Mahmud og'a:
- Mening yolg'izgizna qizim bor, afandi. Ibodatli,itoatli, Allohdan qo'rquvchi bo'lsin duolar qildim,Hudoga shukr,shunday bo'ldi.
- Mashaalloh,qizingiz odobli tarbiyali ekan.Alloh qo'llasin.
Suhbat asnosida maqsad o'z-o'zidan o'rtaga chiqib kelmoqda edi. Yusuf afandi gapni nimadan boshlashni bilmay taraddudlanar ekan,og'a bir narsa nogoh esiga tushgandek:
- Afandi, hali shahsiy bir masala hususida gapirdingiz,-dedi.
Endi ikkilnaishga hojat qolmaganini sezgan mehmon hozirlanib tomoq qirdi. Negadir yurak urishi tezlashgandek bo'ldi. Tashqarida sukunat,qadam qadam tovushlari ham tindi. Hali bir daqiqa avval yonida bo'lgan Aminaning otasiga Yusuf og'a dedi:
-Og'a, sizga bir kuni choyhonada ikki yigitni ko'rsatgan edim. Esingizdami?
-Ha. O'tgan kuni gaplashgan yigitlar...
- Ha. Ulardan biri Mustafo,ammamning nabirasi, qizining o'g'li.
Og'a birdan hayajonlanib:
-Shundaymi?
Yusuf afandi:
-Shunday og'a. Uning buvisi bilan mening otam tug'ishgan aka-singil.
- Ko'p yahshi,juda soz,unday bo'lsa,nega o'sha kuni tanimaganga oldingiz?
- Bir kuni onasi biznikiga kelib,Mustafoni chetdan kuzatgan bir-ikki odamlar fikrini bilib ber, deb mendan iltimos qildi. Men sizlardan so'radim og'a. Tabiiyki,hatoyimiz uchun jazoga tayyormiz, og'a...Biz shu yigitni uylantirish harakatidamiz.
Bu orada tashqaridan qadam tovushi eshitilib yaqinlab kela boshladi. Yusuf afandi jim bo'ldi. Bir-ikki soniyadan keyin Amina ichkariga kirdi. Olib kelgan ayronni izzat-ikrom bilan avval mehmonga, keyin esa otasiga tutdi. Otasi:
-Qo'ling dard ko'rmasin,qizim. Ayronni shu yerga qo'ygin.Sen boraver,-dedi.
Amina ayronni qo'yib chiqib ketgach, Yusuf afandi davom etdi:
- Nima edi, ha, o'sha Musatfoni uylantirmoqchimiz. Allohning amri, Rasululloh s.a.v. sunnatlariga binoan qizingiz Aminani o'g'limiz, jiyanimiz Mustafoga so'rab keldim,og'a. Mana, siz bilan bo'ladigan shahsiy gapimiz shu.
Yusuf afandi bir ikki lahza tin olib, Mahmud og'aning og'ziga tikildi va javob kutib o'tirmasdan so'zida davom etdi:
-Odatimizga ko'ra avval ayollar bir ikki marta qatnaydi, so'ng ishga erkaklar aralashadi. Men esa boshqacha yo'l tutmoqchi bo'ldim. Tabiiyki, masala faqat sizning maqullashingiz bilan hal bo'lmaydi. Albatta, onasidan so'raysiz, qizning fikrini bilasiz va shunga ko'ra javob berasiz. Agar rizolik bersangizlar yahshi bo'lardi. Shunda sovchiligimizni oshkor etardik. Biror sababga ko'ra bermaydigan bo'lsangiz, bu sirligicha qolardi.
Mahmud og'ani hayajon bosgandek bo'ldi. Quloqlarim aldamayaptimi, degandek ko'zlarini bir nuqtadan olmasdan so'radi:
- Aminani Musatfoga dedingizmi,afandi?
- Ha,og'a.
- Musatfo yahshi yigit. Madaniyatli. O'tgan kun ham u haqdagi fikrimni aytib edim. Vazmin,oliyjanob yigit.
So'ng Yusuf afandiga qaradi:
- Afandi, inshaalloh bu ishni cho'zmasmiz. Men ra'yimni hozirdaniq bildirishim mumkin. Agar onasi va qizim rozi bo'lsalar, men ham bu taklifni ma'qullayman. Alloh hayrli etsin. Barobar duoda bo'laylik. Mendan so'rasangiz, qizim Mustafodek yigitga aslida loyiq ham emas. Endi bizgabiroz muhlat bersangiz. Uydagilarga vaziyatni tushuntiray. Chunki turmush qiladigan Amina.
- To'g'ri og'a, aslida qiz va hotindan so'ramay maslahatlashmay, o'zboshimchalik bilan qizini duch kelganga berib yuborishga men ham qarshiman. Bu dinimizga zid. Ba'zilar puliga, mol-davlatiga qarab qizini uzatadi va ikki kun o'tar - o'tmas ish mahkama eshigiga taqaladi. Qiz bormayman deb qarshilik qilishiga qaramay ota qaysarlik qilib turib oladi. Natijada qiz bir oliyjanob yigit bilan qochib ketadi. Ikki kundan keyin esa majburan nikoh o'qiladi.
Ular bu mavzuda uzoq suhbatlashib o'tirdilar.Yusuf afandi oqshom yaqinlashgani uchun og;aning qistoviga qaramasdan o'rnidan turdi:
- O'tirsam bo'lar edi, ammo kech qaytishimni uyga aytmagan edim...