ELFİDA

Bir umutsuzluk vadisinde gördüm seni
Düşlerimi karıştırdın
Sevdim, sahiplendim
Umut vadisinin dikenlerini
Bir bir temizledim, sen geldin ya
Ayaklarına batmasın diye,
Yoluna çıkacak taşları bir bir ayıkladım,
Gülleri dikensiz yaptım, yaban güllerini sakladım
Seni sarmasınlar diye,

Yokuşlarda terlemeyesin,
Geceleri uykusu kalmayasın diye
Yokuşları düzledim,
Ay ve yıldızlara perde çektim
Umutsuzluk vadisinde gördüm seni
Sardım yüreğime sevdim seni

Dertlerimi unuttum, dertlileri sildim,
Bakışlarımda hep gülücük aldım,
Hüzünlendim güldüm,
Ağladın göz yaşlarını sildim,
Gözlerimi gözlerine sardım   
Gözlerin kızarmasın,
Yüreğinde hüzün kalmasın diye.

Saçlarımı süpürge yapıp süpürdüm
Hayatın sana verdiği acıları,
Yarınlarımı bugün yaptım seni mutlu etmek için,
Ser verdim, sır vermedim
Derdine her an merhemdim
Dertlerin derdim oldu ağlamasın diye gözlerin

Umutsuz vadisinde ki gülleri kıskanmadım, senden
Sırf mutlu olasın diye benlen
Sevdim diye aktım yüreğine
Serdim varı mı yoğumu ellerine
Ekmeksiz kaldım ekmek istemedim
Sadece seni sevdim diye

Umutsuzluk vadisinde bir elfidaydım
Sevdiğim uğruna fedaydım,
Servet demedim sundum sana
Bedenim zaten köle idi uğruna
Yüreğimi serdim sevdiğim, ayaklarına,
Sadece seni sevdim diye.


İSMAİL TÜRKMEN

S.aleyküm. Ben size elimden geldiği kadar Necip Fazıl Kısakürekten şiirler göndermeye çalışacağım.

ALLAH DERİM

           

Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;

Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!

İsterseniz hayat aşını verin;

Sayılı nimetler bal olsa yemem!

 

Ey akıl,  nasıl da delinmez küfen?

Ebedi oluşun urbası kefen!

Kursa da boşluğa asma köprü, fen,

Allah derim, başka hiçbir şey demem!

ALLAH DİYENE

 

Her şey, her şey şu tek müjdede;

Yoktur ölüm, Allah diyene!

Canım kurban, başı secdede,

İki büklüm, Allah diyene!

 

Akıl, kırık kanadı hiçin;

Derdi gücü 'nasıl' ve 'niçin'...

Bağlı, perçin üstüne perçin,

Benim gönlüm Allah diyene...

ANNEME MEKTUP

           

Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,

Her gün biraz daha süzülmekteyim.

Her gece, içinde mermer döşeli,

Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.

 

Böylece bir lâhza kaldığım zaman,

Geceyi koynuma aldığım zaman,

Gözlerim kapanıp daldığım zaman,

Yeniden yollara düzülmekteyim.

 

Son günüm yaklaştı görünesiye,

Kalmadı bir adım yol ileriye;

Yüzünü görmeden ölürsem diye,

Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim.

AYNADAKİ HALİME

 

Akmayan yaşlarla sıcacık yüzün;

Yavrum, bugün seni pek ölgün gördüm.

Gözünde bir küçük noktadır hüzün,

Neş'eni ne bugün, ne de dün gördüm.

Eğri dallar gibi halsiz, yorgunsun,

Birikmiş sulardan daha durgunsun,

Görünmez bıçakla içten vurgunsun,

Seni öz yurdunda bir sürgün gördüm.

Geçti bir cenaze peşinde ömrüm;

Bilemem, vardığın neresi, bugün?

Hergün yürüdüğün kadar yürüdün,

Arkasından kendi ölünün; gördüm.

AYNALAR YOLUMU KESTİ

 

Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;

İşte yakalandık, kelepçelendik!

Çıktınız umulmaz anda karşıma,

Başımın tokmağı indi başıma.

Suratımda her suç bir ayrı imza,

Benmişim kendime en büyük ceza!

Ey dipsiz berraklık, ulvî mahkeme!

Acı, hapsettiğin sefil gölgeme!

Nur topu günlerin kanına girdim.

Kutsî emaneti yedim, bitirdim.

Doğmaz güneşlere bağlandı vâde;

Dişlerinde, köpek nefsin, irade.

Günah, günah, hasad yerinde demet;

Merhamet, suçumdan aşkın merhamet!

Olur mu, dünyaya indirsem kepenk:

Gözyaşı döksem, Nuh Tufanına denk?

Çıkamam, aynalar, aynalar zindan.

Bakamam, aynada, aynada vicdan;

Beni beklemeyin, o bir hevesti;

Gelemem, aynalar yolumu kesti.

AZGIN DENİZ

 

Hangi hissin parmağı dokundu ki, derine,

Düştü bir gizli alev salkımı içerine?

Hangi kâbus bastı ki, seni uykularında,

Birdenbire cehennem kaynadı sularında?

Örtüldü baştan başa tenin beyaz bir terle,

Duman duman yayılan incecik köpüklerle.

Hangi dert kaldı, söyle, bağrına üşüşmeyen,

Hangi ölüm şarkısı, bu dilinden düşmeyen?

Hangi öfkeyle yüzün, böyle karıştı yer yer,

Sana yan mı baktılar, bir şey mi söylediler?

Bir şey dinleme artık, artık bir şey dinleme!

Çağır, bütün günahkâr ruhları cehenneme!

Karşına, sahil, kaya, insan kim çıkarsa vur!

Vur başına, âlemde, kör, sağır, ne varsa vur!

Sal her taraftan, dağdan, gökten, pencereden sal!

Nihayet kala kala dünyada tek kişi kal!

1927

 

BABADAN OĞULA

 

Eve dönmez bir akşam;

Ve gün yüzlü çocuğu,

Sorar: Nerede babam?

         

Bakarlar, oldu, bitti;

Gelir, derler çocuğa,

Baban attâya gitti.

         

Uzar gider bu attâ;

Ve neler neler olmaz!

Ve kimbilir ve hattâ;

         

Bir mahşer gerisinde;

Babası döner bir gün,

Oğlunun derisinde...

1946

 

BAHÇEDEKİ İHTİYAR

 

Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış

Nurlu ihtiyarın yanaklarında.

Yapraktan saçını yerlere yaymış,

Sonbahar ağlıyor ayaklarında.

 

Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,

İçi karanlıkla dolu gözleri;

Alnında akşamın ince kederi,

Sessizliğin sırrı, dudaklarında.

 

Yanan bir kağıtta küçük bir satır

Yazı gibi akşam onu karatır;

Artık o, silinen bir hâtıradır,

Bu ıssız bahçenin uzaklarında...

1930

 
 
 
 

BAŞIBOŞ

 

Vatanımda sular akar, başıboş;

Herkes, birbirini kakar, başıboş.

Bozkırlardan topal bir tren geçer;

Çocuk, merkep, öküz bakar, başıboş.

Yanmaz da yürekler, güneşe atsan;

Bir kibrit, bir orman yakar, başıboş.

Tarih, kutuplara kaçmış bir fener,

Buz denizlerinde çakar başıboş.

Yirmidokuz harflik sözde aydınlar,

Yafta yazar, isim takar, başıboş.

Allah'ım sen acı bu sâf millete!

Akşam yatar, sabah kalkar, başıboş...

1964