182. Anas roziyallohu anhu dedilar: Sahroliklardan bir odam bor edi Nomi Zohir edi. Saxrodan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam huzurlariga xadya keltirar edi, va qachon o‘z axliga qaytib bormofchi bo‘lsa, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga kerakli narsalarni hozir kildirib berar edilar. Bir kun dedilar: Zoxir bizning saxromizdir. Biz uning shaharliklarimiz, va u zot uni yaxshi ko‘rar edilar va u odam shakli xunuk, kilig‘i maxbub edi. Bir kun Rasululloh, sollallohu alayhi vasallam uning yoniga keldilar, va ul kishi bozorda o‘z molini xalqqa sotib turgan edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam orqa tarafdan kelib, uni quchoqladilar va u kishi bu zotni kurmay: "Bu kim, meni qo‘yib yubor", der edi. Keyin orqasiga qarab, Rasululloh sallollohu alayhi vasallamni tanib qoldi. So‘ng nima qilsalar turib berdi. Keyin sollallohu alayhi vasallam: "Kim bu qulni mendan sotib olur?" deb ovoz qilaverdilar. Ul kishi dedi: Yo Rasulalloh, bu mollari o‘tmas mol ekan, endi bilurlar. Buni hech kim olmaydi". Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: "Bu mol xalqqa utmasa ham, Alloh huzurida o‘tur", yoki "sen Alloh huzurida qimmatli moldirsan" dedilar.