Ba’zilar o‘zi taniydigan, o‘zidan oldin o‘lgan kishilarni ko‘rmaydilar (uchratmaydilar). Chunki unda dunyoda bo‘lgan narsasi o‘layotganda ketadi.
Shuning uchun ba’zilari yahudiy bo‘lib o‘ladi, ba’zilarini esa nasroniy bo‘lib o‘ladi va ularning orasiga ketadi. Bir kishi dunyodan ko‘chib, marhumlarning oldiga bordimi, marhumlar undan dunyodagi qo‘shnilari haqida so‘raydi va falonchi qaerda deydilar. Bu esa: "O‘lganiga ancha bo‘lgandi", deydi. Marhumlar: "Biz uni ko‘rmadik, balki Hoviya jahannamiga ketgandir", deyishadi.
Bir kishi tushda ko‘rilib: "Alloh taolo senga qanday muomala qildi?" deb so‘ralganda, u: "Men va falonchi do‘stlarim juda ko‘p xayr va ne’matlarga noil bo‘ldik", dedi. Holbuki, uni do‘stlari bilan birga horijiylar, ya’ni yazidiy degan yo‘ldan adashganlar o‘ldirgandi. Undan qo‘shnisi haqida so‘ralganda: "Biz uni ko‘rmadik", dedi. Uning qo‘shnisi o‘zini dengizga otib cho‘kib o‘lgan edi. U qasam ichib dediki: "Allohga qasamki, men uni o‘zini o‘ldirganlar bilan birga deb o‘ylayman".
Rasululloh (s.a.v.) aytganlarki: "Bir kishi o‘zini bir temir parchasi bilan o‘ldirsa, qiyomat kuni o‘sha temir parchasi bilan o‘zini urgan holda keladi. Jahannamda abadiy qoladi. Va agar bir kishi o‘zini tog‘dan tashlab o‘ldirsa, o‘zini jahannam oloviga otadi".