бу гап хикматми, билмадиму, лекин шахсий фикрим: Иноснларнинг снг катта камчилиги, уларнинг сзгаларга бслган мухаббатини, самимисти, ва ихлосини очиқ айтмаслигидадир. Бу нарсага ксп сътибор қилдим: одамлар бир бирини сскиш, ғийбат қилиш, дилини оғритиш ва камчиликларни юзга солишга келганда сзларини тийшмайди-ю, лекин кимгадир рахмат айтиш, ундан етган схшиликни тан олиш, ва бу хақда очиқ айтиб миннаддорчилик билдиршга келганда ийманишади. Кейин сса,сша одамдан айрилишса пушаймонлик билан сзларига сзлари ситам стказишни бошлашади. Яқинларимизни қадрига етайлик, одамларни кснглини шод қилишдан тийилмайлик, ғанимат хаётда инсонлар орасида фақат схши таасуротда бслайлик.
Ахир бир мусулмоони кснглини шод қилган инсон, каъба вайрон бслса қайта обод қилган билан баробар бслар скан.
Бобурнинг ушбу мисраларини бу борада снг муносиб даъват деб топдим:
Ахбоб йиғилмоқни фароғат тутунгиз
Жамистингиз борини давлат тутунгиз,
Чун гардиши чархи фалак будир Тенгри учун.
Бир бирингиз неча кунки ғанимат тутунгиз.