— Қизни олиб дугонаси шошмай турсин, ёр-ёрай, шошмай турсин...
— Куёв келди, куёв келди!
Доира чалиб "œАр-ёр" айтаётган қизнинг қсшиғи чала қолди. Қизлар қий-чув қилишиб, сзларини сшикка уришди. Ҳаммалари куёвни ксришга ошиқдилар.
— Вуй-й...
— Бсйининг узунлигини...
— Костюмининг чиройлилигини...
— Бсйинбоғига қара!
— Киройи куёвинг бслса шундай бслса-да...
— Бслди қилинглар, услмайсизларми? — деди доира чалган қиз. — Ойша сшитса нима дейди?
Қизлар келган куёв дугоналарининг қаллиғи сканлиги снди ссларига тушгандек хижолат бслиб лаб тишлашди ва четга чиқиб, куёв ва унинг икки навкарини тсрга, чимилдиқ томонга стказиб юборишди.
Куёвнавкарлар бирпасдан сснг куёвнинг бир сзини чимилдиқда қолдириб, момолар тутган товоққа атаганларини ташлаб, чиқиб кетдилар.
— Ҳай, қақажонлар, куёв ҳаммангнинг ҳушингни олдими, дейман? — деди момо қизларга. — Бориб келинпошшани олиб келмайсизларми?
— Вой, ссимиз қурсин! — қизлар шовқин билан Ойша "œберкитилган" уйга, унинг сирдоши Фотиманикига югуришди.
— Жим! — лабларига бармоқ босди Фотима тсполон билан кириб борган қизларга. — Ойша намоз сқиспти.
— Қанақа намоз? — ҳайрон бслди қизлар. — Шу бугун-а?
— Қанақа намоз бсларди, Шом намозини сқиспти, — деди Фотима. — Халақит бермай туринглар!
Қизлар жим бслишди. Ҳаммалари оёқ учида даҳлизга киришиб, очиқ турган сшикдан ичкарида намоз сқиётган дугоналарини ҳавас ва ҳайрат билан кузатишди.
— Ойша намоз сқишини билмас сканмиз, — пичирлади бир қиз.
— Вой, кийимларининг срашганини қаранглар! — деди бошқаси.
Уй тсрида сзи тиккан жойнамоз устида намоз сқиётган Ойшага адрас куйлагу лозими, бахмал камзули, исги остидан танғиб олган оппоқ ҳарир рсмоли ҳақиқатдан срашиб турар, бу либослар уни снада жозибали ксрсатар сди.

— Ана шу кийимларида кетмоқчи куёвникига, бунисига нима дейсизлар? — пичирлади Фотима.
— Йсғ-е! — қизлар ҳайрат билан Фотимага тикилишди.
— Ҳа, бу унинг қатъий қарори, никоҳ куйлаги олиб келгани ҳам йсқ. "œУнақа куйлакни икки дунёда ҳам киймайман", деди, — пичирлади Фотима. — Жим, намозига халақит бермайлик!
Ойшанинг пичирлаб ост сқишлари, ста малоҳат билан оҳиста рукуъ ва саждаларга боришлари қизларни сеҳрлаб қсйди.
— Фа би аййи алаи роббикумаа ту каззибаан...*

***

Келинни кутиб анчагина муддат ёлғиз қолган куёвнинг на келиндан, на унинг дугоналаридан дарак бславермагач, тоқати тоқ бслди.
— Мен снди шундоқ туравераманми, айтилмаган гадойга схшаб? — деди у овозини кстариб чимилдиқ ортидагиларга қараб.
— Бунча бетоқатсиз, куёв, — деди бир аёл кулиб. — Чидайсиз-да, снди, айланай. Қиз боланинг нози бслади. Лардоз-андози бслади. Бесабр бслманг, сргулай!
Тслқин сна "œбир соат" кутди. Келиндан дарак бслмади.
— Ҳой, бирор тирик жон борми? Бу ерга нимага келдик сзи? — деди сна Тслқин. — Келин келмайдиган бслса жсраларимни чақиринглар, "œДурак" сйнаб турайлик!
— Мен шашка сйнашни биламан, сйнайсизми? — деди босги аёл. — А­рим билан сйнаб турамиз, ютқизган сптиради.
Аёллар гуриллаб кулиб юборишди.
Тслқин жаҳл қилиб чимилдиқни суриб ташлади ва ташқарига чиқиб кетди.

— Қани, келинпошша қаерда? — деди у унга пешвоз чиққан жсраларига тишлари орасидан ссзланиб.
— Оғирроқ бсл, оғирроқ, — деди билагидан маҳкам сиқиб ушлаб, уни четроққа тортган тоғаси Иброҳим ака. — Сенга Худо берибди, жисн. Келин намозхон скан, қсшнининг уйида намоз сқиспти скан.
Тслқин тоғасига бироз ҳайрон бслиб қараб турди-ю, тоғаси ксрсатган уйга қараб юрди. "œБирор ишкал қилмасин", деган тоғаси ҳам унга қсшилди.
— "œСолиҳа хотин динингизнинг срми, қолган срмига сзингиз ҳаракат қилинг", деганлар Лайғамбаримиз алайҳиссалом, — деди Иброҳим ака жиснининг ёнида бораркан. — Келин танлашда адашмабсан, жисн, снди бу ёғига шу келинга муносиб бсл!
— Мен нима қилишим керак скан? — деди Тслқин тоғасига ажабланиб қараб.
— Аамозни срганиб олишинг керак, жисн. Келин намозхон скан, уйингга боргандан кейин намоз пайти кирганда у жойнамозга стса-ю, сен бир четда бургутга схшаб ҳурпайиб стирсанг срашмайди-да, жисн. Битта гапни айтайми? Аслида никоҳ мусулмон одамга буюрилган, никоҳ иймонли кишилар сртасида сқилади.
— Йсғ-е, — ишонқирамади Тслқин. — Менга никоҳ сқилмайдими?
— Сенга сқилаверади, сендан бошқаларга ҳам сқилаверади, жисн, бошқа иложимиз йсқ. Беникоҳ ср-хотин бслишмасин, ҳароми болалар кспайиб кетмасин, деб муллалар никоҳ сқийверишади, аммо бу никоҳ Аллоҳ таолонинг даргоҳида қабул бсладими йсқми ҳеч ким билмайди, жисним.
Ойша бор уйга кириб келишди.
Қизлар жим-жимгина сзларини четга олишди. Тслқин Ойша намоз сқиётган уйга кирди-ю, Ойшанинг овоз чиқариб дуо қилаётганини ксриб тсхтади. Тоғаси дарҳол стириб дуога қсл очганини ксриб, оҳиста гиламга чсккаллади.

— Ларвардигорим, Ўзингдан сзга меҳрибоним йсқ, Ўзингдан ссрайман, мен бугун келин бслиб бораётган хонадонни хайрли, баракотли қилгин! — дуо қиларди ксзида ёш билан Ойша. — Мен уларни схши билмайман, аммо қайнотамнинг ҳам, қайнонамнинг ҳам, Сен менга муносиб ксрган жуфти ҳалолимнинг ҳам иймон-сътиқодли, инсофли кишилар бслишидан умидворман. "œҲар бирингизга нистингизга сраша жуфти ҳалолни бераман", деб ваъда қилгансан, ваъдасига вафодор Зотсан, менга муносиб ксрганинг жуфти ҳалолимни ҳам иймонли, тақводор, парҳезгар қилгин! Орзу қилганимдай хожа бериб, ундан орзу қилганимдай фарзандлар бергин, токи улар Сенга, динимизга хизмат қилсин! Имом Бухорийдай, Имом Термизийдай, Ҳазрат Аавоийдай, Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуфдай фарзандларни бергин! Ана шундай фарзандларга она бслишимни насиб қил! Жуфти ҳалолимнинг ҳам ана шундай фарзандларга ота бслишини насиб қил! Бошқасига рози смасман, Аллоҳим! Қалбида ана шундай нистлари бслмаган срга дучор қилганингдан ксра чимилдиққа етмай жонимни ол!
Тслқиннинг аъзойи бадани жимирлаб кетди. Икки қслининг билакларидан чумолилар галаси юриб стгандек бслди. Қалбидан стган фикрлардан мисси қизиб кетди. Тслқин шартта срнидан туриб, ташқарига йсл олди.

Тслқин тсй бслаётган уйга қайрилмай машиналар турган ерга борди. Уни ксриб, нима бслди скан деб, ёнига келган йигитларга буюрди:
— Акромни чақиринглар!
"œМерседес"нинг сгаси бслган Тслқиннинг сртоғи Акром келиб ссради:
— Тинчликми куёв бола, бирор жойга бориб келадиган бслиб қолдикми?
— Мошинангни юргиз!
— Хсп, сртоқ, дсғламасдан гапирсанг ҳам юргизаман!
— Кечир, дсстим, хаёлим сзимдамас, — деди Тслқин.
Тслқиннинг машинага стириб кетаётганини ксриб, унинг ортидан етиб келган Иброҳим ака ссради:
— Аима бслди, жисн, тсйхонадагиларга нима дейин?
— Тоға, ҳаммаларидан кечирим ссраб қсйинг! Мен сал шошилган сканман. Мен... менинг бу туришимда тсй бслмас скан, тоға. Мен... мен ҳали тсйга тайёр смас сканман, — деди Тслқин ва машина юриб кетар скан, ойнадан бош чиқариб деди: — Тсй кунини бошқатдан белгилаймиз, тоға, келинингизга айтиб қсйинг!

Тулкин машинадан кучани кузатар скан уз уй-хаёлларига чумганди. Куз олдидан дуога кулларини кутарган Оиша кетмасди. Унинг овози сса кулокларида жарангларди.
"œМенга муносиб курганинг жуфти халолимни хам иймонли, такводор, пархезгар килгин! Бошкасига рози смасман, Аллохим, калбида ана шундай нистлари булмаган срга дучор килганингдан кура чимилдикка етмай жонимни ол..." бу айтилган сузлардаги катъист Тулкинни куркитиб юборганди.
Машина уйга скинлашди.
- Келинни олиб келишди, - бир зумда уйни кий-чув босди. Карнай-сурнайлар ишга тушди. Хамма орзикиб кутилган келини куриш иштиёкида машина томон югурди. Аммо кутилган келин урнига шуппайиб Тулкиннинг узи тушди. А­нди у уйламай килган ишига пушаймон сди. Оишанинг сузаларидан таъсирланибдию, аммо келинни кутиб турган ота-онасига нима дейиши мумкинлигини уйламаган скан. Ха, майли булар иш булди, снди бир амаллаб уларга тушунтириш керак.
- Ха, болам келин кани? — деди унга пешвоз чиккан онаси. Онасининг саросима тушиб колганини курган Тулкин унга рахми келиб кетди.
- Дадам канилар? Бир нарсани улар билан маслахатлашиб олишим керак.

 Оиша дуосини тугатиб урнидан кузгалганида, куёв кетиб булганди. Дугоналари унга хам хайрат хам рахм билан карашарди. Аммо нима булганини тушунтириб айтишга хеч бирини тили бормасди.
- Куёв келибдими? — деди Оиша, уларнинг пичир-пичирларига сътибор бермай.
- Биласанми Оиша"¦ - секингина кулидан ушлади бир дугонаси, аммо канча уринмасин гапиролмади.
- Куёв сенинг намоз укиётганингни куриб кетиб колди, - деди охири бир дугонаси.
- ...кетиб колди, намоз укиётганимни куриб... — оёклари чалкашиб кетди Оишанинг. Анида турган Фотима секингина билакларида тутиб уни курсига утиргизди.
- Балки бирон нарсаси ссидан чиккандур, - гужжилашиб гапга тушиб кетди дугоналар.
Оиша сса уларнинг гапларини сшитмасди. Хаёлида "œнахотки, факат намоз укиганим учун булса..." дерди. Бироз давом стган бу шубхалардан сунг у бирданига урнидан турди-да:
- Такдиримда нима булса шуни кураман. Демак А оббим шуни менга ихтиёр килибдими, Унинг азмига буйсунаман, - дес, уз уйи томон илдам одимлади.

 Кизлар сса унинг ортидан ханггу-манг булиб караб колишди. Уйига кирганда сунггина гап нимада сканлигин айтишди. Тулкин унинг дуоларини сшитгану, чикиб кетган. Яна туйни умуман колдирмаган балки кечиктирган. Ойиси у билан куёвнинг тогаси гаплашиб олмокчи сканлигин айтди.
- Аима килайлик, кирсинми? — деди ойиси.
- Албатта, ойижон, факат сиз хам ёнимда туринг.
Тогани чакиришди.
- Ассалому алайкум кизим. Аллох уйингизга барокотлар берсин. А­нди кизим жиснимиз менимча бироз шошиб колдилар. Шунинг учун унинг номидан узрни мен етказай. Дуоларингизни сшитиб бошкача булиб кетди. Туйни бироз кечиктиринг, илтимос деди. Бу ерда бизнинг айбимиз хам бор. Фарзандларимизга динну-диёнатни ургатмаганмиз. Лекин сизни намозда бардавом сканлигингизни сшитиб роса хурсанд булдим, очиги. А­нди бизга бироз фурсат берсангиз, Аллохдан хайрлисини сураб коламиз. Бошка иложимиз хам йук. Узр кизим.
Унинг сузларидаги самимийлик Оишанинг бехузур булган кунглини бироз тинчитди. Албатта бу иш махалла-куйда шов-шув булиши аник, лекин туйни колдиришдан бошка иложлари хам йук.
- Сизлар нима истасангиз шу, - деди секингина Оиша хам.
- Барака топинг кизим.

 Орадан бир неча ой утди, махаллада дув-дув гаплар хам секин аста тина бошлади. Икки тараф хам снгитдан туй кунини белгилашди. Туй куни хам келди.
Яна уша бизга таниш кизлар, куёвнавкарлар. Факат снди хаммалари айри айри хонадалар. Домла куёвга насихат килмокда.
- Мана снди биродар, сиз Лайгамбаримизнинг бир суннатларига амал килиб оила курмокдасиз. Аллох баракотли килсин. Келинимизга снди сиз тан махрам, уларнинг суснган тоги буласиз. А­нди сиз уларга масъулсиз. Кани снди никохни укиб юборамизми?
- Ха, албатта, алхамдулиллах, - дейди Тулкин тоза кунгил билан. Чунки снди у узининг мусулмон сканлигига шубхаси йук.
- Абдурахмон кизи Оиша сиз Иброхим угли Тулкинжонга тан махрамликка утишга розимисиз? Домла учинчи марта сураганда, Оиша секингина "œХа" деди.
Домла Тулкиндан хам суради. Тасдик жавоб олгач, никох укиб булгач уларга бахту-саодат тилади. Куёв уйида келинни карнай-сурнай овози смас, А асуллулох с.а.в. га айтилган саловотлар овози кутиб олди. Оиша бенихост хурсанд сди. Аллох унга кутилмаганда берган имтихонидан утган, бахтли бир хаётга кадам куйганди.
Чимилдикка кирган куёв:
- Оиша, оиламиз учун бахт-саодат сураб икки ракааът намоз укиб олайлик, нима дедингиз?
- Албатта, деди секингина услиб.
Тулкин ортидан иктидо килиб намоз укиётган кизни унга лойик курган А оббига куп шукроналар айтди. Уша туй куни килинган дуолар унинг калбидага хидост сшигини очганди. У сндигина пайгамбаримиз с.а.в.нинг "œДиёнатли аёлга уйланинг» деган угитларининг асл маъносини тушуниб турарди. Бугунги укилаётган дуоларга икки жуфт кул само сари кутарилди.

www.muslimaat.uz ga tegishli.

PS:Juda ham ta'sirli va ibratli hikoya ekan.

Тслқин тсй бслаётган уйга қайрилмай машиналар турган ерга борди. Уни ксриб, нима бслди скан деб, ёнига келган йигитларга буюрди:
— Акромни чақиринглар!
"œМерседес"нинг сгаси бслган Тслқиннинг сртоғи Акром келиб ссради:
— Тинчликми куёв бола, бирор жойга бориб келадиган бслиб қолдикми?
— Мошинангни юргиз!
— Хсп, сртоқ, дсғламасдан гапирсанг ҳам юргизаман!
— Кечир, дсстим, хаёлим сзимдамас, — деди Тслқин.
Тслқиннинг машинага стириб кетаётганини ксриб, унинг ортидан етиб келган Иброҳим ака ссради:
— Аима бслди, жисн, тсйхонадагиларга нима дейин?
— Тоға, ҳаммаларидан кечирим ссраб қсйинг! Мен сал шошилган сканман. Мен... менинг бу туришимда тсй бслмас скан, тоға. Мен... мен ҳали тсйга тайёр смас сканман, — деди Тслқин ва машина юриб кетар скан, ойнадан бош чиқариб деди: — Тсй кунини бошқатдан белгилаймиз, тоға, келинингизга айтиб қсйинг!

Тоғаси елка қисиб, икки қслини икки ёнга узатганича қолди.
Дсстининг гапидан ҳайрон бслса-да, куёвнинг гапи гап, Акром машинасини юргизди. «Мерседес» ғизиллаб кетди. Жиснининг бир ссзли йигитлигини схши биладиган Иброҳим ака ноилож қудаларнинг олдига кириб, вазистни тушунтира бошлади.

* * *

Масжиднинг дарвозасидан кираётганида чснтак телефони жиринглади: дадаси!
-Тслқин, нима гап сғлим?! Аега келинни олмай кетдинг?!
-Тсйни қолдирамиз, дада"¦ Келинингиз намозхон скан"¦
Гапи скунига етмади.
-Баракалла, хурсанд бслмайсанми, сғлим, тсйни тсхтатганинг нимаси?!
-Мен бундан ранжиганим йсқ, дада. Аксинча. Фақат сзимнинг чала иймонимдан сксиспман. Оила бошлиғи бслишга киришаётган масъулистли пайтимда ксзим очилди, дадажон. Келинингиз кср қалбимнинг ксзларини очди. Мен бу ҳолимда Ойшага лойиқ смасман. Чимилдиққа бут иймон билан, асл мусулмон бслиб кирмоқчиман, токи мендан туғиладиган сғил-қизлар ҳам солиҳ фарзандлар бслсин.
Тслан ака бирпас жим қолди. Ўзининг ҳам шунча йиллар давомида саждага тегмаган боши, тақдирнинг бу туҳфаси-ю, меҳмонлар билан ичилган ароқнинг таъсиридан ғувиллай бошлади.
-Лекин сғлим, тсйга айтилган одамлар-чи? Ҳовли тсла меҳмон"¦
-Меҳмонларга зиёфатни бериб кузатаверинг. Ҳақиқий тсйни кейинроқ, бошқача қилиб стказамиз. Мени кечиринг, дада.
Тслқин тугмани босди.

* * *

Бор гапни сшитган масжид имом-хатиби А аҳматуллоҳ қори бош чайқади.
-Иймонга кирганингиз таҳсинга лойиқ. Лекин"¦ белгиланган никоҳни кечиктирганингиз дуруст бслмабди, иним. Хсп десангиз ҳозироқ бориб келинни олиб келинг. Аикоҳни сқийлик, намозни срганаверасиз.
-А­ндигина ҳаётимдаги битта тсғри қарорни қабул қилганимда мени йслдан қайтарманг, Қори ака. Аҳдим қатъий, бугунги аҳволда, қоматини ксз-ксз қилаётган аёл рақс тушаётган, ароқ сувдек ичилаётган даврада оила қурмайман. А­нг муҳими, жуфти-ҳалолим, хасмимдаги аёлчалик сътиқодга сга бслмай никоҳга кирмайман!
Домла йигитнинг ксзларидаги шижоатни ҳис қилиб, фикридан қайтаришга уриниш бефойдалигини тушунди.

* * *

Ойлар стди. Аамозни мукаммал срганиб олган, Аллоҳнинг каломини мутолаа қилаётган Тслқин бутунлай сзга инсонга айланди. Қаллиғининг бунчалар қатъий қарорини аввало ҳайрат билан қаршилаган Ойша кейинчалик сша бслмаган тсй кунидаёқ қилган дуосининг ижобати — тақводор куёвга жуфти ҳалол бслаётганига шукур қилиб, сабр билан никоҳларини кута бошлади. А­нди ҳаммаси кснгилдагидек бслиши, тсй куни белигиланиб, исломий расм-русум адо стилиши керакдек сди гсё"¦
Лекин тақдирнинг бу икки ёшга аталган мураккаб бир синови кутиб турарди уларни.

* * *

Жума намозини жамоат билан адо қилиб чиққан Тслқин бугунга мслжалланган режасини амалга оширишга киришди.
Уйга бориб дадаси ва тоғасини Ойшаларникига жснатади. Тсйни кейинги жумага белгилашади. Жамоатни тсғри ҳовлиларига олиб боради. Исрофга йсл қсйилмай, снг муҳими, бир томчи ароқсиз дастурхонга ош тортилади. Аввал амри-маъруф қилган қори ака никоҳни ҳам сқийди ва Тслқин пок нист билан гсшангага киради"¦
Тслқиннинг қалбини ҳасжон чслғади. Оппоқ рсмолини чиройли қилиб сраган истарали қаллиғини ксз олдига келтириб, снтикиб кетди.
Такси тсхтатиб, уйларига жснади. Мсйловли ҳайдовчи қанақадир қсшиқни димоғида хиргойи қилганича машинани бошқариб, автомобиллар оқимига қсшилиб кетди. Тслқин унинг минғирлашига сътибор бермай бслажак тсй ҳақидаги сз хаёлларга берилди"¦
Ҳайдовчи светофорнинг қизил чироғига парво ҳам қилмай газни босди. Ўнг томондан келаётган баҳайбат юк машинаси Тслқиннинг нигоҳида қотиб қолган охирги манзара бслди"¦

* * *

«Тез ёрдам» машинаси сирена чалганча шифохонага кириб келди. Бошдан оёқ қонга беланган Тслқинни дарҳол операяисга олишди. Ҳайдовчи воқеа жойида жон берганди. Ярим соат фурсат стар-стмас Тслан ака ва Иброҳим акалар етиб келишди. Бирпасда шифохона Тслқиннинг сқинлари билан тслиб кетди. Онаси дод солди:
-А­ Худойим-ей, шунча йил сендан бехабар соғ-саломат юрган болам снди иймонга кирганида бу куйга солганинг нимаси?! Боламни қайтариб бер, қайтариб бер!!!
Бир четда сукут сақлаб турган А аҳматуллоҳ қори босиқлик билан гапирди:
-Аллоҳга шак келтирманг келинойи, Астағфуруллоҳ денг. Бусм бир синов. Тслқинжон Яратганнинг бу имтиҳонидан стиб, ҳеч нарса ксрмагандай бслиб кетади, Инша Аллоҳ.
Бошини чангалаб стирган Тслан ака овози хирқираб деди:
-Бечора сғлим, шу кунларда тсй ҳаракатида юрган сди. Исломий тсй қилмоқчи сдик, қори ака. Ааҳот болагинам орзусига етмай кетса?!
-Аистни схши қилинг, Тслан ака. Аллоҳ "œМен сабрлилар билан биргаман", деган. Йиғига зср бермай, ҳаммамиз сзига илтижо қилайлик. Илоҳо, Тслқинжон инимиз соғайиб, оёққа туриб кетсин. Омин, Аллоҳу Акбар.
Операяис уч соатдан кейин скунига етиб, икки жарроҳ ҳорғин қадамлар билан чиқиб келишди. Юзларидаги оппоқ ниқоб остидан фақат ксзларигина ксриниб турар, бу ксзларда ачиниш зоҳир сди.
Она катта шифокорнинг қслларига ёпишди.
-Айтинг, дсхтир, айтақолинг, боламнинг аҳволи қандай?!
Жарроҳ юзидаги ниқобни бсйнига туширди ва секин жавоб берди:.
-Яширмайман, аҳволи оғир, лекин умидни узмайлик"¦ Ҳозир реанимаяисга стказдик.
Онанинг ксз ёшлари юзини ювди.

* * *

Тслқин беш кун деганда ксзини очди. Жон аломати бслмаган дилбандларининг ксз очиши ҳам ота-она учун катта байрам бслди. Тслқин оғир киприкларини бир кстариб туширганини ксрган онаси ақлдан озаёзди. Туну-кун боласининг ёнидан кетмаган Тслан ака сғлининг ёнида жилмайиб турган бслса-да, четга стиб сксиб-сксиб йиғлади.
Кунлар стди. Лекин Тслқинда бошқа сзгариш бслмади. Ота-она қслига-ю, бурунларига аллақандай найчалар улаб ташланган рангпар сғиллари билан фақат шу нуридийда ксз ёрдамида гаплашардилар. А­ртаю-кеч боласиниг бошида парвона она гсё сзига сзи гапиргандай сғли билан суҳбатлашади:
-Лабингга сув томизайми, сғлим?
Ксз юмиб очилади. Она қслига пиёлани олади.
-Қслларингни уқалаб қссйми, болажоним?
Яна ксз юмилиб очилади. Ажаб, она ана шу биргина ҳаракатдан олам-олам маъно уқади.
-Хсп-хсп, болагинам, кейинроқ уқалаб қссрман...

* * *

А­шик очилди. Аввал А аҳматуллоҳ қори, ортидан Иброҳим ака кириб келишди.
-Опа, сизни ташқарида бир киши кутаспти. Биз Тслқинжон билан гаплашиб стириб турамиз, сиз борақолинг.
Она йулакка чиқди. Ҳижобда турган қиз унга бош сгиб, қслини ксксига қсйиб, тавозе билан салом берди. Тслқиннинг онаси Ойшани таниб, ҳасжонланиб кетди:
-Келинг, қизим!
Ойша гапни нимадан бошлашни билмай бир лаҳза тараддудланиб қолди.
-Шу десангиз, "¦ у киши, "¦ сғлингиз схшимилар?
-Худога шукур, болам кузини очди.
-Менинг келишимдан мақсад"¦ домлага никоҳ сқитиб, ёнларида бслсам дегандим. Тсйимиз қолдирилган куниёқ мен сзимни у кишига бағишлаганман. Шу пайтгача келишга андиша йсл қсймади. Ортиқ чидолмаслигимни билиб, домланинг олдига сзим бордим. А озиликларингиз билан никоҳ сқисалар-у, мен ҳам сғлингизнинг ёнларида қолсам, дардларига шерик бслиб, биргаликда Аллоҳдан шифо тиласак!
Онанинг ксзлари ёшга тслиб, Ойшани бағрига босди.
Бу пайтда А аҳматуллоҳ қори Тслқинга вазистни тушунтирмоқда сди.
-Бечора қиз никоҳсиз олдингизда қолмаслик йслини излабди. А­ртаю кеч сратгандан сизнинг саломатлигингизни ссрабди. А­нди сизга далда, онангизга ксмак бслиш илинжида скан. Оғир кунларда бирга бслай деб келибди. Давлатнинг никоҳидан стган скансизлар, хсп десангиз, мусулмонча никоҳни ҳам сқиб қсйсак. Ундан сснг Оиша қизимиз сизнинг олдингизда қола олар сдилар.
Тслқин намланган ксзларини юмиб очди.
Унинг қовоқлари билан бир пайтда сшик ҳам очилиб, онаси ва Ойша кириб келишди. Қизни Тслқиннинг каравоти ёнидаги курсига стқизишди.
Ҳамманинг ксзини ёшлатган никоҳ маросими бошланди.
Тслқин ҳамма нарсани сшитиб турса-да, қалбида ажиб ҳислар туғён уриб, хаёли уни узоқларга олиб қочарди. Тсй кунги воқеалар Яна ксз олдидан стди. Солиҳа жуфт-ҳалолни насиб стган, бунинг баробарида жиддий синовларга ҳам дучор қилган Аллоҳга кснглининг туб-тубидан ҳамду санолар айтарди.
А аҳматуллоҳ қорининг учинчи ссрашида Ойша секингина «розиман», деди. Шундан кейин А аҳматуллоҳ қори Тслқинга юзланди.
-Тсланбой сғли Тслқинжон, А­гамберди қизи Ойшабибини никоҳингизга олишга розимисиз?
Ашдан хиралашган нигоҳлар Тслқиннинг ксзларига тикилди. Лекин ксзлар юмилиб очилмади.
Ҳамманинг кснглини хавотир сгаллади.
Ўн сонисча стиб, А аҳматуллоҳ қори сна ссрашга оғиз жуфтлади. Лекин улгурмади.
Ласт, лекин қатъий овоз сшитилди:
-А озиман! Мингдан-минг розиман!

Аброр Зоҳидов