Abu Sa’id al-Xudriy rivoyat qiladilar: «Bir kuni Rasululloh sallallohu alayhi va sallam o‘ljalarni taqsimlab o‘ltirgan erdilar, Baniy Tamim qabilasidan bo‘lgan Zulxuvaysira degan kishi: «Yo Rasulalloh, adolat qilingiz!» — dedi. Janob Rasululloh: «Sho‘ring qursin, men adolat qilmasam, kim adolat qylg‘ay?!» — dedilar. Shunda Hazra Umar: «Ijozat qilingiz, kallasini tanidan judo aylayin!, — dedilar. Janob Rasululloh: «Yo‘q, aslo! Uning shunday do‘stlari borki, birortangiz ham ular birlan na namoz o‘qimoqni va na ro‘za tutmrqni o‘zingizga ravo ko‘rg‘aysiz. Ular ov qilinadirgaq biror jonzotning (oshqozonini) teshib o‘tib ketgan o‘q-yoy yanglig‘, dinga birrov kirib-chiqib ketadirgan odamlar bo‘lib, o‘q-yoy paykonidan tortib to uning patiga qadar ko‘z tashlab, oshqozon axlati-yu qon yuqidan bo‘lak hech narsa topolmagan (sayyodga) o‘xshagaydirlar. Bundaylar odamlar o‘rtasida ixtilof chiqqanda paydo bo‘ladirlar (Ayrim nusxalarda: «Bundaylar yaxshi odamlarga qarshi chiqadirlar» — deyilgan). Ularning belgisi shulki bir qo‘li ayol ko‘kragi yoki bir bo‘lak go‘sht yanglig‘ titrab turg‘aydir»,— deb aytdilar.
Abu Sa’id: «Mana shu gaplarni Janob Rasulullohdan, eshitdim deb guvohlik berurman hamda Ali ularga qarshi jang qilganda men birga erdim, o‘liklardan biri haqiqatan ham Janob Rasululloh tasvirlab berganlaridek erkan deb ham guvohlik berurman»,— deydilar.