ҚИЁМАТ
Қиёмат яқинлаб қолгани аён,
Аёллар эрларнинг либосин киймиш,
Аврат-у, хаёнинг кўчасин топтаб
Хатто майин бўлиб сўзламай қўймиш.
Расулуллоҳ бир кун қўрқиб сўзлаган
Кунлар бошимизда турибди қаранг.
Атрофнинг ялонғоч турган ҳолига
Кўтарамиз хатто бошимиз аранг.
Туянинг ўркачин тасвирлаб гўё
Жаннатнинг ҳидидан воз кечган аёл
Наҳот умри бўйи вақт топиб бир тун
Ўзига бир бора бермаган савол:
"Хой, мен ким ўзи, жинсим не эрур,
Ярашарми менга шу ёвуз хилқат?
Аёллик либосин бир четга отиб
Асл гўзалликдан айрилдим фақат,
Боламнинг нигоҳи менга ёвқараш,
Эримнинг кўнглида йўқолган хоҳиш.
Мен қанча уринмай, аслимдан шунча
Узоқлашиб кетдим, тингандек товуш...
Овозим эркакча, юришим ғалат,
Шимнинг ўртасида йиғлайди ҳаё.
Ажабо, шунчалар хорлик бўлурми,
Тубанлик бўлурми, дўстлар, ажабо
"
Аёлнинг кўнглида инсофи бўлса,
Ушбу саволларни берарди бир тун,
Ҳеч қурса ўзидан қочиб борётган
Ўғиллари учун, қизлари учун...
Афсус, ушбу ҳолга фақат аёлмас,
Балки эрларнинг ҳам айблари мавжуд.
Рашк ўтин ўчиргач зино-ю фахш-ла,
Даюслик касбига кўрар тараддуд.
Нардадан бошини кўтара олмай,
Аёлларга турмуш юклаган қопин
Одамдан яхшилик кўрмоқчиларга
Айтурмиз олимлар қилган хитобин:
"Улар ўзларини эркак десалар,
Дунёда энг катта бўлурлар каззоб,
Чунки никоҳ куни берган аҳдига
Қилмишлар ҳиёнат, беролмай жавоб.
Уларда мағрурлик асли йўқ хислат,
Уларни иймон ҳам айламиш халос.
Уларнинг эгнидан жой олган кўйлак
Фақатгина ташқи кўриниш, холос.
Ҳайхот, бу дунёнинг иши терс бўлди,
Яхшилар кўнгилдан йиғлаб ўтмишлар
Аёлин кўчага қўйганлар бугун
Эртага болага кўкрак тутмишлар,
Ҳали бу кетишда вазифалар ҳам
Ўзгарарми аёл, эр насли учун,
Гўёки қуёшнинг тунда чиқиши,
Ойнинг отиши-ла очилади кун...
Йўқ, дўстлар, иймон бор, ишонч бор экан,
Бунга йўл қўйилмас ҳеч қачон, ҳеч вақт.
Ҳар ким ўз фитрати, ўз табиати
Амрига биноан яшамоқлик - бахт".
Ҳадисдан оддий бир хулосам шулки,
Кўр қилар бу кўзни қамаштирганлар
Аслида қиёмат кунин тезлатар
Ана ўшандай жинс алмаштирганлар.
Xayrullo Hamidov