Бир йигит бслган скан. Ота-онаси анча пулдор одамлар скан ва уни чет слга сқишга юборишибди. Узоқ вақт чет слда сқиган ҳалиги бола қайтиб келганда бироз сзгариб қолибди. У сзини ниҳостда замонавий деб ҳисоблар ва отасининг намоз сқишини ксрганда гсёки ачингандек қараб турар скан. Бунинг сабабини ссрашса:

— Ҳаммаларингиз кап-катта одамсизлар, қилаётган ишларингиз ёш болаларга схшайди. Умуман ксрмаган нарсага қанақа қилиб сиғинасизлар ҳайронман, — дебди.

— Ўғлим, бу динга ота боболаримиз ҳам амал қилишган.

— Аима бслибди? Сизлар замондан анча орқада қолибсизлар. Чақиринг, сша снг катта домлаларингизни, бир мот қилиб қссй. Агар ҳақиқатдан менинг саволларимга жавоб бера олса бошқа гап.

Излаб-излаб, охири бир олим одамни олиб келишибди.

— Кимсиз? Менинг саволларимга жавоб бера оласизми?

— Мен Аллоҳнинг бир қулиман. Иншооллоҳ, саволларингизга қслдан келганча жавоб беришга ҳаракат қиламан.

— Бу саволларимга чет слда катта олимлар ҳам жавоб топиша олишмаган.

— Аллоҳ қодир қилса, ҳеч гап смас.

— Менда учта савол бор:

1. Худо борми? Бор бслса, унинг шаклини ксрсатинг.

2. Тақдир нима?

3. Агар шайтон оловдан сралган бслса, нега охиратда у дсзахда оловга ташланади? Бу унга азоб бермайди-ку, шуни Худо олдиндан сйлаб ксрмаганми?

Кутилмаганда олим йигитнинг бетига шапалоқ тортиб юборибди. Ҳалиги йигит кутилмаган зарбадан сзини йсқотиб қсйибди ва:

— Аега урдингиз? Саволларимдан шунчалик аччиқландингизми? — деб, ссрабди.

— Йсқ, сғлим, хафа бслмадим, — жавоб берибди олим, бу шапалоқ сенинг учала саволингга жавобдир

— Тушунмадим

— Ҳозир сени урганимда оғриқ ҳис қилдингими? — деб, ссрабди олим

— Албатта, ҳис қилдим

— Демак, сенингча, оғриқ мавжуд, шундайми?

— Ҳа

— Ундай бслса, унинг шаклини ксрсата оласанми?

— Йсқ, ксрсата олмайман.

— Бу менинг биринчи жавобим. Биз Аллоҳнинг шаклини англай олмасак ҳам. Унинг борлигини ҳис қиламиз. Кеча кечқурун, мен сени уришимни тасаввур қилганмидинг?

— Йсқ.

— Умуман, бирор кун менинг сенга айнан бугун шапалоқ уришимни билганмидинг ёки сйлаганмидинг?

— Йсқ.

— Бу тақдир, — давом стибди олим, — сени шапалоқ билан урган қслим нимадан иборат?

— Теридан

— Сенинг юзинг-чи?

— У ҳам теридан.

— Теридан иборат бслган қслим билан, сенинг теридан иборат юзингга урганимда нимани ҳис қилдинг?

— Оғриқни

— Демак, агар Аллоҳ хоҳласа, оловдан иборат бслган дсзах сти оловдан сралган шайтон учун оғриқ беришга қодир бслади, — деб ссзини тугатибди олим.

Шундай қилиб олим бир шапалоқ билан йигитнинг учта қийин саволига жавоб берган скан.

Hazrati Umar halifa bo'lganlarida bir odam yo'llabti. Har kun bir tilla beraman debti, bu odam vazifasining nimaligini so'rasa: "Har kun oldimga kelib o'lim bor Umar deysan"-debti. Bu odam ancha vaqtgacha kelib "O'lim bor Umar" deb bir tillasini olib ketar ekan.
Nihoyat bir kun kelib O'lim bor Umar deb  bir tillasi olibti. Shunda hazrati Umar boshqa kelma, chunki boshqa o'limni unutmayman debti. O'sha kuni saqolida birinchi oqni ko'rgan ekan.       

Qizilishton
Bola edim...kuz edi...So'rida dars qilib o'tiribman. Ammam bir burchakda mudrab turibdi... Osmonda mezonlar uchadi. Qondek qizargan tok barglari ohista chayqaldi. O'rik xazonlari unsiz pir-pirlab to'kiladi. Bog' tomonidan yakkash bir sado keladi: "tuk-tuk-tuk-tuk-tuk-tuk". G'ashga tegadi. hayolingni qochirdi... Oxiri bo'lmadi, ammamdan so'radim:
-Nima u, amma?
-Ammam cho'chib ko'zini ochdi.
-Nimani so'rayapsan, bolam?
-Anavi tukillayotganni-da, nima o'zi?
-Ammam bir oz quloq solib turdi. Keyin menga qarab jilmaydi.
-Qizilishton-ku!
-Nega hadeb to'qillatadi? Jonga tegdi-ku?
-Unaqa dema bolam,-dedi ammam hursanib.- Alloh uni shunga yaratgan, daraxtning qurtini yeb tozalaydi...-Uzoq jim qoldi-da, qo'shib qo'ydi.-Qaniydi, Alloh odamzodning ko'nglidagi qurtlarni tozalaydigan shunday jonivor yaratsa. Hamma jannatga kirarmidi...
   
  "IRFON TAQVIMI" 2008 / 1429 (III)     

Assalom alaykum va rahmatullohu va barakatuhu
Bir kun Hazrat Jabroil alayhissalom Alloh taolo huzuriga kelib so'radilar: " Yo Robbim men kabi go'zal, man kabi ko'rkam go'vdali qilib shunday baquvat, zotni yaratganmisan?"- deb so'raganlarida, Alloh taolo shunday javob berdi: " Yo'q, sen nihoyatda go'zal va farishtalarni imomisan" Hazrati Jabroil alayhissalom qiriq ming yil ibodat qigankanlar shunda Alloh taologa hamd etganlarida "Ey Jabroil alayhissalom sani bu ibodating manga maqul, man sani barcha mahluqotdan aziz qilib yaratganim shukronasi qabul. Ammo mening bandalarim bor oxiri zamon, Ojizlik bilan namoz o'qiydi hayollari joyda bo'lmaydi( ikki rakat o'zi o'qiganda ham, yani hayoli joyda bo'lmasdan o'qishi bir rakat o'qidimmi yoki yo'q deb hayollar chalg'iydigan odamlardir) ana shu sani qiriq ming yil o'qigan namozingdan avzal turadi man uchun" -deb javob qildi Alloh taolo. Jabroil alayhissalom, javoblaridan titrab ketdilar hayratda qolib " Yo Robbi o'sha ojisona bandalaring o'qigan namozlar qanday namoz?" -deb so'raganlarida, "Ikki rakat Juma namozi" -deb javob qildi Alloh taolo. 
 
Hajil masokin bo'lgan Juma barchamizga muborak aziz dindoshlar. Ojislik bilan o'qigan namozlar Alloh o'z dargohida qabul qilsin (amin).
Alloh barchamizdan rozi bo'lsin  

 

ZIYOFAT

Hindiston. Gubernator va uning xotini katta ziyofat berishayotgandi. Ular — harbiylar, elchixona xodimlari, ularning ayollari va amerikalik tabiatshunos katta stol atrofida — oshxonada o’tirishardi.
Bir ayol va polkovnik ayollarning sichqondan ham qo’rqishlari xususida qizg’in bahslashishardi.
— Ayollar har qanday qiyin vaziyatda chinqirishadi, — dedi polkovnik. — Erkaklar esa asabini jilovlay olishadi.
Tabiatshunos bahsga qo’shilmay, mehmonlarni kuzatib o’tirardi. Birdan u uy bekasining yuzi o’zgarib ketganini ko’rdi. Beka to’g’riga qarab o’tirar, go’yoki qotib qolgandi. Ayol ohista imlab xizmatkor bolani chaqirdi va uning qulog’iga nimadir deb pichirladi. Bolaning ko’zlari katta-katta ochildi va xonani tezda tark etdi.
Tabiatshunosdan boshqa hech kim bolaning ayvonga likopda sut keltirib qo’yganini sezmadi. U tashvishlana boshladi. Hindistonda likopda sut qo’yish bir narsani — ilonni chaqirishni bildiradi. Tabiatshunos xonada kobra borligini angladi. U xonaning burchaklariga, guldon orasiga ko’z yugurtirdi. Ilon ko’rinmadi. Faqat bir joy — stol osti qolgandi.
U shartta sakrab turmoqchi, boshqalarni ham ogohlantirmoqchi bo’ldi, lekin keskin harakat kobrani cho’chitib, ilon biror kishini chaqib olishi mumkinligini bilardi. U tez-tez, hammaning diqqatini jalb qiladigan ohangda gapirdi.
— Men kimning asabi chidamli ekanligini bilmoqchiman. Hozir uch yuzgacha — besh daqiqa sanayman, birortangiz qimir etmay o’tirishingiz lozim. Kim qimirlasa, ellik rupiy to’laydi. Tayyorlaning!
Stol atrofidagi yigirma nafar kishi toshday qotib o’tirardi. U ikki yuz saksonga yetganida ko’z qiri bilan kobraning ayvondagi sut idish tomon o’rmalab ketayotganini ko’rdi. Ilon ayvonga chiqishi bilan u sakrab turib eshikni yopganida hamma qichqirib yubordi.
— Siz haq ekansiz, polkovnik!-dedi gubernator. — Mana, hozirgina erkak kishi asabini qanday jilovlay olishini bizga namoyish etdi.
— Bir daqiqaga,-dedi tabiatshunos uy bekasiga qarab.-Missis Vinks, xonada kobra borligini qaydan bildingiz?.
Ayol tabassum qilganicha javob qaytardi:
— Ilon oyog’imga o’ralib olgandi.

Ingliz tilidan Dilshodbek Asqarov tarjimasi

Uyqu"¦
Foniyda bir o’lim turidir uyqu, toki uyg’onganga qadar. Uyg’oqlik
yashash bilan aloqador bo’lgan, yangi bir kun, yangi bir tug’ilish va balki
yangi bir umitdir, bunga intizor va buning (vaqt o’tgan sari kamayib
borayatgan hayot daftarimizning varaqlari-kunlari) qadrini bilganlar
uchun.

Sizga ushbu risolada bir uyqu holi haqida bayon qilamiz. Insholloh
bundan o’zimizga chiroyli ibrat olsak, yoki bundagi urg’u berilgan
masalaga yanada e’tiborli bo’lsak xayrli bo’lar edi"¦
***

-Kun hali yorishmagan, subhidam yaqin bir payt. Charchovning bergan
og’irligidan darrov uxlab qolgandi. Lablari suvsizlikdan qurigan, juda ham
chanchoq holatda edi.
Chiroqlarni yoqmasdan, oshxonaga borib suv ichti va yotog’iga qaytib keldi. Endi
uyquga ketayatgan paytda, xuddi bir ingrashga o’xshaydigan ovoz quloqlarini
titratdi.
Ammo buni ro’yomi yoki o’ngida bo’layatgan voqe’likmi farqlay olmadi. Ovoz
kelgan tarafga qayrildi. O’sha zahot bu bir ro’yo ekanligiga to’liq amin bo’ldi.
Chunki u eshitgan ovoz sohibi uyning yakkayu yagona sajdagohi-joynamozi edi

Kishi hayron bo’lib, qo’rquv to’la bir ovoz bilan:
- "Ingragan senmiding?"

- "Ha men edim";

-"Nega yig’layapsan?"

Sajdagoh yana yurakni ezadigan bir tovushda:
- "Seni uyqungdan uyg’ontirgan chaqqoqlikni, tuyib suv ichish bilan
qondirding. Lekin mening chanqog’imni qondiradigan kimsam yo’q!"

- "Qanday chanqaysan? Sen bir jonzod emassanki chanqasang" dedi kishi.

Sajdagoh:
- "Mening chanqog’imni faqat bir suv turigina qondiradi, u ham bo’lsa
sen ichgan suv emas, balkim tavbakor qullarning ko’zyoshlaridir."

- "Tushunmadim?!" dedi kishi sajdagohga hayratomus boqib.

- "Yig’layman, chunki Allohning qullarini qabrlari munavvar bo’lishini,
g’aflatda qolmaslikni, u qutlug’ kunda yuzlari oydin bo’lishni hohlaydilar.
Hohlaydilar lekin bu vaqtda turib ikki rak’at tahajjud namozini barpo
qilmaydilar. Hadeb intizorlik bilan qarayman senga turib shukr qilish
uchun ikki rakat namoz barpo qilmaysan!"

-"Meni tinch qo’y" deb o’grildi kishi.

Sajdagoh so'zida davom etdi.
- "Ey Allohning quli, qara ertalabgi-bomdod (fajr) namozining vaqti
keldi. Azonlar "Namoz uyqudan xayrlidir"(Assolatu xayrum minannavm)
deb namozga, najotga chorlayapti, Eh ertalabgi namoz"¦Namozlarning
ichida eng ko’p be e’tibor qoladi afsus. Ham qalbga hamda ruhga hayot
beradigan bir ne’matdir bu namoz. Yetmaydimi kechayu kundiz dunyo
uchun yugurganing?! Al Aziz va Al Qahhor bo’lgan Allohning nidosiga
nega ijobat qilmaysan?


Kishi joni siqilib:
-"Ey joynamoz!, Menga ishing bo’lmasin, meni tinch qo’y. Kuni bilan
juda ham charchayman, yana biroz uxlay" deb kishi issiqgina yotog’ining
ichiga kirdi"¦

Sajdagoh tinmasdan odamni ogohlantirishda, uxlatmaslikda davom etardi:
- "Demakki sen dunyoga oxiratdan ko’ra juda ko’p e’tibor berasan.?!"

Odam juda ham jahli chiqib:
- "Yetar bas, iltimos menga boshqa gapirma!"deb baqirdi.

Sajdagoh bunday qarshilikni ko’rib oldin sukut saqladi, keyinroq ovozini yanada
kuchliroq qilib:
"Eh bu fajr vaqtidagi odamlar!, eh bu fajr vaqtida g’aflatda qolgan
odamlar!. deb so’zida davom etdi:."Sen bu vaqt haqidagi, Payg’ambarimiz
sav ning aytganlarini bilmaysanmi?"
«Bomdodning ikki rak'at (sunnat)i dunyo va undagi narsalardan ko'ra
xayrli (yaxshi)roqdir».1 ;
«Albatta u ikki (rak'at) dunyoning hammasidan ko'ra mahbubroqdir»1
«Kimki, bardayn (bomdod va asr) namozini o'qisa (barpo qilsa),
jannatga kiradi». Yana aytganlar:
«Quyosh chiqmog'idan avval va botmog'idan ilgari namoz (ya'ni bomdod
va asr namozini, barpo qilgan shaxs aslo do'zzaxga kirmagay»1
Va nihoyat:
«Munofiqlarga bomdod va xufton namozlaridek og’ir tuyiladigan namoz
yo'qdir —Agar ular bu namozlarning ajrini bilganlarida, sudralib sudralib
bo'lsada kelgan bo’lardilar.»2
Bularni eshitgan kishi yotog’idan qayrilib:
- "Haq gapni gapirding, ertalabgi namoz chindan ham muhimdir" dedi.

Sajdagoh:
- "Unday bo’lsa o’rningdan tur, namozingni barpo qil!" dedi:

-"Insholloh ertaga, albatta turarman, ammo bugun juda chachganman"
dedi kishi.

Sajdagoh so’ngi umid bilan, odamga nasihatda davom etardi. Lekin bu ondan
odamga bir so’z ham eshitilmadi. Sajdagoh ham bir on sukut saqladi. Odam
uyqusini davom ettirdi"¦.

Subhanalloh Odam abadiy uyquga ketib qolgandi. Sajdagohning so’ngi so’zlarini
eshitmadi. O’sha on, sajdagoh kishining jon taslim qilganidani anglab yetganidan
biroz ilgari, mahzun bir ovoz bilan shularni aytayatgandi:
-"Ey tavbasini ertangi kunga qoldiryatgan kishi, ertaga hayot
bo’lishingni bilasanmi? Sen dunyo ketidan quvarkan, o’lim tepangda
turadi doim, undan qochib qutilolmaysan. Ajalning kelishi esa oniy. Sen
kutmagan kunda va bilmagan makonda boshinga tushadi, sezmay
qolasan"¦"

VA KIM BILADI BUGUN SENING HAM SO’NGGI KUNINGDIR!

***
1-Imom Muslim rivoyatlari
2-Imom Al- Buxoriy rivoyatlari

islomiy hikoyalar .

Rayhonlar isi (ibratli hikoya)

Kechagina sizu bizga hamnafas bo’lib yashagan, bugun Rahmonning huzuriga safar qilgan yurtdoshimiz hayotining so’nggi daqiqalaridan so’nggi daqiqalaridan bir lavhani siz azizlarga hikoya qilish niyatida qalam ushladim. Bu hikoyam yana qaysimizningdir hidoyatimizga va eng muhimi so’nggi nafasda shahodat keltira olishimizga vasila bo’lar, degan xayrli maqsadni dilga tugdim. Siz azizlarga xayrli uzoq umr imkonini, Shahrisabzda yashab, umrining yigirma oltinchi bahorida vafot qilgan singlimiz Nodiraxonga allohning rahmatini sog’inib:
Gulbahor Abdulloh qizi
Zulayho xola qizi Nodiraning betob bo’lib qolganini eshitgach, qo’li ishga bormay qoldi. O’tirsa-tursa, faqat: "Qizimga nima bo’lgan ekan? Xudoyim shifo bergin!.. Bolalarigayam qarayolmay qolgandir..." degan hayol nari ketmadi. 
Kechga tomon darvozadan kimdir ovoz berdi.
- Shavkatjon, kimdir kelganga o’xshaydi, - dedi xola shom namozini o’qimoqlik uchun joynamoz yozarkan.
Kelgan mehmon Nodiraning umr yo’ldoshi Akromjon edi. Salomlashib, hol-ahvol so’rashgach, xola darhol qizi haqida so’radi.
- Do’xtirga olib bordik, lekin aniq bir to’xtamga kelishgani yo’q. Hozircha uyda shifokorlarning nazoratida muolaja olyapti, - dedi kuyovi.
- Bolalargayam qarayolmayatgandir?..
- Bolalarga onam qarayptilar, siz xavotir olmang.
- O’rgilay, Akromjon, yaxshiyam taqdiriga sizday tushunadigan turmush o’rtog’i, onangizday mehribon qaynona bitilgan ekan, ming rahmat"¦
Kunlar o’taverdi. Xastaning rangi kun o’tgan sayin so’lib boraverdi.
Uni ko’rsatishmagan tabib-do’xtirlari qolmadi, hisob.
"Cho’kayotgan odam xasga yopishadi" deganlaridek, kim nima desa, hammasini qilib ko’rishdi. Nodira tuzalish o’rniga brogan sari og’irlashaverdi"¦ Bundan xavotirga tushgan onasi Akromga:
- O’rgilay o’g’lim, meni to’g’ri tushunsangiz, bittagina iltimosim bor. Har kuni qizimning ahvolidan xabar ololmayman, qarichilik"¦ Lekin, ko’rmasam ham ko’nglim tinchimaydi. Rozi bo’lsangiz, ozgina o’ziga kelgungacha men olib ketsam. Onangiz ham sizga, bolalarga, qizimga qarab, ancha toliqib qolganga o’xshaydi, nima deysiz? — dedi.
 Akromning roziligi bilan Nodira ota uuyiga olib kelindi. Hovliga ekib qo’yilgan, kuzak shamolida bitta-bitta barg to’kayotgan gullarga deraza osha termulgancha yotgan Nodira:
- Onajon, namoz vaqti kirdimi? — deya so’radi.
- Ha bolam, peshin endigina kirdi.
- Men o’qib olayin.
- Avval ovqatingni yeb ol, keyin o’qiysan. Yangang sen uchun ataylab qaynatma pishiribdi.

- Onajon, jon omonat ekan"¦ Shunday og’ir ahvolga tushganimdan keyin anglab yetdim bu haqiqatni. Har bir nafasimiz g’animat"¦ Bir kosa ovqatni yeb bitirgunimizcha yetadigan imkon berilganmi-yo’qmi, bilolmaymiz. Avval Allohning buyrug’ini ado qilay. Yemak bu dunyolik, ibodat oxiratlik"¦- dedi-yu, tayammum qilishga hozirlandi.
Zulayho xola qizining og’zidan chiqayotgan har bir so’zdan hayratlanar, nazarida uning gaplari oddiy gap emas, hikmatlarga o’xshardi"¦
Ona bir kuni tanishlaridan bir gap topib keldi:
-Nodira qizim, bir folbin xotin bor ekan. Judayam kuchli deyishyapti. Do’xtirlar davolay olmagan kasallarni qararkan, tuzatarkan. Shuni olib kelsak, nima deysan?
-Folbin? Onajon, axir folbinga borish ham, fol ochirish ham gunoh-ku! Payg’ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hadislarida fol ochguvchiyam, ochirguvchiyam la’natlangan, - dedi.
- Sening qiynalayotganingni ko’rib turib qanday chidayman, bolam? Axir onangman!..
- G’am chekmang, onajon. Kasallikni bergan Xudoyim, xohlasa, shifosini ham O’zi beradi. Alloh bizga nimaniki taqdir qilgan bo’lsa, hammasida hikmat bor. Shu yotishimda qancha-qancha gunohlarim to’kildi, buning hisobini na siz, na men bilamiz. Har doim Xudoning aytgani bo’ladi, ko’nmay ilojimiz yo’q. Yaxshisi, namozlaringizda haqqimga duo qiling, - dedi.
Nodira hufton namozini o’qigach, uzoq vaqt duo qildi, so’ng uyquga ketdi. Tush ko’rdi. Tushida u yotgan uyning qibla taraf devoridan ikki barobar balandlikdan qo’zni qamashtiradigan darajada nurdan parda bor emish. Nodira hayrat ichra pardaga boqib turarkan, undan bir ayol chiqib kelibdi. Ayol qo’llarida o’zidan nur taratib turgan Qur’oni Karimni ushlagancha jilmayib turarmish. Yaxshilab qarasa, unga ilk bor namoz o’qishni o’rgatgan, "Muallimi soniy"dan saboq bergan ustozi ekan. Ayol Nodiraning o’ng qo’liga bir bilaguzuk taqibdi-yu, nurdan bino bo’lgan parda bag’riga singib ketibdi"¦
Nodira o’ziga kelgach, qo’liga qarabdi. Bilaguzuk oltindan ishlangan bo’lib, o’rtasida ta’riflarga sig’mas darajada benihoyat go’zal, mo’jazgina Qur’oni Karim o’rnatilgan emish"¦
Tush ta’sirida uyg’onib ketdi-yu, ko’zlariga qaytib uyqu kelmadi.
Tuni bilan yig’lab chiqqan Zulayho xola nima qilishini bilmasdi. Folbinga boray desa, Xudodan qo’qadi, bormay desa, "Chiqmagan jondan umid, shuniyam bir ko’rsak, keyin armon bo’lmasmidi"¦" degan xayolni shayton ongiga quyaverdi.   
Ertasi turib, folbinga borishga qaror qildi.
Uylariga folbin ayol doirasini ko’tarib kirib kelganda Nodira peshin namozini o’qiyotgan edi. Unga ko’zi tushgan folbin bir seskanib tushdi.
Nodira onasiga savol nazari bilan qararkan, ona qizining o’tkir nigohidan ko’zlarini olib qochdi.
Folbin ayol darhol ishni boshlab yubordi:
- Sening foling ko’rinyapti, qizim! Tez orada sog’ayib ketasan va mendan ham kuchli folbin bo’lasan. Faqat buning uchun qirq kun chillada o’tirishing kerak va mening ko’rsatmalarimni to’la ado etishing shart! Sen "odamli" ekansan, "qo’l" olmasang, jinni bo’lib qolishing hech gapmas, dedi.
- Nima qilishim kerak? — so’radi Nodira.
- Bir daraxtning tagiga borasan-da, "Momolarim, kelinglar-o-o, kelingla-a-r, menga madad beringlar!" deysan. Momolar o’zi kelib,  davolab olishadi. Keyin ular senga nimani buyurishsa,  o’shani qilasan, - dedi.
- Shu xolosmi? — dedi Nodira.
- Eng asosiy bir narsani unutibman. Momolardan folbinlikka "qo’l" olganingdan keyin also "A’uzu billahi minash-shaytonir-rojiym"ni aytmaysan, "Oyat al-Kursiy"niyam o’qimaysan, buni unutma! Hozir kasalsan, namoz o’qishing ham shartmas. Tuzalganingda o’qirsan. Hali yosh bo’lsang, hammasiga ulgurasan! — dedi.

Nodiraning qulog’iga kimdir: "Shu folbinning etagidan mahkam tut. Tezda shifo topasa, ham el ichida tanilib, pulga ko’milasan. Boyidingmi bas, ko’ngling tusaganiday yashaysan. Dunyo besh kun bo’lsa, o’zingni qiynab nima qilasan? O’qiyotgan namozlaring senga nima ham qilib berardi?!" — deya shivirlaganini aniq eshitdi. Bir muddat karaxt ahvolda turib qoldi.
So’ngra:
- Astag’firulloh! — dedi. Va "La ilaha illalloh", deya o’zini qo’lga olishga urindi:
- "Momolaringiz" — jinlar, shundaymi? Balki ular dunyodagi ishlaringizga yordam berayotgandir. Oxirat-chi?! Jannatga kirishingizga ham kafolat bera olishadimi o’sha "odamlaringiz"?! Bu dunyo uch-besh kun, o’tadi-ketadi. Lekin haqiqiy-abadiy qoladigan joyimizda ahvolimiz nima kechadi? Bu dunyoda shaytonga ergashganlar oxiratda uning ortidan do’zaxga tashlanadi-ku? — dedi.
Folbindan sado chiqmadi.
Nodira:
- Oldin siz kecha tunda ko’rgan tushimni eshiting. Xulosani o’zingiz chiqarasiz, - dedi.
Tushini so’zlab bergach:
- O’ng qo’limda o’sha bilaguzukning zalvorini hamon sezyapman, - dedi.
Folbin nima qilishini bilmay qoldi. Shunda ham tayyor "o’lja"ni qo’ldan chiqarmaslik ilinjida doirasini qo’lga olib ura boshladi. Lekin doira qo’lidan otilib chiqib ketdi. Bu holat uch bora takrorlandi. Qaro terga botgan folbin ayol oxiri tan oldi:
- O’zi kirib kelishimdan namoz o’qiyotganini ko’riboq, ko’nglim bir nimani sezganday bo’luvdi. Qizim, men ham folbinlikka "qo’l" olmasimdan oldin bir tush ko’rganman. Tushimda buvimdan qolgan eski sandiq ichida o’zidan nur taratib turgan benihoyat chiroyli kitobni ko’rdim. Turib kitobni olish uchun qo’l uzatarkanman, kimdir doira tutqazib ketdi. Kitobni ololmadim. Keyin balsam, o’sha kitob Qur’on ekan. Kitobni tushimda ololmagan bo’lsam ham, o’ngimda gunohlarimga tavba qilib, namoz o’qiganimda, men ham hozir jin-shaytonlarning tuzog’iga ilinganman, folbinlik qilmagan bo’larmidim? Shu-shu shaytonning yo’lidaman, hech chiqolmayman, - dedi.
Folbin ayol ketgach, Nodira onasiga tahorat olmoqchi ekanini aytdi. So’ng "Istig’for" namoziga niyat qildi. Sajdaga bosh qo’ydi va shu holatda umrining yakun topishini dildan istadi"¦ Bir ozgina folbinni tinglagani uchun, uning fol ko’rishiga ruxsat bergani uchun o’zini kechirolmas edi.  Inson ozgina ojizlik qilib qo’ysa bas, shaytonning tuzog’iga tushib qolishi tayin ekanini anglab yetgandi. Va uni shaytonning sharridan asrab qolgani uchun Tangri Taologa shukrlar aytib yig’lardi"¦
Shifokorlarning tavsiyasi bilan Nodirani poytaxtdagi shifoxonaga olib ketishadigan bo’lishdi.
U otasidan iltimos qildi.
- Otajon, agar iloji bo’lsa, Maxsum bobo biz bilan borsinlar"¦
Yil davomida faqat Ramazon va Qurbon hayitidagina og’zi "ochiq", qolgan paytlar hamisha ro’zador holatda yuradigan, o’ta taqvodorligi bois, el ichida "non yemas bobo" nomini olgan Maxsum bobo xastaning iltimosini yerda qoldirmadi.
Palataning shiftiga termulganicha har nafasida "Alloh, Alloh" deya zikr aytayotgan Nodira o’ng yoniga o’girildi va negadir ko’zlari porlagancha:
- Onajon, menga bir dona rayhon uzib bering, dedi.
Uning bu gapidan ajablangan onaizor darhol qiziga egilgancha, peshonasiga qo’l uzatdi.
Nodira:
- Onajon, tashvishlanmang, xayolim joyida. Qarang, nahotki ko’rmayotgan bo’lsangiz, oyog’ingizning osti to’la rayhon-ku! — dedi. So’ngra uch bora rayhon uzayotgandek harakat qildi-da, ohista o’rniga uzalarkan: - Oh-h!.. Bunchalar xushbo’y bo’lmasa!.. — deya jilmaydi.
Onaizor dilbandining harakatlarini ming hayrat ichra kuzatarkan, xonani tutib ketgan rayhon hididan sarxush bo’ldi-yu, bu sir-sanoat qarshisida lol qoldi"¦
- Onajon, qishlog’imizdagi imom-domla so’nggi namozlarini yotib o’qigan ekan, deganmidingiz?
- Ha, bolam, nima edi?
- Unda men ham domlaga o’xshab"¦
- Bolam, meni qo’rqitma, onaginang o’rgilsin! — degancha qizini mahkam bag’riga bosdi-yu, onaning ko’zlaridan qaynoq yoshlar seli quyildi"¦
- Qo’rqmang, onajon!.. O’limdan qo’rqish kerakmas, unga tayyorlanish kerak, - deya, zaifgina barmoqlari bilan onasining yuzlarini siladi Nodira"¦
Namozdan so’ng U Maxsum boboni so’radi.
Bobo kirgach:
- Bu yog’i sizga xavola, bobojon, - dedi.
Maxsum bobo xastaning yoniga cho’kkancha "Yasin" tilovatini boshladi. "Yasin" yetti bor o’qildi. Xasta ham yetti bor tilovatga hamrohlik qildi. So’ngra:
- Allohim, diydoringga, ishqingga intizor bandangman. Meni Rahmatingdan judo aylama! — dedi.
Avval chap yoniga, so’ngra o’ng yoniga qaradi-da:
-    Ash-hadu al-la ila-ha il-lal-lo-o-oh"¦ dedi-yu, tabassum ichra ko’zlarini manguga yumdi"¦

ОААЖОА, АЙТИАГ УЛАА ГА ЮА АГИМАИ ТЎХТАТИШСИА"¦

- Ойи, бироз тобим йсқроқ, бугун сқишга боргим келмаспди, - дедим срталаб ишга кетаётган онамга.
- Вой нима бслди, қаеринг оғриспти? - пешонамни ушлаб ташхис қсйишга шошди онагинам.
- Йсқ, ҳеч нарса бироз снг биқиним билан белим оғриспди, холос. Кеча сқишда бироз синф хоналарини тозалаган сдик, шунда уриниб қолдим шекилли.

- Вой бирам нозик-ей, шу қизингиз, - гапни ҳазилга буриб қсшилди опам, - дарров уриниб ҳам қолибдилар.
- Ҳечқиси йсқ, бугун бироз дам олай сртага тузалиб қоламан, - дедим хавотирга тушган онамни тинчлантириш учун.
Онам узун насиҳатларидан сснг ишга, опам сса сқишга кетишди. Мен сса гоҳ кучайиб гоҳ тинаётган оғриққа сътибор бермай уйларни саранжомлашга тушдим. Аммо схшигина касал бслган сканман шекилли, бир зумда чарчаб қолдим. Бироз тин олишга срнимга ётдим. Ухлаб қолибман, тушимда шунақанги гсзал жойларда юрган смишманки, нақ жаннат дейди одам. Уйғонганимда туш сабабми ёки бошқами сзимни жуда схши ҳис қилардим. Кайфистим ҳам кстаринки. Аммо бу вақтинча тузалиш сканлиги кейин билинди. Бир неча кун стди ҳамки, тузалиш срнига касалим кучас бошлади. Ўқишга умуман бора олмай қолдим. Тез чарчаб, ҳолдан тосдиган, бирпасда ксзим тиниб кснглим беҳузур бсладиган бслиб қолди. Бундан баттар хавотирга тушган онам шифокорга ксринишим кераклигини таъкидлай бошлади.
- Ойи, нима қиласиз бош оғриқ қилиб, стиб кетади, қоним камайиб кетган бслса керак, - дейману, лекин сзим ҳам бироз қсрқа бошладим. Хавотирга тушганим бежиз смас скан. Қссрда қсймай ойим докторга олиб бордилар, турли анализлардан сснг ҳам касаллигим сабабини била олишмади. А­нди куним турли касалхоналар-у, анализ топшириш билан стадиган бслиб қолди.
- Опа, қонимни анализга олавериб-олавериб қолдиришмади шекилли, - дейман кулиб.
Охир оқибат томографисга жснатишди. Доктор томографисдан сснг онамга бир нималар дедию,
- Сизни хонамда кутаман, деб хонасига кириб кетди.
- Сен уйга кетавер болам, чарчадинг. Мен доктор билан натижалар ҳақида гаплашиб олишим керак скан. Ортларингдан мен ҳам бораман, дедилар, аммо ксзлари хавотир учқунларини сшира олмади. Бироз кснглимга хижиллик кирди.
- Юр, кснглим озиб кетди бу касалхоналар ҳидидан, кетдик снди, - опам шундай дес, қслларимдан судрагудек қилиб олиб кетди.
Уйга келганимизга бир неча соат бслди, аммо ҳали ойимдан дарак йсқ. Тинчликмикин, нега келмаспдилар? Ҳаёлимга ҳар хил беъмани фикрлар срмалай бошлади.
- Опа, ойим келмаспдилар? Тинчликмикин ишқилиб?
- Келиб қоладилар, нима ойим кичкина боламидики... ксп хавотир олаверма.
Шу пайт дарвозадан ойим ксриндилар. Ксзлари ёшдан қизарган, аммо мендан юзларини сширишга ҳаракат қиласпдилар. Дарров гап нимада сканлигини тушундиму, томоғим бир нарса тиқилди. Қанчалик йиғламасликка ҳаракат қилсам ҳам ксзларим ёшга тслди. Томоғимни ачитган нарса катталаша бошлади гсё. Ойим югуриб келиб мени қучоқлаб олдилар.
- Аҳволим оғир сканми? — дедим секингина ойимни пинжига суқулар сканман.
- Болам, тузалиб кетасан, доктор айтди... — дедилар, аммо шу пайт лабларини тишлаганларини сездим. Дадам оламдан стганларидан бери лабларини тишлашни одат қилганлар. Йиғлаб юбормаслик учун шундай қиладилар.
Аҳволимнинг кундан кунга жиддийлашаётганидан сзим ҳам оғир хаста сканимни билар сдиму, лекин буни тан олишга кучим стмасди. Шу кундан кейин касалхоналарга ксчиб стдим десам хато бслмайди. Турли касаллар, турли ҳаёт, турли инсонлар. Касалхонада танишган инсонинга биринчи берган саволинг:
- Сизни қаерингизда касал? - деб ссраш бсларкан. Анимда бир қиз ётарди, ҳар 6 ойда бир келиб химис терапис олиб кетаркан. Химис тераписдан сснг унинг ёнида ётиш менинг азобларимга сн чандон азоб қсшарди. Унинг қийналишини, инграшини ксриб қсрқиб кетардим. Сочлари тскилиб кетган, бетсхтов кснгли айниб, егани ошқозонида турмасди. Лекин снг оғири кундан кунга менинг куйимда адо бслаётган, ссниб бораётган онамни ксриш сди.
Олган муолажаларим фойда бермади, снди менга ҳам сша химисдан юборишадиган бслишди. Биринчи марта сочларимни тутам-тутам бслиб тскилаётганини ксрганимда қсрқиб кетдим. Киприкларимнинг битта битта тскилиши сса менинг умидим схшарди. Аммо инсон ҳар бир нарсага ксниккани каби мен ҳам ксникдим. Фақат кснглим ағдарилишига ксника олмасдим. Овқатга қарагим ҳам келмас, аммо онамнинг менга тикилган мснгли ксзларини ксриб ейишга мажбур бслардим. Ссниб қолди онагинам...