ҲАЁТ – БЕБАХО НЕЪМАТ.
Аллоҳ таоло инсонга берган беҳисоб неъматлардан бири – тириклик ва жон неъматидир. Чунки бу неъматни инсонга Аллоҳ таолодан ўзгаси бера олмайди. Инсон ўзига омонатга берилган жонни ўз қўли билан таҳликага отиши, яъни ўз жонига ўзи қасд қилиши энг оғир гунохи кабиралардандир. Зеро ўз жонига қасд қилиш Аллоҳ таолонинг унга ато этган неъматларига, хоссатан берилган умр, белгилаб қўйилган тақдирига нисбатан кечирилмас исёндир.
Аллоҳ таоло Қурони кармда шундай мархамат қилади: “Бир-бирларингизни (яъни, мўмин мўминни) ўлдирманг! Албатта Аллоҳ сизларга меҳрибон бўлган Зотдир” (Нисо, 29).
Ушбу оятда Аллоҳ ҳаром ишларни содир этиш орқали мўминларни бир-бирларини ўлдиришдан, молларини ботил йўл билан ейишдан қайтармоқда. Аллоҳ буюрган ва қайтарган ишларда одамлар учун раҳмат бор. Аллоҳ бандаларига меҳрибон Зотдир.
Бу оят, шунингдек, ўз жонига ҳақиқий қасд қилиш ёки пичоқ, заҳар ва шунга ўхшаш нарсалар билан қасд қилишни ҳам қамраб олади. Аллоҳ инсоннинг бошқаларга нисбатан жиноятини ўзига, балки бутун инсониятга қарши жиноят эканини маълум қилмоқда”.
Собит ибн Заҳҳок розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Ким Исломдан бошқа миллат билан ёлғондан атайлаб қасам ичса, у айтганидек бўлади. Ким ўзини ўткир нарса билан ўлдирса, ўша нарса билан жаҳаннам оловида азобланади” (Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Насоий, Доримий ва Аҳмад ривояти).
Инсон ихтиёри ўзида бўлгани билан хоҳлаган ишини қила олмайди. У Парвардигори Аллоҳ буюрганидек ҳаёт кечириши лозим. Уни Аллоҳ яратган, унинг жони ҳам Аллоҳ измидадир. Банда хоҳлаган пайтида ўзини ўлдириши мумкинмас.
Агар бандага истаган вақтида ўзини ўлдириш рухсат берилса, у ҳолда инсон ҳаёти арзимас нарсага айланиб қолар, яна тириклик низоми бузилган, башарият ҳаёти издан чиққан бўларди.
Пайғамбаримиз Муҳаммад мустафо (с.а.в) ўз ҳадисларида Инсон ўз жонига қасд қилиши энг оғир гуноҳлардан экани ва бу гуноҳ сабабли охиратда қаттиқ жазога мубтало бўлишини баён қиладилар.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким тоғдан ташлаб, ўзини ўзи ўлдирса, у жаҳаннам оташида абадул-абад ўзини тоғдан ташлаб туради. Ким заҳар ичиб, ўзини ўзи ўлдирган бўлса, у жаҳаннам оташида заҳарини қўлида тутган ҳолида абадул-абад (заҳар) ичиб туради. Ким ўзини ўзи темир нарса билан ўлдирган бўлса, жаҳаннам оташида ўша темирни қўлида тутган ҳолида абадул-абад ўша(темир)ни қорнига санчиб туради”, – дедилар”.
Гохида инсоннинг бошга турли туман савдолар тушши мумкин, аммо арзимас муаммолар туфайли шайтоннинг васвасасига учиб ўз жонига қасд қилаётган шахслар ҳам учраб турмоқда.
Ўзини жонига қасд қилиш, осиб ўлдириш, ўзига ўзи ўт қўйиш, атайлаб сувга ашлаб чўкиб ўлиш ва бошқа холатлар Аллоҳ берган умрга нисбатан исёндир, чунки Қуръони каримда: “Эй иймон келтирганлар! Аллоҳга ва Расулига (буйруқларига) хиёнат қилмангиз ва (бир бирингиздаги) омонатларингизга (ҳам) билиб туриб хиёнат қилмангиз!” (Анфол сураси 27 – оят) деб амр қилган.
Аллоҳ таоло барчалармизни бундай ёмон хотима топишдан ўзи асрасин.
“Муҳаммад Солиҳ ҳожи” жоме масжиди имом хатиби А. Шерматов