43-bob. Vabo va darddan xalos qilmoqni so‘rab duo o‘qimoq haqida
Oisha raziyallohu anho rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Ollohumma habbib ilaynolmadiynata hamo habbabta ilayno Makkata, av ashaddu, vanqul hamoho ilal-Juhfati! Ollohumma borik lano muddino va so’ino!»—der erdilar.» Duoning muzmuni: «Yo parvardigoro, bizga Makkani qanday mahbub qilgan ersang, Madinani ham shunday yokim undan ko‘proq mahbub qilgil va undagi (Madinadagi) bezgak dardini Juhfaga ko‘chirgil! (chunki Juhfa aholisi o‘sha vaqtda mushrik erdi). Yo parvardigoro, bizning toshu tarozumizga barakot ato etg‘il!».
Omir ibn Sa’dning otalari bunday degap zrkanlar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam, men Hajjat ul-Vido’da dardga chalinib o‘lay deb yotganimda, ko‘rgani kelib erdilar: «Yo Rasulalloh mening og‘ir dardga chalinganimni ko‘rib turibsiz, men ersam badavlat odamman, birgina qizimdan bo‘lak merosxurim yo‘q. Molimning uchdan bir qismini ehson qilayinmi?»—dedim. Janob Rasululloh «yo‘q»,— dedilar. Men: «Bo‘lmasa, yarmini sadaqa qilayinmi?» — dedim. Janob Rasululloh: «Uchdan bir qismi ham ancha ko‘plik qiladir, albatta sen merosxo‘rlaringni odamlardan tilanadirgan faqir qilib qoldirganingdan ko‘ra. boyroq qilib qoldirganing yaxshiroqdir. Agar sen xayru sadaqa uchun molingni sarf qilsang, albatta buning evaziga Olloh taolodan savob olg‘aysan, hatto xotiningning og‘ziga solib qo‘ygan bir luqma taoming uchun ham»,— dedilar. Men: «Yo Rasulalloh, men sahoba birodarlarim ortida qolarmikanman (ya’ni, tuzalib ketarmikanman)?» — dedim. Janob Rasululloh: (Sen bordi-yu, o‘lmay qolib, amali solihlar qilsang, buning uchun Olloh taolo dargoxida daraja va martabang ulug‘ bo‘lg‘ay, shoyadki, tuzalib ketsangu, sendan bir qancha mo‘minlar foydalansalar va bir qancha mushriklar zarar topsalar. Ilohi, sahobalarimning hijratini bexatar qilg‘il, ularni orqaga qaytarmagil» — dedilar». «Ammo, bechora Sa’d ibn Xavla Makkada vafot etib, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ko‘p qayg‘urdilar»,— deydilar Omir ibn Sa’d.