb atay qolamiz.
Hamid va uning do'stlari
Yakshanba. Bugun dam olish kuni. Hamidning onasi ug'lining shirin uyqusini buzgisi kelmay, sekin oyoq uchida uning xonasiga kirib, yuvulishi kerak bo'lgan kiyimlarini olib chiqib ketdi. Bilmasdiki, ug'li allaqachon uyg'onib, yuvunmasdan uydan chiqib ketganligini. U hammadan oldin kelishilgan joyda o'z vaqtida paydo bo'ldi. Ketma ket uning do'stlari ham yetib kelishdi. Hamid uddaburon, aqqli va tashkilotchi bola edi. U bugun bir xayrli ish rejasida do'stlarini bu joyga yig'gan edi. (Marhamat, qadrli forumdoshim, siz davom ettiring. Bu shunchaki mashq, voqealar rivoji sizga bog'liq.)
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Aziz forumdoshlar! Kelinglar birgalikda qisqa, ammo ajoyibu g'aroyib, sarguzashtlarga boy, hamma uchun birdek qiziqarli bo'lgan hikoyalar yozamiz!
Bu yerdagi hikoyalarni bir kishi yozmaydi, balki birgalikda yozamiz. Bir kishi bir hikoya boshlab beradi, qolganlar kelgan joydan mazmuniga qarab davom ettiradi. Qarabsizki, natijada bitta hikoya tappa tayor. Bitta hikoya nihoyasiga yetgach, boshqa bir hikoya boshlanadi.
Xafa bo'lmangu, birodar, mavzularni diqqat bilan qaytadan o'qib chiqsangiz bo'larkan. Axir bunday mavzu borku. Adashmasam, nomi:"Forumdoshlar romani" edi shekilli.
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Xafa bo'lish yuq, e'tiboringiz uchun katta rahmat! Bunaqa mavzu borligini bilmas ekanman. Sinchkovsizligim uchun uzr, birodar!
Bu mavzuni "Bizning hikoya" deb nomladim. Bu yerda roman emas qisqa va lo'nda hikoyalar yozamiz, xolos. Bu faqat mening bir arzimagan tashabbusim va g'oyam. Agar forumdoshlar bu mavzuda qatnashishni hohlashmasa, bu mavzuning ham umr uzoq bo'lmaydi. Moderatorga bir iltimos qilamiz, o'chirib tashlay qoladi.
Olloh ilmingizni ziyoda qilsin,Ilohim!
Assalomu alaykum va rahmatullohu va barokatoh!
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Bo'lmasa o'zim boshlab bersam. Hikoyani "Hamid va uning do'stlari"deb atay qolamiz.
Hamid va uning do'stlari
Yakshanba. Bugun dam olish kuni. Hamidning onasi ug'lining shirin uyqusini buzgisi kelmay, sekin oyoq uchida uning xonasiga kirib, yuvulishi kerak bo'lgan kiyimlarini olib chiqib ketdi. Bilmasdiki, ug'li allaqachon uyg'onib, yuvunmasdan uydan chiqib ketganligini. U hammadan oldin kelishilgan joyda o'z vaqtida paydo bo'ldi. Ketma ket uning do'stlari ham yetib kelishdi. Hamid uddaburon, aqqli va tashkilotchi bola edi. U bugun bir xayrli ish rejasida do'stlarini bu joyga yig'gan edi. (Marhamat, qadrli forumdoshim, siz davom ettiring. Bu shunchaki mashq, voqealar rivoji sizga bog'liq.)
Yuvinib chiqib ketti deb boshlamabsizda davom ettirmoqchidim, yuvinmay chiqib ketilgan joyda...ohiri hayrli bumasa kerak...?
-
Bismillohir rohmanir rohim!
Aka, qiziqsizlarda. Bu shunchaki hikoya bo'lsa, hikoya qahromonini o'zimiz o'ylab topgan bo'lsak. Voqealar rivoji sizlardan deb yozib qo'ygan bo'lsam. O'sha joyi yoqmagan bo'lsa, "O'sha payt bahor fasli edi. Hamid uylaridan uncha uzoq bo'lmagan, mavjlanib oqib turgan anhorda yuz -qo'llarini yuvib, yo'lida davom etdi." deb davom ettira qoling edi. Yoqmagan joyariga o'zlaringiz xayrli bahona topib qo'ya olmaysizlarmi? Akajon?
Ollohim ilmingizni ziyoda qilsin,Ilohim!
-
ko'p gapirmasdan hikoyani davom etirila unda kora..
ozim davom etirraman.. Bismillohu rahmonu rahim.
U joy hammaga tanish va mashhur kafelardan biri edi. Shunday qilib soat 9;00 Hamidning dostlari birma bir kirib kelishdi. Ular bir birlari bilan salomlashib. dosturhondagi noz-u nematlarni g'ajib ottirishdi.. va nihoyat ular kutgan inson kirib keldi. Do'stlar baravariga turib u insonga salom berishdi. Bu yaqin dostlarning u insoning qanchalik kutganliklari ko'zlaridan bilinib turar barchallari barralla hursand edilar, va nihoyat u inson gapirishi boshladi..
DAVOMI OZILADAN>
-
Hamma o`zi o`zi bilan ovora edi, Shunda hammaning etiborini "Bo`ldi to`xtanglar bu yerga rejani tuzgani keldik, maishatga emas" ovoz tortdi. Bu qo`rqinchli ovoz sohibi Hamid edi. shunda Zohidjon uni bu yerda hal qilmaganimiz durust, anavu stoldagilar bizdan ko`zini uzishmayapti dedi. Hamid va uning do`stlari duo qilishdida tashqariga yo`l oldi,
-
Hamid Ketar ekan Zohidga:
-Ey oshna nima qilardin, mani sudrab bu KARCH qilib so'yilgan Qovunlarni yeyomasdan qattgayam ketardim dib qoldi.
Shunda Zohid-
-Sen KARCh qilib kesilgan qovun yegani keldingmi? yo qizningni unashtirgani deb jahil bilan gapirdi.
Hamid ozgina uyaldida Zohidga qarab hali qaytar dunyo qaytadi oshna, sen ham qizini unashtirgani kelganingda man ham KARCH qilib qovunlarni so'yamanda endi bittasini og'zinga yaqinlashtirganingda qudalarni yonida gap otaman o'shanda Armonda qob ketasan deb aytibdi.
Zohid va hamid Kafeni orqasiga o'tishdi , Hamid cho'ntagini qidirib ohiri bir honaga kiradigan Eski va kotta kalitni olib eshikni ochdi , Zohid ichkariga kirdi-yu Hang-u-mang bo'b qoldu,.
-
...
Iflos xona bir kunda chinnidek toza, devor tomonga to'shalgan joynamoz ustida kimdir namoz o'qiyatgandi. Chiroq yo'qligi va xona qorong'uligi sabab uning kimligini bilib bo'lmasdi. Hamid Zohidga "Bu kim?" ma'nosida imo qildi. Chunki kalitdan Zohidda ham bor edi.
-
Sajdada o'ttirgan bir qiz edi.. Bu hamidning qizi bo'lib endigani maktabni bitirirb yurudiskiy litseyga o'z hujjatlarini topshirgan edi. Maktabda yaxshi o'qimagani uchun litseyga o'zini kuchi bilan kirolmadi o'shanchun Hamid domlalarni tanishini topib qistir-qisir muallajalari bilan qizini litseyga kirgizib qoydi. Zohid Hamidning qizini nomoz oqiyatganini ko'rib havasi keldi, chunki o'zini qizi hali beri sajdaga boshi yetmagan ko'chagash, faqat duganalari bilan BRADVEGA borib marojniy yeydigan qizlardan edi. Shunda zohid Hamdinng qizi Risolatning yoniga bordida, yoniga turib qizning guzaligini ko'rib bu guzal qiz namoz o'qiganida 100 baravar guzal bo'lganini sezdi/ Shunda Zohid Hamidga qarab:
-oshna o'zin puchuq boyin-ku manikadan pas, ko'zlaring piskaligidan hitoydakilar hijolatda, lekin shunday qizin bor deb qoydi.
Hamid bo'lsa:
-Ha nimasini ayatasan oshna, manam bir-br o'ylanib qolaman debdi.
Shunda risolat namozni tugatib, dadasiga va Zohid amakisiga Salom berdi va qo'lidan sotkasini chiqarib telfon qila boshladi, va nihoyat u kutgan inson osha cafeni orqasidagi honaga kirib keldi..
-
Xonaga kirib kelgan baland bo'yli, qirra burun, sochlarini paxmoqday qilib o'stirib olgan Arman millatiga o'xshashib ketadigan bu yigit xamma bilan o'ta jiddi va qisqa salomlashdi va endigina nomozini tugatib qo'lida joynomozi bilan turgan Risolatga bir qarab qo'ydida, Hamiddan tezda maqsadga ko'chshini xamda bu o'yinda U nima ish qilishi kerakligi xaqida so'radi.
-
-Arman yigit Risolatga nimadir demoqchi bo’ldi-yu, lekin orqasidan chiqib kelgan Xamidga ko’zi tushdi. Arman Risolatga xayirlashuv oxangida bosh chayqatib xonani tark etdi.
Arman uchrashuv joyini tark etar ekan yo’lda faqat bir narsani o’ylardi nimaga bu ishga rozi bo’ldim"¦ishkali chiqmasa bo’lgani"¦
-
Arman Yigitning Ismi Karen Bo'lib Qosh-u ko'zlari qora boyi pasdi kelishgan Yurganda hamma qizlar unga shaydo bo'ladigan yigitlardan edi... Bu holatdan Risolat ham kechikmagan edi. Kareni ko'rgan zohoti, unga ko'ngil qo'ydi...
Karen fikr-u hayolli o'sha ihskalda edi?? nega ro'zi bo'ldim, agar tutulib qosam onam bor unga nima bo'ladi? yana musufir bo'lsak o'zi uzbekchani zo'rg'a gapirsalar endi nima bo'ladi deb yo'lida davom ettdi....
Hamid Va Zohit bir-biriga kulumsirab qarab:Zohid gap ochdi"
-Hamid dedi-u, seni laqma disam sendan oshib tushadigani ham bor ekan, jaa laqma ekanmi? jo'ra dedi.
Shunda zohit:
-nimasini aytasan, Mendanda oshib tushdi deb kulishdi...
Risolat bu galarni eshitar ekan, Karen tutulib qolmasligini juda-juda hohlardi, agar Karen eson-omon kelsa Unga sevgisini aytishiga qaror qildi.
-
khozirgina risolat opamiza nomoz o'qigandila, unda shomga berilibdi-de azon
karen tohorat honaga kirdi, odam gavjum hamma yoq suv bo'lib, biri qo'lini yuvsa, biri betini yuvadi, Hayron qoldi o'ziga o'zi shu uzbeklaram g'alati halq, cho'milmoqchi bo'lsang uyinga deb o'ziga o'zi pichirladi..
Karen tohoart qilmasdan, odamlarga qo'shilib masjidga kirdi, kirishi bilan u o'zini yosh bolalladay his qildi.. hamma yoq toza hushbo'y edi, karen o'zini kichkinaligida boradigan dadyasini uyida his qildi... dadyasini uyi ham huddi shunday edi, juda kotta hamma yo'q toza chunki kareni babulyasi shunaqa toza ayolllardan edi( bu yog'i oxshamayapti chota)
Karen tura-tura masjidan chiqib kettdi, lekin biror narsasini qoldirib kelganday masjidan chiqib kettdi.. u o'zini boshqacha his qildi.....
-
Karen tarbiya topgan oilada dinga uncha yaxshi e'tibor berilmas, to'g'risi, u o'zining qaysi dinga mansubligini ham aniq-tiniq anglamagandi. Tilida Xudoga ishonmaslogini ko'p ta'kidlasa ham, qalbining allaqaysi burchaklarida tugab borayotgan shamday nur sochib turardi Ilohiy bir tuyg'u. Ammo yoshlikdagi tarbiya, qolaversa u o'sgan muhit islom olamidan tamoman yiroqda bo'lgani sabab u bu tuyg'uning nima ekanini tushunmasdi. Ammo hozir jome masjididan chiqib ketarkan, bu yerga yaqin, juda yaqin fursat ichida yana qaytib kelishi kerakligini ich-ichidan his qildi...
-
Moshinada o'ttirdi-da, puli hecham qolmagani esiga tushdi..
Eh dedi masjidga berib keganman, endi nima bo'ladi deb to manziliga yetgunga qadar Taxichiga puli yo'qligini aytmadi,
Moshina uni aytga joyiga oborib qo'ydi, shunda Karen texichiga qarab, oka uzur pulimi masjidga berib qo'ygan edim khozir yonimda bir tiyinim ham yo'q oka, hammasini masjidga berib kegandim, esimdan chiqib qolibdi puli olib qolish dede,
Shunda taxichi:
-Nima man shunchalik Fu-fu ga o'xshavomami ukam dedi,
Karen iltimos oka deb yubordi, Taxichi bo'lsa mayli Khozrigina Hayrulla Hamidovni Holislik Sari degan eshitirishini eshitib kevoman Holis ish qilish savob, mayli bermiy qoya qol osha pulingni dedi Taxichi,
Taxichi jahili chiqdimi chiqmadimi moshinina tezlashtirib ketib qoldi.
KAren shunda o'ziga o'zi qanaqa Holislik, agar khozir armanyada bo'lganimda, bira to'lasi qomoqa ketardim deb o'ylab qoldi.. Fikrini o'zgartirdi-da, yonidagi Katta binoga qaradi.
Binong Ustiga, Bank deb yozilgan edi..
-
Karen bank sohasi bo'yicha o'qishni tamomlagan, lokin hali ishini tayin qilmagan edi. Shu bankka ishga kirsam edi deb hayolidan o'tkazdi u. Hay hay shunday joyda bizga ishchi o'rni qolarmdi deb miyig'ida kulib qo'ydi. Cho'ntakda himiram yo'q, bu ahvolda yashab bo'lmaydi, jaa bo'lmaganda qoravul qilib ishga olishar degan hayol bilan tavakkaliga bino ichkarisiga kirib ketdi...
-
Menimcha asar chalkashib ketdi.
Karen Bankda nima qilib ish qidirib yuribdi, bu yoqda Xamid tezroq ishni tugatib qaytishini Risolat esa uni kutib o'tiribtiku.
-
Karen bank binosi oldida turar ekan, Masjid taxorat xonasida ko'rganlari va namozga shoshilib ketayotgan insonlarni xecham xayolidan chiqara olmasdi. Qalbida esa ajoyib xis tuyg'u uyg'ongan edi. Boshlagan ishini oxiriga etkazib qo'yganidan so'ng qaytib bunday ishlarga qo'l urmasligini va bu xaqida Risolat bilan ko'rishganda unga xam aytishini diliga tuydi. Qalbida uyg'ongan o'sha xis tuyg'ular bilan U bank eshigini ochdi. Eshik oldida qurollangan qo'riqchilar turardi.
-
Karen banka kirib kettdi,Qo'riqchillarga qarab jilmaydi-da ichkariga kirib kettdi, Karen o'sha bankda oddiygina ishchi bo'lib ishlardi, bu ishni unga Zohid topib bergan, Va yaxshigina pul to'lashardi, lekin bankni ish ancha qiyin shekilli, boshidagi sochlari ham asta-sekin to'kiladigan bo'lib qolgandi va bu narsa Risolatga juda yoqar edi.
KAren o'z honasiga kirdi, va stulga o'ttirib yonidagi turgan foto suratga ko'zi tushdi, bu surat , 2004 yil Darchaga hotini va bolasi bilan ketganda Hamid aka o'zi olib qoygan rasimlarfdan biri edi. U hotinga qarab besh daqiqa qarab turdi, kiyin -eh yaxshi kunlar dedi o'ziga o'zi. BOlasini beg'ubor ko'ziga qarab, uni shoh-shoddon kulgilari qulog'larini yonida jaranglagandey bo'ldi...
Birdan eshik ochilib Risolat kirib keldi. Risolatning qo'lida, o'tgan kuni pishirilgan osh turardi, Karen o'ziga qarab ehh bemaza oshlar degandey bo'ldi..
-
O'tgan kuni pishirilgan bemaza osh bo'lsada Karen uni yedi. Muxumi osh emas edi bu yerda sog'ingan qalblar uchun diydorlashuv edi xalos bu......
Karen yo'lga otlanar ekan chiqib ketyotib Risolatga bir parcha qog'oz tutqazdi. Unda Karenning Risolatni ko'zlariga qarab aytolmagan so’zlari turardi;
Egilib mag’rur qatdim
otdan tushsa omadim
unutma muxabbatim
meni doim eslab yur!